นางทิพย์
ตอนที่ 13
“จะขายบ้าอะไรไอ้คนซื้อมันวิ่งเปิดไปก่อนเราอีก ไปจัดการเลยนะคุณหญิง จะทำอะไรก็ทำ”
“จัดการอะไรล่ะ ตาฝาดไปเองหรือเปล่า ผีมีที่ไหน” ทรงศิริเดินอารมณ์บูดออกไป สองผัวเมียแยกกันไปคนละทาง อรณีกับสารัชและวิวรรณมาทันเห็นทั้งสองท่านมีปากเสียงกันก็พากันแปลกใจโดยเฉพาะวิวรรณที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเจ้านาย จัดแจงหันไปถามประภาพรรณที่ยังหน้าตาตื่นว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าถูกผีที่เรือนไทยหลอก วิวรรณตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่ว่าแล้วว่าที่นั่นมีอะไรแปลกๆ อรณีสงสัยแปลกอย่างไร
“บ้านมันจะน่ากลัวๆนะคะ แล้วเวลาคุณปริตตาไปก็จะทำท่าชอบบ้านหลังนั้นมากไม่อยากกลับ”
ประภาพรรณตั้งข้อสังเกตหรือปริตตาจะถูกผีเข้า สารัชเอ็ดเสียงเขียวให้หยุดคิดอะไรบ้าๆได้แล้ว วิวรรณช่วยพูดสนับสนุนอีกแรงหนึ่งว่าน่าจะเป็นอย่างที่ประภาพรรณว่า เพราะปริตตาทำอะไรประหลาดๆเหมือนไม่ใช่คนเดิม อรณีฟังแล้วยิ่งครุ่นคิดสงสัย
ooooooo
ไม่นานนัก อรณีขึ้นไปที่ห้องนอนลูก เห็นลูกนอนหลับอยู่บนเตียงสีหน้าเจ็บปวดหันไปบ่นกับวิวรรณที่เดินตามมาว่าปริตตาไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ไปหนองพรายบ่อยๆ
“วิวรรณไม่ได้คิดไปเองนะคะ คุณปริตตาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ตอนนี้เหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้าย”
“ฉันอยากไปบ้านหลังนั้น”
วิวรรณไม่แนะนำให้ไปที่นั่น ขนาดชาลียังโดนผีเล่นงานกลับมาแทบไม่ทัน เราน่าจะหาคนมาไล่ผีดีกว่า อรณีไม่ค่อยจะเห็นด้วยนักใครรู้เข้าจะหาว่าเรางมงาย เธอไม่เห็นเสียหายตรงไหนถ้าเราจะลองดู ดีกว่าต้องเสียปริตตาไปตลอดกาล อรณีมองลูกที่นอนกระสับกระส่ายด้วยความเป็นห่วง เริ่มคิดคล้อยตามวิวรรณ...
ด้วยความเป็นห่วงผีเจ้าฟ้าทิพฉาย ภาธรแวะมาที่บ้านทรงศิริเพื่อขอพบกับเธอ อรณียืนขวางประตูไว้ไม่ให้เข้าโดยมีวิวรรณยืนอยู่ด้านหลัง โกหกว่าเธอไม่อยู่ กลับมาเมื่อไหร่จะบอกเธอให้ว่าเขามาหา ภาธรพยายามตื๊อจะขอเจอผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตาให้ได้ แต่ไม่เป็นผลอรณียืนกรานไม่ให้พบแถมยังขอร้องต่อไปอย่ามาเจอกับลูกของตนอีก เขาจึงต้องกลับไปอย่างผิดหวัง...
ทางฝ่ายรวิปรียากลับถึงร้านขายของเก่าด้วยความเสียใจสุดๆ นึกไม่ถึงว่าภาธรจะรักผีเจ้าฟ้าทิพฉายขนาดนี้ ระหว่างกำลังนั่งเศร้าอยู่นั้น ภาธรเดินเข้ามาในร้าน พยายามอธิบายถึงสาเหตุที่ห้ามเธอไม่ให้ทำร้ายผีเจ้าฟ้าทิพฉายเนื่องจากไม่อยากให้มีใครต้องเจ็บปวดเพราะเขาอีก และขอโทษเธอด้วยที่ทำให้ผิดหวัง
