นางทิพย์

ทินเทพเป็นห่วงปริตตาเรื่องคดีความนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับภาธรถึงที่บ้าน มั่นใจว่าเธอไม่ได้เป็นคนฆ่าชาดา ภาธรตั้งข้อสังเกตหรือจะเป็นฝีมือผีเจ้าฟ้าทิพฉาย ทินเทพคิดคล้อยตาม

“ใช่แน่ๆ ทิพฉายใช้ร่างน้องหนูทำเรื่องเลวๆ แต่คนรับกรรมจะเป็นน้องหนู นี่เหรอครับผู้หญิงที่อาเป็นห่วง ที่อาคิดถึงจนเหมือนคนบ้า ที่จริงทิพฉายคือฆาตกร”...

คนที่ต้องรับผิดชอบกับการตายของชาดาและการตกตึกของแสงจันทร์ ยังพยายามดิ้นรนจะออกจากการถูกกักขังไว้ในเรือนไทย เขย่าประตูจะให้เปิดแต่มันถูกล็อกไว้แน่นหนา เธอคร่ำครวญให้ภาธรมาช่วย แต่ดูเหมือนเสียงร้องของเธอจะดังอยู่แค่ในที่กักขัง...

ด้านปริตตาเครียดหนักที่ตัวเองตกเป็นผู้ต้องหาฆ่าคนตายโดยที่ไม่ได้ทำอะไรผิด แวะมาหารวิปรียา ที่ร้านขายของเก่า คร่ำครวญว่าไม่ได้เป็นคนผลักแสงจันทร์และไม่ได้ฆ่าชาดา ผีเจ้าฟ้าทิพฉายใช้ร่างของเธอไปทำร้ายคนอื่น รวิปรียาขอให้เธอตั้งสติก่อน ทุกปัญหาต้องมีทางออก เธอส่ายหน้าเครียดว่าไม่มี ผีเจ้าฟ้าทิพฉายหายไปทำให้เธอต้องรับโทษทั้งหมดที่ไม่ได้ก่อ รวิปรียาปลอบว่าต้องมีทาง

“ทางไหน อาจารย์ชาดาก็เพิ่งตาย ทุกอย่างพุ่งมาที่เรา เราต้องติดคุก เราต้องรับกรรมในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ ทำไม...เราไม่ได้ทำผิดอะไร ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้” ปริตตาคร่ำครวญทั้งน้ำตา

ooooooo

ในเวลาไล่เลี่ยกัน ผีเจ้าฟ้าทิพฉายยังไม่สำนึกในบาปกรรมที่ตัวเองได้กระทำไว้พยายามจะหนีออกจากที่กักขังแต่หนีไม่ได้เพราะเรี่ยวแรงและอำนาจแทบไม่มีเหลือ เธอทั้งข่มขู่ทั้งอ้อนวอนให้ ผีเจ้าพระยามหศักดิ์ปล่อยเธอไป ท่านปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นคนขังเธอไว้ บาปกรรมต่างหากที่ทำ เธอเถียงว่าตัวเองไม่มีบาปกรรม

“มีสิ เรามีบาปกรรมที่เคยทำไว้กับคนอื่น โซ่ตรวนของข้าคือความโลภ แต่ของท่านคือความลุ่มหลง”

“ข้ารักออกญา ข้าตายเพื่อเขา ข้าสมควรได้ความรักตอบ”

“นั่นแหละโซ่ตรวนของท่าน ความปรารถนาแต่ฝ่ายเดียวมันจะรัดชีวิตท่าน ท่านจะไม่หลุดไปจากกรรมที่ก่อไว้ ถ้าท่านยังไม่สำนึกว่าทำผิดอะไรไว้บ้าง” เตือนเสร็จผีเจ้าพระยามหศักดิ์หายวับไป คำตักเตือนของเขาไม่ได้ทำให้ผีเจ้าฟ้าทิพฉายสำนึก กลับอาละวาดจะออกไปหาภาธรให้ได้...

ไม่นานนักภาธรกับทินเทพตามมาสมทบที่ร้านขายของเก่าเพื่อช่วยกันหารือว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องของปริตตา ภาธรแนะให้พาผีเจ้าฟ้าทิพฉายกลับมาเพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นคนทำร้ายชาดากับแสงจันทร์ไม่ใช่ฝีมือปริตตา ทินเทพด่าอาตัวเองว่าบ้าไปแล้ว เสียใจที่ผีเจ้าฟ้าทิพฉายหายไปจนเป็นบ้า รวิปรียามั่นใจว่าการพาผีเจ้าฟ้าทิพฉายกลับมาไม่ใช่ทางออก นอกจากเขาไม่อยากให้เธอหายไป