คุณหนูเรือนเล็ก

รังสรรค์ยังไม่ถึงคาด รปภ.สองคนของผับออกมาเห็นเสียก่อน เข้ามาช่วยไว้ทัน ขี้ยาสองคนตกใจทิ้งไม้วิ่งหนีไปขึ้นมอเตอร์ไซค์บิดออกไปอย่างรวดเร็ว พวกรปภ.ช่วยกันประคองรังสรรค์ถามว่าเจ็บมากหรือเปล่าจะให้แจ้งตำรวจไหม เขาไม่อยากยุ่งกับตำรวจรีบปฏิเสธว่าไม่ต้อง เจ็บนิดหน่อยเอง ครุ่นคิดหนักว่าพวกคนร้ายเป็นใครกันแน่ หรือจะเป็นฝีมือคุณน้า แล้วส่ายหน้าไม่อยากเชื่อว่าท่านจะทำกับหลานในไส้ได้ลงคอ...

วัชรีรีบขับรถออกมาจากตรงนั้นเจ็บใจที่รังสรรค์รอดมาได้ รีบโทร.แจ้งเหิม โดยตั้งข้อสังเกตว่ารังสรรค์น่าจะเก็บใบเสร็จค่าซื้อยาเอาไว้ในห้องทำงานของมัน เธอขอดีๆมันไม่ยอมให้ ตอนนี้มันหลงนังดาญ่าจนเธอพูดอะไรก็ไม่ฟังแล้ว เขาคงต้องไปหาใบเสร็จเอาเอง...

เหิมทำตามที่ชู้รักแนะนำ ดึกคืนนั้นเขาลอบเข้าไปในห้องทำงานของรังสรรค์ที่บริษัทเอกธนกิจ รื้อค้นข้าวของกระจุยกระจาย เจตนาจะให้เจ้าของห้องรู้ ในที่สุดเขาเจอแฟ้มที่เนตรสุดาแอบเอาออกมา

“หลักฐานจดทะเบียนเปิดบริษัทใหม่ ไอ้เวรเอ๊ย มึงเก็บหลักฐานไว้โทงๆอย่างนี้เลยเหรอ”

ใบเสร็จค่าซื้อยาใบหนึ่งหล่นจากแฟ้ม เหิมหยิบขึ้นมาดูเห็นเป็นเอกสารที่ตัวเองหาอยู่แต่ทำไมถึงมีใบเดียว ค้นในแฟ้มนั้นก็ไม่เจอ หาที่อื่นก็ไม่พบ บ่นอุบมันเอาไปเก็บไว้ไหน เริ่มหัวเสียที่หาไม่เจอ มีเสียงมือถือดังขึ้น เหิมล้วงมันขึ้นมาดู ต้องชะงักเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของเทวัต

ooooooo

ดาญ่าตื่นขึ้นในตอนเช้าไม่เจอเทวัตเดินหาทั่วบ้านก็ไม่พบ จังหวะนั้นมีเสียงเคาะประตูหน้าบ้าน ดังขึ้น ครั้นเปิดรับเจออารยะยืนอยู่กับหมอโดยมีเนตรสุดาตามมาด้านหลัง ดาญ่าฉีกยิ้มกว้าง

“พี่เนตร ดีใจจังที่พี่มาด้วย แล้วนี่เอาอะไรมาเยอะแยะเลย”

“อาหารเช้าไงจ๊ะ มีทั้งคาวหวาน คุณเทวัตบอกว่าคุณน้องยังไม่ได้กลืนอะไรลงท้องตั้งแต่มีเรื่องเมื่อคืนก็เลยให้พี่ซื้อติดมือมาด้วย คนเราอ่ะนะเป็นห่วงกันขนาดนี้ไม่เรียกว่ารักกันแล้วจะเรียกว่าอะไรอีก”

“เชิญข้างในค่ะ เชิญค่ะคุณหมอ...เอ่อ คุณอารยะคะคุณเทวัตหายไปไหนก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาไม่เจอเขาแล้ว”

“อ๋อ เมื่อครู่นี้เทวัตโทร.มาหาผมครับ บอกว่าออกไปธุระ ไม่ได้บอกว่าไปไหน รีบพูดแล้วก็วางสายไป”...