คุณหนูเรือนเล็ก

ตอนนั้นวัชรีรู้เรื่องที่เขายักยอกเงินบริษัทไปใช้ส่วนตัว แทนที่จะตำหนิการกระทำที่ไม่ดีของเขา เธอกลับเรียกเขามาต่อว่าว่าจะโกงทั้งทีดันให้ภิมุขจับได้ เธอเลยพลอยเดือดร้อนไปด้วย ภิมุขหวาดระแวงไปหมด เธอจะจกจะจิ๊กเงินอะไรก็ทำได้ยากขึ้น

เสียงดาญ่าร้องเรียกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ทำให้รังสรรค์ตื่นจากภวังค์ คว้ามือเธอมากุมไว้ หยอดคำหวานว่า

กำลังคิดถึงเธออยู่ ดาญ่าขอร้องเขาอย่านอกเรื่อง เธอขอให้เขาเล่าเรื่องคุณพ่อให้ฟังอยู่ เวลาทำงานเขาเคยมีปัญหากับท่านบ้างไหม เขาปฏิเสธทันทีว่าไม่มีใครกล้ามีปัญหากับเจ้าของบริษัทก็เท่ากับทุบหม้อข้าวตัวเอง

การหลอกถามเรื่องของพ่อจากรังสรรค์ไม่ได้ทำให้ดาญ่าได้อะไรมากนัก แต่กลับทำให้เธอเสียใจต้องร้องไห้ออกมา รังสรรค์รู้สึกผิดที่มีส่วนทำให้ทั้งพ่อและแม่ของเธอต้องตายค่อยๆเช็ดน้ำตาให้

“อย่าร้องไห้ไปเลยนะครับคุณดาญ่า คนดีของผม ถ้าคุณทุกข์ไม่มีความสุข ผมพร้อมที่จะเป็นคนดูแลคุณให้ผ่านทุกข์ไปได้และมีความสุขที่สุด”

แม้รังสรรค์จะดีกับตัวเองแค่ไหน แต่ดาญ่าไม่มีวันให้อภัยคนที่มีส่วนทำให้แม่ของเธอต้องตายเด็ดขาด

เขากำลังจะยกมือเธอขึ้นมาจูบ  เธอดึงมือกลับ อ้างมือเลอะขอตัวไปล้างมือที่ห้องน้ำก่อนแล้วผละออกไป รังสรรค์เป่าปากโล่งอกที่เอาตัวรอดจากคำถามของเธอมาได้

อีกมุมหนึ่งไม่ห่างนัก คนร้ายสองคนที่แอบซุ่มดูทั้งคู่อยู่ รีบสะกดรอยตามเธอไป แต่เธอรู้ตัวเสียก่อนเร่งฝีเท้าหนี รังสรรค์นั่งรออยู่พักใหญ่ไม่เห็นดาญ่ากลับมาสักทีเริ่มเป็นกังวล

ooooooo

ดาญ่าวิ่งหนีมาถึงตลาดร้างเห็นวัยรุ่นสามคนกำลังมั่วสุมกันอยู่ เข้าไปขอให้ช่วยมีคนจะทำร้ายเธอ แล้ววิ่งไปหลบด้านหลัง คนร้ายตามมาทันอ้างนี่เป็นเรื่องผัวเมียใครไม่เกี่ยวก็ถอยไป พวกวัยรุ่นลังเลจะเอาอย่างไรดี

หนึ่งในคนร้ายพุ่งเข้าใส่ พวกวัยรุ่นตกใจแตกฮือวิ่งหนีกระเจิง ดาญ่าจะหนีตามพวกนั้นแต่ถูกคนร้ายกระชากผมไว้ ส่วนอีกคนหนึ่งเข้ามายื้อแย่งกระเป๋า เธอไม่ยอมให้หันไปคว้าไม้ใกล้มือฟาดโดนคนร้ายไปหลายทีจนล้มกลิ้ง จึงทิ้งไม้วิ่งหนี...

ระหว่างที่ดาญ่ากำลังหนีเพื่อเอาชีวิตรอด วัชรีซึ่งเดินเล่นอยู่กับเหิมในห้างฯหรูฝันหวานว่าวันนี้ลูกเลี้ยงหอกข้างแคร่ของตัวเองต้องเสร็จแน่นอน จะถูกทำร้ายจนพิการหรือถ้าโชคดีกว่านั้นอาจจะตายไปเลยก็ได้ เหิมภาวนาให้เป็นอย่างหลังเพราะถ้ามันตายก็ไม่ต้องเปิดพินัยกรรมให้เสียเวลา ทุกอย่างของวศวงศ์จะตกเป็นของวัชรีทันที

“มันขึ้นอยู่กับวัชแล้วล่ะว่าวัชอยากให้มันพิการหรือว่าตาย”

“คิดๆดูแล้ววัชอยากให้มันพิการ ช่วยตัวเองไม่ได้ก็ดี วัชจะได้คอยดูแลพยาบาลมันเหมือนกับที่วัชเคยดูแลแม่มันแล้ววัชจะทำให้มันตายไปอย่างช้าๆและทรมานที่สุดให้สมกับที่มันทำกับเราไว้ ดีไหมจ๊ะพี่เหิม”

เหิมเห็นดีด้วย สองคนพากันหัวเราะชอบใจ...