คุณหนูเรือนเล็ก

ในขณะเดียวกันที่เรือนเล็ก จากหลักฐานชิ้นใหม่ที่เป็นใบเสร็จค่าซื้อยาซึ่งดาญ่าได้จากห้องทำงานของรังสรรค์ทำให้เธอรู้ว่าแม่ของเธอถูกวัชรีวางยามาเป็นเวลานานหลายเดือน และเท่าที่อารยะสอบถามจากเภสัชกรทราบว่ายาชนิดนี้เป็นยาอันตราย ถ้าใช้ติดต่อกันนานๆจะทำให้เป็นอันตรายถึงชีวิตได้

“ตลอดเวลาที่ยัยวัชรีมาทำหน้าที่เป็นพยาบาลคอยดูแล คุณแม่ไม่เคยรู้ตัวเลยว่ากำลังถูกมันวางยา ฆ่าคุณแม่ให้ตายอย่างช้าๆเพื่อที่มันจะเข้าหาคุณพ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะนังแม่มดวัชรี ป่านนี้คุณแม่ก็ยังคงมีชีวิตอยู่ อย่างมีความสุขกับดาญ่า โธ่ คุณแม่ที่น่าสงสาร” พูดได้แค่นั้นดาญ่าปล่อยโฮ เนตรสุดาสงสารเธอจับใจจับมือไว้อย่างเป็นกำลังใจให้ ขณะที่อารยะมองเธอด้วยความเห็นใจ...

ทางฝ่ายเทวัตขับรถมาถึงคฤหาสน์วศวงศ์ ยังไม่ยอมลงจากรถ เอาแต่ครุ่นคิดถึงคำขู่ของเหิมที่ว่าหากใครขวางทางตนจะไม่ปล่อยไว้สักคน นึกเป็นห่วงวิจารณ์ขึ้นมา

ooooooo

ระหว่างที่ดาญ่า อารยะและเนตรสุดากำลังคุยกันถึงหลักฐานการยักยอกเงินจากเอกธนกิจไปใส่ไว้ในบริษัทของเหิม เทวัตเดินหน้าเศร้าเข้ามาบอกดาญ่าว่าเขาไปหาพ่อมา พยายามจะคุยให้ท่านล้มเลิกความคิดที่จะฮุบทุกอย่างไปจากเธอ แต่ท่านไม่เปิดโอกาสให้เขาพูด ดาญ่าเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของเขาเข้าไปสวมกอดไว้ปลอบใจ

อารยะอยากให้คู่รักได้ปลอบกันตามสบายลากแขนเนตรสุดาปลีกตัวออกมาที่ริมสระว่ายน้ำ

“เฮ่อ สงสารคู่นี้จัง ถ้าคุณเทวัตเป็นลูกตาสีตาสาไม่ได้เป็นลูกบุญธรรมของนายเหิม ความรักของทั้งคู่คงสวยงามไม่ต้องมาเจ็บปวดขนาดนี้”

“แต่มันก็เป็นการพิสูจน์ให้คุณดาญ่าเห็นแล้วว่าเทวัตรักคุณดาญ่าจริงๆถึงได้เลือกทำสิ่งที่ถูกต้อง แทนที่จะไปร่วมมือกับพ่อฮุบมรดกของคุณดาญ่า” อารยะสงสารทั้งคู่เช่นกัน เนตรสุดาอยากรู้ว่าหลักฐานที่เรามีพอเล่นงานเหิมได้หรือยัง เขาส่ายหน้าถ้าเป็นคนอื่นอาจจะได้แต่กับคนอย่างเหิมคงยาก ขอรวบรวมหลักฐานให้แน่นกว่านี้ก่อน จะแจ้งความเอาผิดให้เหิมดิ้นไม่หลุด...