ตอนที่ 12
ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าโดนพ่อใช้ปืนตบแต่ไม่ยอมบอกอะไรดาญ่า โกหกว่าไม่ทราบเหมือนกันว่าไปโดนอะไรมา เธอลุกขึ้นจะไปหยิบยาแก้ปวดมาให้ เขาดึงมือไว้ไม่อยากได้ยาขอนอนพักสักหน่อยเดี๋ยวคงดีขึ้น แล้วนอนหนุนตักเธอหน้าตาเฉย ดาญ่ายิ้มๆเพราะคิดว่าเขาอ้อน เนตรสุดากับอารยะเดินกลับมาเห็นก็ชะงัก ต่างคิดเช่นเดียวกับเธอว่าเขากำลังอ้อนเธอ จึงเดินเลี่ยงออกมา...
ไม่นานนักจักรินมาพบกับเหิมตามนัด เล่าให้ฟังเรื่องที่โดนฤกษ์จี้จับตัวให้พาไปหาลูกของมัน เหิมดักคอนี่เขาไม่คิดจะพามันไปหาเทวัตจริงๆใช่ไหม จักรินตั้งใจมั่นแล้วว่าฤกษ์จะไม่มีวันได้เจอลูกอีกจนวันที่เขาตายความลับของลูกมันจะตายตามเขาไปด้วย เหิมสงสัยแล้วนี่เขารอดเงื้อมมือไอ้ขี้คุกมาได้อย่างไร
“ถ้ามันฉลาด มันคงไม่ติดคุกหรอก ฉันขับรถหลอกพามันไปหาลูกน้องเก่าของฉัน พวกมันกำลังโหยเงินพอดี ฉันก็เลยให้พวกมันสั่งสอนไอ้ขี้คุกให้ อย่าให้มายุ่งกับฉันอีก”
เหิมไม่สบอารมณ์ที่จักรินจ่ายเงินจ้างคนมาจัดการฤกษ์ทั้งทีให้ทำแค่สั่งสอนทำไมไม่ฆ่าหมกศพให้สิ้นเรื่องสิ้นราว เขาหันมาโวยว่าไม่เอาอีกแล้ว จะไม่ฆ่าใครอีกเป็นครั้งที่สอง แค่พลาดครั้งเดียว ชีวิตของเขาก็เหมือนเดินอยู่ในนรกมาเป็นยี่สิบปี เหิมทักท้วงแค่สั่งสอน
ไม่ทำให้ฤกษ์หยุดตามรังควานเขาแน่ ตราบใดที่มันยังไม่ได้คำตอบว่าลูกของมันอยู่ไหน มันก็จะตามเขาไปตลอด
จักรินเร่งให้เหิมไปจัดการฟ้องศาลให้เขาได้มรดกจากพ่อเร็วๆ เขาจะได้ไปจากเมืองไทยสักที เหิมก็อยากให้เป็นอย่างนั้นแต่กระบวนการทางศาลไม่ใช่ร้านอาหารตามสั่งที่จะเร่งอย่างใจได้ หากเขาอยากให้เสร็จเร็วๆ ก็ให้เขาไปจับมือพ่อของเขาเซ็นยกมรดกให้ก็สิ้นเรื่อง ตนจะไปเตรียมเอกสารไว้ให้
“ถ้าแกทำได้นะสาม แค่พ่อแกเซ็นวันนี้ พรุ่งนี้มรดกก็มาอยู่ในมือแกแล้ว”
ooooooo
คุณหนูเรือนเล็กสิงร่างเทวัตที่นอนหนุนตักดาญ่า บอกให้เธอดูแลตัวเองดีๆ เธอแปลกใจทำไมไม่ปรากฏตัว
แทนที่จะมาใช้ร่างเทวัตแบบนี้ เด็กน้อยเล่าให้ฟังว่าถูกเหิมสาดน้ำมนต์จากพิธีกรรมชั่วใส่ ทำลายบารมีที่ตนสะสมมา ทำให้ต้องหลบไปนั่งสมาธิเข้าฌานรักษาตัวเอง พลังจิตถึงจะกลับมาแข็งแรง ปรากฏกายให้เธอเห็นได้อีกครั้ง










