ตอนที่ 12
“คุณสามนั่นแหละตัวตั้งตัวตีจะฟ้องเอาสมบัติพ่อเลยล่ะ” บุญนำช่วยเสริม
ฤกษ์ฟังแล้วแค้นแทน บิดผ้าเช็ดจานในมือแน่น
ooooooo
วัชรีเห็นนันทิยาแต่งตัวสวยจะออกนอกบ้านถามว่าจะไปไหนอีก เธอจะไปหารังสรรค์ที่บริษัท เบื่อนั่งๆนอนๆอยู่บ้านโดยไม่รู้ว่าเทวัตอยู่ที่ไหน และที่สำคัญเธอเบื่ออาเหิมด้วย วัชรีปรี่เข้ามาบีบปาก
“หยุดพูดพล่อยๆเดี๋ยวนี้นะยัยนัน พี่เหิมเขาดีกับแกมากแค่ไหนรู้ไหม ถ้าไม่ได้เขา น้าก็ไม่มีปัญญาส่งเสียแกไปเรียน ชุบตัวอยู่เมืองนอกหรอก”
นันทิยาถึงกับร้องอ้าวไม่ใช่ลุงภิมุขหรือที่ส่งให้เธอเรียน วัชรียืนยันว่าไม่ใช่ ภิมุขไม่ได้สนใจอะไรเธอ มันเก็บทุกอย่างไว้ให้นังดาญ่าลูกสาวมันคนเดียว มันไม่ได้รักตนจริงเหมือนอาเหิมซึ่งทำทุกอย่างเพื่อให้
พวกเรามีอนาคตอยู่อย่างมั่นคง แล้วฝากไปเตือนรังสรรค์ให้ระวังตัวดีๆ อย่าไปหลงใหลได้ปลื้มนังดาญ่าให้มากนัก ถ้าไม่อยากเสียใจทีหลัง สีหน้าและน้ำเสียงจริงจังของวัชรีทำเอานันทิยาเสียวสันหลังวาบ...
เหิมเห็นนันทิยาเดินออกจากบ้านหันไปถามวัชรีว่าหลานสาวของเธอออกไปช็อปปิ้งอีกหรือ เธอส่ายหน้า หลานจะไปหารังสรรค์ เธอก็เลยฝากไปเตือนมันว่าถ้าเข้าข้างนังดาญ่ามากนักระวังชะตาจะขาด แล้วถามเหิมรู้หรือไม่ว่าลูกกาฝากของเขาไปอยู่ที่ไหน เขาไม่สนว่ามันจะไปอยู่ที่ไหน ขอแค่อย่าแส่เรื่องนังดาญ่าอีกก็แล้วกัน
“ใกล้วันเกิดนังดาญ่า ก็แปลว่าวันเปิดพินัยกรรมใกล้เข้ามา”
“วัชตื่นเต้นจังเลยพี่เหิม ใกล้ถึงวันที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นของเราแล้ว” วัชรีโผกอดเหิมซึ่งกอดเธอตอบ ฝันหวานถึงทรัพย์สมบัติที่กำลังจะได้ วัชรีฉุกคิดถึงเรื่องในอดีต ภิมุขไม่ใช่เหยื่อรายแรกของเธอกับเหิม ก่อนหน้านี้เธอเคยหลอกเจ้าสัวมาก่อนทำทีสมัครเป็นพยาบาลมาดูแลแม่ที่ป่วยติดเตียงของเขา เธอมักจะคอยทิ้งสายตาให้เขาแบบแนบเนียนอยู่ตลอด ถูกยั่วบ่อยเข้าเจ้าสัวตบะแตกกระชากเธอเข้าไปกอดจูบ เธอแกล้งร้องวี้ดว้าย
“ท่านคะ อย่าทำแบบนี้ค่ะ วัชกลัว”
“หนูไม่ต้องกลัว ฉันจะทำให้หนูมีความสุขที่สุด” เจ้าสัวผลักวัชรีล้มลงบนโซฟาแล้วโถมตัวตาม เธอแอบยิ้มพอใจที่แผนการสำเร็จ ปล่อยให้เขากอดจูบสักพักก็ผลักเขาออกแล้ววิ่งหนี เจ้าสัวหื่นเต็มที่ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นวิ่งตามไปปลุกปล้ำ เหิมซึ่งรอท่าอยู่แล้วเข้าไปกระชากเจ้าสัวออก อ้างตัวเป็นแฟนของเธอ ขู่จะเอาคลิปที่ถ่ายตอนเขาปลุกปล้ำเธอไปแจ้งตำรวจ เจ้าสัวกลัวเสียชื่อเสียง เสนอจะให้เงิน 5 หมื่นบาท










