คุณหนูเรือนเล็ก

คนถูกทักรีบกดวางสาย แล้วกลบเกลื่อนว่าตามหาเธอเรื่องจดหมายลาออกหรือ เขาพยักหน้าทำไมต้องยื่นใบลาออกเป็นเรื่องเป็นราวด้วย เธออ้างแค่ไม่อยากหายไปเฉยๆเดี๋ยวใครจะสงสัยเอาได้

“แต่ที่นี่เป็นบริษัทของคุณพ่อคุณนะครับ คุณดาญ่าไม่อยากเรียนรู้งานแล้วเหรอครับ หรือว่ามีเรื่องอะไร”

เธอปฏิเสธว่าไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับงานที่นี่ก็เท่านั้นเอง ถ้าถึงวันเปิดพินัยกรรม แล้วคุณพ่อยกบริษัทให้เธอ เธอก็จะให้เหิมกับรังสรรค์ดูแลเหมือนเดิม ส่วนเธอจะกลับไปเรียนต่อที่เมืองนอก รังสรรค์คลายความสงสัยไม่ติดใจอะไรอีก ดาญ่าแอบถอนใจโล่งอกขอตัวกลับก่อน ขณะจะเดินไปขึ้นรถเจอนันทิยาที่จะมาหาพี่ชายพอดี ฝ่ายหลังปรี่เข้าไปจะเอาเรื่อง สองสาวมีปากเสียงกัน รังสรรค์ต้องตามมาลากตัวน้องสาว

กลับเข้าตัวตึก

นันทิยาไม่ได้มีเรื่องกับดาญ่าก็เลยพาลมามีเรื่องกับพี่ชายตัวเองแทนที่ชอบไปเข้าข้างมัน คุณน้าฝากมาเตือนเขาด้วยว่าอย่าหลงใหลนังนั่นให้มาก ไม่อย่างนั้นจะเสียใจ รังสรรค์ไม่พอใจนี่คิดจะขู่กันหรือ

“นันคิดว่าคุณน้าอาจจะขู่ แต่อาเหิมเอาจริง นันเห็นตอนที่อาเหิมไล่คุณเทวัตออกจากบ้าน โหดเป็นบ้าเลย มรดกของพ่อนังดาญ่าไม่ใช่น้อยๆ มันมหาศาล ถ้าคุณน้าได้มาก็จะสบายไปทั้งชาติ เราสองคนก็จะพลอยสบายไปด้วย เพราะฉะนั้นพี่ต้องเลือกอยู่ข้างคุณน้าเพราะอาเหิมไม่มีวันให้นังดาญ่าได้มรดกไปหรอก บอกแค่นี้

คนฉลาดๆอย่างพี่คงจะคิดได้” นันทิยาว่าแล้วผละจากไป รังสรรค์ยืนกุมขมับ ใจหนึ่งก็รักดาญ่า อีกใจไม่อยากมีเรื่องกับเหิม...

เทวัตเข้ามาขอโทษวิจารณ์ วันนี้คงกินข้าวเที่ยงด้วยไม่ได้ ขออนุญาตออกไปหาแฟน แต่คงกลับไม่ดึก ท่านขอให้เขาทำตัวตามสบาย ทีหลังจะออกไปไหนไม่ต้องขออนุญาต ขอให้คิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้านเขาเอง

“ไปเถอะไม่ต้องห่วงฉัน เรายังได้กินข้าวด้วยกันอีกหลายมื้อ แล้ววันไหนแฟนว่างก็ชวนมากินข้าวด้วยกันนะ รีบไปเถอะ เดี๋ยวเธอจะรอนาน” วิจารณ์มองตามเทวัตที่เดินออกไปรู้สึกสุขใจที่ชีวิตไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว...

ไม่นานนักเทวัตมาพบกับดาญ่าที่ร้านอาหารตามนัด เขายื่นกุหลาบกับตุ๊กตาหมีให้แสดงความยินดีด้วยที่เธอเลิกทำตัวเป็นหน่วยสืบราชการลับ เธอขอให้เรียกว่าถอนกำลังออกมาหลังภารกิจสำเร็จจะดีกว่า เทวัตเล่าว่าวิจารณ์เชิญเธอไปกินข้าวที่บ้าน คงอยากเห็นว่าผู้หญิงคนไหนกันที่โชคดีได้เขาเป็นคนรู้ใจ เธอชมว่าท่าน

น่ารักมาก เขาเห็นด้วยว่าท่านเป็นคนแก่ที่น่ารัก แต่เสียดายที่ลูกชายทั้งสามคนกลับไม่มีใครเหลียวแล คิดจะเอาแต่มรดก

“ฟังแล้วเศร้านะคะ ปกติครอบครัวคนไทยจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาโดยเฉพาะพ่อแม่ที่แก่แล้ว ลูกๆต้องคอยดูแล แต่นี่กลับทอดทิ้งให้พ่ออยู่ตัวคนเดียว”

ooooooo