คุณหนูเรือนเล็ก

ครู่ต่อมาดาญ่ากับเทวัตขึ้นไปดูห้องนอนใหญ่ซึ่งเป็นที่เกิดเหตุ พบขวดน้ำมนต์ตกอยู่ เขาหยิบขึ้นมาดูเห็นมีฉลากเขียนกำกับไว้ว่าเป็นน้ำมนต์ลงอาคม สำนักหลวงพ่อลิงลม

“อาเหิมอยากจะพิสูจน์ว่าฉันเป็นผีหรือเป็นคนรึยังไงถึงได้เอาน้ำมนต์มาสาดฉันถึงบ้านแบบนี้” ดาญ่าเดินไปดูที่เตียงนอนเห็นหมอนเปียกน้ำ นึกเป็นห่วงคุณหนูเรือนเล็กขึ้นมาทันที ต้องเป็นคุณหนูแน่ๆที่แปลงร่างเป็นเธอ เงยหน้าถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

เทวัตมองเธอเขม็งว่าทำอะไร

“เค้ารู้นะคุณหนู ตัวเองปลอมเป็นเค้ามานอนอยู่บนเตียงนี้แทนเค้า ออกมาหาเค้าหน่อย เค้าเป็นห่วงนะ ตัวเองเจ็บตัวบ้างรึเปล่า คุณหนู...ตอบเค้าหน่อยสิ ส่งเสียงมาก็ได้ อย่าเงียบแบบนี้นะ เค้าใจคอไม่ดีเลยนะ คุณหนู... คุณหนู ตัวเองอยู่ไหน” ดาญ่าเดินหาคุณหนูไปทั่วห้องแต่ทุกอย่างเงียบกริบ เธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ภาวนาอย่าให้คุณหนูเป็นอะไรไป แล้วซบหน้ากับฝ่ามือตัวเอง เทวัตเดินมาหยุดตรงหน้า

“บอกความจริงกับผม คุณอยู่กับผมตลอดเวลาที่บ้านสวนอารยะ เพราะฉะนั้นคนที่พ่อผมกับฝนเห็นที่เรือนเล็กนี่ไม่ใช่คุณ ผมเข้าใจถูกใช่ไหมครับ”

ดาญ่าตัดสินใจเฉลยความจริงว่าคนที่เหิมสาดน้ำมนต์ใส่ไม่ใช่เธอ แต่เป็นคุณหนูเรือนเล็ก เทวัตถามอย่างตื่นเต้นใช่เด็กผมจุกหน้าตาน่ารักคนนั้นไหม เธอพยักหน้า คุณหนูเป็นรุกขเทวดาที่ปกปักษ์รักษาเรือนเล็กหลังนี้อยู่ แกรับปากกับคุณพ่อไว้ว่าจะดูแลเธอแทนท่าน แล้วตอนนี้คุณหนูก็ทำหน้าที่ปกป้องเธอจากคนชั่วอย่างเหิม ไม่รู้ว่าแกเป็นอะไรหรือเปล่าถึงไม่ติดต่อสื่อสารกับเธอเลย ดาญ่าร้องไห้เป็นห่วงคุณหนู...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน รังสรรค์เครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงแวะไปเที่ยวผับเจ้าประจำหวังผ่อนคลาย เจอเมย์แฟนเก่าเข้ามาทักทายแถมจะขอให้กลับมาคบหากันเหมือนเดิม แต่เขาไม่สนใจเพราะตอนนี้หัวใจทั้งดวงมอบให้ดาญ่าไปหมดแล้ว จากนั้นเดินไปนั่งโต๊ะด้านในสุด ของร้าน กำลังนั่งดื่มเพลินๆ วัชรีแต่งตัวสวยแซ่บเข้ามานั่งด้วย เขาถึงกับสำลักเหล้าที่ดื่ม นี่ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่นี่

“ฉันเป็นคนลากแกขึ้นมาจากตม เอามาล้างน้ำชุบตัวซะใหม่เพื่อย้อมแมวหลอกชาวบ้าน ทำไมฉันจะไม่รู้สันดานแกว่าวันๆแกจะไปสำมะเลเทเมาอยู่ที่ไหน”