ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 12
นิสาแต่งชุดขาวปฏิบัติธรรมที่วัด เช้านี้ขณะเก็บกวาดลานวัดก็เห็นทิพย์เกสรกับเอียดถือชุดสังฆทานเข้ามา นิสาเข้าไปไหว้ ทิพย์เกสรถามอย่างเมตตาว่าเป็นอย่างไรบ้าง
นิสาบอกว่า พอใจสงบ มันรู้สึกเบาสบายนอนหลับได้แล้ว ตนจะปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้รับการอโหสิ บอกว่าเรื่องเรือนจางวางพ่วงช่างตีราคามาแล้ว กลับจากปฏิบัติธรรมตนจะเอาไปให้
เอียดบอกทิพย์เกสรว่าพระมาแล้ว ทิพย์เกสรกับนิสาจึงหันกลับไป เห็นพระนิราศเดินเข้าไปในอุโบสถด้วยอาการสำรวมร่วมกับพระองค์อื่นๆ ทำการสวดมนต์ทำวัตรเช้า
ทิพย์เกสรบอกว่าเห็นแบบนี้ก็หมดห่วง ตนจะได้ร่วมอนุโมทนาบุญเกาะชายผ้าเหลืองไปด้วย
เมื่อทิพย์เกสรจะลุกขึ้นไปกรวดน้ำแต่เข่าอ่อน
นิสารีบเข้าช่วยประคอง นิสายกขวดกรวดน้ำ ทิพย์เกสรยิ้มเอ็นดูแล้วแตะที่ถ้วยรับกรวด เอียดพนมมือ ทุกคนตั้งจิตอุทิศส่วนกุศล
ooooooo
หลังจากอัปสรกับสินธรคุยกันเรื่องนิราศบวชตลอดชีวิตแล้ว ทั้งสองลงจากเรือนจางวางพ่วง อัปสรบอกว่าตอนแรกตนก็กลัวว่าถ้านิราศได้บันทึกเล่มนั้นแล้วจะเป็นทุกข์ ดีที่เขาวางได้
สินธรบอกว่าถ้าวางไม่ได้ก็เป็นกรรมของเขาที่ยังใช้ไม่หมด อัปสรถามว่าจะรู้ได้ยังไงว่าเราใช้กรรมหมดแล้ว สินธรบอกว่าก็ตอนที่ไม่ทุกข์เพราะเรื่องนั้นๆแล้ว วางได้ก็คงเพราะหมดกรรม อัปสรแซวว่าไม่น่าเชื่อหน้าตาแบบนี้จะพูดเป็นเหตุเป็นผลน่าเชื่อถือได้แบบนี้
“ผมเชื่อว่าโลกนี้มันไม่มีเรื่องบังเอิญหรอกนะ ทุกคนที่เราเจอในชีวิตมันต้องมีเหตุ เหมือนคุณกับผมไงมีเหตุให้มาเจอกันแล้วก็มีผล...” สินธรทำหน้ากรุ้มกริ่ม อัปสรว่ามโนเข้าข้างตัวเอง “ผมก็อยากมีความรักกับเขาบ้าง รักแท้ที่ยอมตายได้เพื่อกันและกัน”
อัปสรถอนใจทำไก๋มองไปที่เรือนจางวางเปรยว่า ตนไม่รู้ว่าภพชาติมีอยู่จริงไหม แต่ก็หวังว่าคนสองคนจะได้เจอกัน รักกัน แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ด้วยกันบ้าง
“ผมเชื่อว่าต้องมีนะ...” อัปสรหันมองสงสัยว่ามีอะไร “วันที่เขาสองคนได้มีความสุขกันไง”
ooooooo
