ปี่แก้วนางหงส์

นิสาช็อกเมื่อรู้ว่าในอดีตได้ทำเรื่องเลวร้ายไว้กับคนมากมาย ทั้งการใช้ลิ่มแบ่งชาแทงจีนสงจนตาย ทั้งการวางยาหญิงเดือนกับหญิงดาวจนประสาทหลอนฆ่ากันเอง และภาพจางวางพ่วงกับครอบครัวถูกเผาทั้งเป็น

นิสาพยายามยื้อชีวิตด้วยการเขย่งปลายเท้าเหยียบเก้าอี้ไว้ไม่ให้ห่วงรัดคออย่างทรมาน

“แกไม่ต้องห่วง ฉันจะส่งเขาตามไปหาแก ไปใช้กรรมร่วมกับแกในนรก!” นิสาอ้อนวอนอย่าทำอะไรพี่นิราศ บอกว่าตนรู้ว่าพิกุลยังรักเขาและรักมากด้วย พิกุลตวาด “ไม่จริง!!! ฉันไม่ได้รักคุณหลวง”

“คุณโกหกใครก็ได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ คุณยังหึงหวงฉัน คุณติดค้างอยู่ที่นี่หลายสิบปีเพียงเพื่อรอเจอเขา หัวใจของคุณยังมีแต่พี่นิราศคนเดียว” พิกุลตวาดให้หุบปาก ถึงเวลาของแกแล้ว นิสาตะโกนสุดเสียง “พี่นิราศตื่นเถอะค่ะพี่ รีบหนีไปจากที่นี่ พี่นิราศ!!”

พริบตานั้น เก้าอี้ที่รองเท้านิสาก็เลื่อนออกไปด้วยพลังของพิกุล นิสาร้องสุดเสียง

“พี่นิราศ...พี่นิราศ!!!”

ooooooo

เท้านิสาหลุดจากเก้าอี้ดิ้นทุรนทุราย พิกุลมองถามอย่างสะใจว่าเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าความอึดอัดทรมานก่อนตายมันน่ากลัวแค่ไหน ทันใดนั้นประตูเปิดออก นิราศเข้ามาร้องลั่น

“นิสา!!!” นิราศถลาเข้ามาอุ้มนิสาไม่ให้เชือกรัดคอ “พิกุลอย่าทำอะไรเขา อย่าทำแบบนี้เลย”

พิกุลมองนิราศที่พยายามช่วยชีวิตนิสาอย่างเจ็บปวด ยื่นมือไปบีบคอนิราศ แต่นิราศก็ยังพยายามช่วยนิสา พิกุลเหวี่ยงนิราศไปกระแทกเสาด้วยความแค้นเป็นจังหวะที่คอนิสาหลุดจากเชือก นิราศปล่อยร่างนิสากระแทกพื้น พิกุลหันมาบีบคอนิสา นิราศพยายามลุกขึ้นขวางขอร้องพิกุลอย่าฆ่าใครเลย

พิกุลยิ่งผิดหวังเสียใจต่อว่านิราศที่ต่อหน้าต่อตาตนยังปกป้องนิสา ต่อว่าอย่างเจ็บปวดว่า

“คุณหลอกให้อิฉันเชื่อคำโกหกว่ารักของคุณ ทั้งที่อิฉันยอมทิ้งครอบครัว ทิ้งทุกอย่างเพื่อให้เราได้รักกัน แต่คุณกลับหลอกลวงอิฉัน แต่งงานกับมัน ครอบครัวอิฉันต้องตาย แต่คุณกลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับมัน!!”

“ผมขอโทษพิกุล แต่ผมไม่อยากให้คุณฆ่าใคร มันจะกลายเป็นบาปติดตัวคุณนะ”

“อิฉันไม่สน!! ครอบครัวอิฉันต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน อิฉันตายเพราะคำโกหก ถูกทรยศจากที่คนบอกว่ารัก ความเจ็บแค้น ความเสียใจที่มันอัดอั้นอยู่ในนี้” พิกุลทุบอกตัวเองปึ้กๆๆ “อิฉันเกลียดตัวเองที่ต้องเห็นวิญญาณพ่อแม่ทรมานเพราะอิฉัน! เกลียดที่ตัวเองเป็นผู้หญิงโง่ๆที่รักคนผิด เกลียดที่ยอมตายบูชาให้กับความรักทรยศ ในขณะที่ทุกคนที่ทำลายอิฉันกลับได้ไปเกิดใหม่ มีชีวิตที่สุขสบาย แต่อิฉันกลับต้องติดอยู่ที่นี่ สิงสู่กับความแค้นทรมานตัวเองกับกรรมที่พวกคุณหลวงก่อ...ทุกคืน...ทุกวัน อิฉันอยู่รอเพื่อเอาคืนทุกคนที่มันทำลายชีวิตอิฉัน!”