ปี่แก้วนางหงส์

ในที่สุดนิราศขออโหสิกรรมในทุกการกระทำที่พิกุลทำกับตน นิสาเข้ามายกมือไหว้ขออโหสิกรรมด้วย

เมื่อต่างอโหสิกรรมให้กันแล้ว ร่างพิกุลก็เริ่มเลือนรางบอกว่าตนต้องไปแล้ว นิราศถามว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้พยายามจะคว้าตัวพิกุลแต่จับต้องไม่ได้

พุดกรองบอกว่าเมื่อหัวใจรักของพิกุลอยู่เหนือความแค้นและอโหสิกรรม ทางก็จะเปิดให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่วนเวียนอยู่ที่นี่อีกต่อไป

นิราศถามว่าตนจะได้เจอกับพิกุลอีกไหม พุดกรอง บอกว่าทุกสิ่งต้องเป็นไปตามกรรมหากแต่เมื่อตัดขาดจากกันก็เป็นเรื่องของบุญวาสนาที่เคยร่วมสร้างจะชักนำให้พบเจอ นิราศจึงพนมมือตั้งจิตอธิษฐาน

“บุญใดที่ผมได้เคยทำมา รวมถึงนับจากนี้และตลอดไป ขอให้เป็นแรงหนุนนำให้ผมได้เจอกับพิกุลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ขอให้เป็นวาสนาชักพาให้ได้พบมิใช่กรรมอีกต่อไป”

ร่างพิกุลเลือนรางจนกลายเป็นอากาศธาตุ นิราศคลุ้มคลั่งร้องสุดเสียง “ไม่นะ...พิกุล...ไม่!!!” แล้วโผเข้ากอดพิกุล แต่ในวินาทีนั้นทั้งเธอและนิราศรับรู้ได้ว่าเนื้อตัวของทั้งสองสัมผัสกันอยู่ในอ้อมกอดกันราวปาฏิหาริย์ ทั้งสองมองกันอย่างลึกซึ้งพิกุลน้ำตาเปื้อนแก้มบอกนิราศว่า “อิฉันต้องไปแล้วเจ้าค่ะ” นิราศจูบพิกุลทั้งน้ำตาบอกว่า “เราจะต้องมีวาสนาได้พบกันอีก...ผมสัญญา”

ร่างพิกุลเลือนรางจนหายไปต่อหน้านิราศ พอนิราศลืมตาไม่เห็นพิกุลแล้วทรุดลงอย่างหมดแรง เชือกที่มัดนิสาก็หายวับไป นิสาตกใจทำอะไรไม่ถูก พอดีสินธรกับอัปสรขึ้นเรือนมาจึงพานิราศไปโรงพยาบาล

ต่อมาทิพย์เกสรได้รับแจ้งว่านิราศอยู่โรงพยาบาลและสมคิดกำลังตามไปที่โรงพยาบาล

ส่วนนิสาไปที่วัด เจอพุดกรองร้อยมาลัยอยู่จึงขอร่วมร้อยด้วย ถามพุดกรองว่าการพบกันบนโลกนี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญใช่ไหม พุดกรองบอกว่ากรรมคือตัวกำหนด แล้วขอตัวไปเอาดอกไม้เพิ่ม นิสาถือกระจาดเดินตามไป แต่พุดกรองหายไปแล้ว นิสาเดินตามหาจนได้ยินเสียงกวาดใบไม้ พอเดินไปหาก็เห็นแต่ไม้กวาดพิงโกศอยู่ นิสาเข้าไปเอามือเช็ดรูปที่หน้าโกศ ปรากฏรูปพุดกรองขึ้นมา นิสาถึงกับกระจาดดอกไม้ร่วงจากมือ

มีแม่ชีเข้ามาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าหรือเป็นลูกหลานท่านหรือเปล่า นิสาจึงรู้จากแม่ชีว่า แม่ชีพุดกรอง เป็นแม่ชีนักปฏิบัติท่านมีครูบาอาจารย์อยู่ที่นี่ ท่านชอบไปปฏิบัติตามป่าเขาจนไปเสียที่ถ้ำแห่งหนึ่งทางเหนือ อาจารย์ท่านเห็นว่าไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลยเอากระดูกมาบรรจุที่นี่

นิสาสะเทือนใจอย่างที่สุด ไหว้พุดกรองอย่างเคารพ บอกว่าตนทำเรื่องเลวร้ายกับเธอไว้มาก แต่เธอก็ยังช่วยตนตลอด บอกกล่าวว่า “จากนี้ไปพี่จะใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดเพื่อชดเชยให้กับทุกคนที่พี่เคยทำร้าย ขอบคุณที่ชี้ทางให้พี่ได้มีโอกาสแก้ไข ขอบคุณ...คุณพุดกรอง”

ooooooo