ปี่แก้วนางหงส์

นิราศเห็นพิกุลร้องไห้ด้วยความแค้นก็เดินเข้าไปหาและกอดพิกุลไว้ บอกว่า

“ถ้ามันเป็นเพราะผมที่ทำให้คุณต้องเจ็บปวดแบบนี้ ก็ขอให้เอาชีวิตผมไป ขอให้ผมชดใช้ความผิดของผมให้กับคุณ” พิกุลถามว่าทำไมคุณหลวงถึงได้หักหลังความรักของเรา? “ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ผมเชื่อนะพิกุล ว่าหัวใจของผมมีแต่คุณคนเดียวตั้งแต่อดีตจนถึงวันนี้ หัวใจของผมเป็นของคุณคนเดียว ปล่อยนิสาไปเถอะนะ แล้วผมจะอยู่กับคุณที่นี่ตลอดไป”

พิกุลถามว่าคุณหลวงยอมสละชีวิตเพื่อมัน นิราศบอกว่านิสาไม่ได้ผิดอะไร คนที่ผิดคือตน พิกุลบอกว่าถ้านิสาไม่ผิดก็คงผิดที่ตนใจอ่อน หากปล่อยให้คุณยศสิ้นใจด้วยไฟเผากลางเรือนแต่แรกที่พบกันตนคงไม่ต้องมาเจ็บช้ำในวันนี้

นิสาเห็นมือพิกุลค่อยๆเลื่อนจากกลางหลังมาที่คอและในมือพิกุลกำมีดเงื้อจะแทงคอนิราศ นิสาตกใจร้อง แต่ถูกพิกุลใช้อำนาจกดไว้ไม่ให้มีเสียง บอกนิราศว่าตอนนี้ตนรู้แล้วว่าควรจะเลือกอะไรเพื่อให้เรื่องนี้มันจบเสียที นิราศรับรู้การกระทำของพิกุลเขายิ่งกอดพิกุลไว้แน่นซุกหน้ากับพิกุลเตรียมเจอกับวาระสุดท้ายของชีวิต

พิกุลตัดสินใจจะแทง แต่พอปลายมีดใกล้คอนิราศกลับชะงัก พิกุลต่อสู้กับตัวเองพยายามจะแทงแต่ตัดใจไม่ได้เมื่อนึกถึงความสุขในยามนิราศแสดงความรักกับตน นิราศพูดอย่างอ่อนโยนสงบนิ่งว่า

“ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยผมก็ยังได้กอดคุณไว้ในอ้อมแขนเป็นครั้งสุดท้าย ผมรักคุณ...รักมาตลอดตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรก ขอให้คุณรู้ว่าหัวใจของผมจะมีแค่คุณคนเดียวไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน”

พิกุลตัดสินใจปล่อยมีดเอาแต่ร้องไห้ อำนาจของพิกุลคลายทำให้นิราศขยับได้ นิราศหยิบมีดขึ้นมา จับมีดใส่มือพิกุลหันปลายมีดมาที่ตัวเอง ยิ้มกับความตายบอกพิกุลว่า

“ถ้าไม่มีพิกุล ผมคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ผมทำให้พิกุลต้องติดอยู่ที่นี่ ผมจะชดใช้ให้คุณด้วยชีวิต”

“ไม่!!!” ทั้งพิกุลและนิสาร้องพร้อมกัน มีดในมือนิราศหายไป นิราศถามพิกุลว่าทำไม?

“อิฉันทำไม่ได้ อิฉันทนเห็นคุณตายต่อหน้าต่อตาอิฉันไม่ได้ ต่อไปนี้อิฉันคงไม่มีหน้าไปเจอพ่อกับแม่อีกแล้ว...สุดท้ายอิฉันมันก็เป็นแค่ผู้หญิงที่อ่อนแอ ผู้หญิงขี้แพ้ที่น่าสมเพช!!! อิฉันแพ้แล้ว แพ้ให้กับหัวใจของอิฉันที่มันรักคนอื่นมากกว่าครอบครัว...มากกว่าชีวิตตัวเอง”

“คุณไม่ได้แพ้เลยพิกุล” เสียงพุดกรองแทรกขึ้น มองด้วยสายตาอ่อนโยน...“ทุกอย่างที่คุณทำมันเป็นเพราะหัวใจรักที่ยิ่งใหญ่ของคุณที่มีต่อหลวงราช รักที่ยิ่งใหญ่แม้ความตายก็ไม่อาจหยุดหัวใจรักของคุณได้”

“แต่สิ่งที่อิฉันทำมันสูญเปล่า อิฉันสละทุกอย่างเพื่อความรักที่หลอกลวง”

“บางทีเรื่องในอดีตที่เกิดขึ้น สิ่งที่คุณรับรู้อาจไม่ใช่ความจริงทั้งหมด”

แล้วเหตุการณ์ในอดีตคืนที่นิราศแต่งงานและพิกุลเป่าปี่จนขาดใจตายที่ท่าน้ำบ้านพิชัยเดชาหวนกลับมาสู่ความทรงจำอีกครั้ง...