พันธกานต์รัก

เสร็จจากคุยธุระกับนพดลและนภชล ทองเอกกลับไปเฝ้าไข้แม่ ทันทีที่ท่านรู้สึกตัวลืมตาตื่น ก็ถามหา แสนคมไปไหน เขาไม่อยากให้ท่านรู้เรื่องที่กำลังทำ จึงบอกว่าอย่าเพิ่งคุยอะไรตอนนี้ ท่านต้องนอนพักมากๆ เธอยังเป็นกังวลซักเขาเป็นการใหญ่ว่าแสนคมไม่ได้ไปหานพดลใช่ไหมแล้วตอนนี้แสนคมอยู่ไหน

“ตอนนี้อาแสนอยู่ที่บ้านครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”

ช่อม่วงพยักหน้ารับรู้แล้วยันตัวจะลุกขึ้นแต่ต้องตกใจเพราะแขนไม่มีแรง ถามลูกว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทองเอกอธิบายว่า นี่เป็นผลข้างเคียงของเส้นเลือดฝอยในสมองแตก ถึงแม่จะไม่เป็นอะไรมากแต่ก็ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ให้หมอดูอาการอีกสักระยะหนึ่งก่อน เธอไม่ยอมอยู่เป็นห่วงแสนคม ร้องจะกลับบ้าน

“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแม่ เชื่อผมสิครับ ตอนนี้คุณอาน่าจะยุ่งๆอยู่นะครับ เดี๋ยวเย็นๆก็คงตามมาเยี่ยม คุณแม่อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยนะครับ นอนพักก่อนดีกว่า” ทองเอกว่าแล้วประคองแม่ให้ลงนอน เอาผ้ามาห่มให้

ooooooo

ระหว่างกลับมาเก็บข้าวของที่บ้านคมน์พิมุกต์ แสนคมโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุทำให้ทุกอย่างลงเอยแบบนี้ พันธกานต์ขอร้องพ่ออย่าโทษตัวเอง ที่เราเป็นแบบนี้เพราะทองเอกกับนพดลและนภชลต่างหาก

“พัน...ตอนนี้พ่อไม่เหลืออะไรแล้ว ทุกอย่างที่พ่อสร้างมามันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว” แสนคมคร่ำครวญ

“แต่พ่อยังมีผม วันนี้เราอาจจะแพ้ แต่ผมสัญญาว่าผมจะเอาทุกอย่างของเรากลับคืนมาให้ได้”...

เก็บข้าวของใช้จำเป็นเสร็จ พันธกานต์เอากระเป๋าเดินทางของตัวเองกับของพ่อไปใส่ท้ายรถ แสนคมหันไปมองตัวบ้านอย่างอาลัยอาวรณ์ พันธกานต์ต้องสะกิดให้ไปกันได้แล้ว พระพายออกมาส่งเป็นน้ำหูน้ำตาขึ้นมาทันที พันธกานต์หันไปเอ็ดจะร้องไห้ทำไม ตนกับพ่อแค่ย้ายที่อยู่เท่านั้นเอง เธอขอโทษเขาด้วยที่ช่วยอะไรเขากับคุณอาไม่ได้ แสนคมท้วงขึ้น ทำไมจะช่วยไม่ได้

“อาฝากดูแลอาช่อด้วยนะ อาไปก่อนล่ะ...ไปเจ้าพัน” แสนคมเดินไปขึ้นรถ พันธกานต์ให้คำมั่นไปแล้วไม่ไปลับจะหมั่นติดต่อกลับมา พระพายพยายามกลั้นน้ำตาไว้

“อื้อ...สู้ๆนะ” พระพายมองตามพันธกานต์ที่ขึ้นรถขับออกไปอย่างใจหาย จากนั้นไม่นาน สองพ่อลูกมาถึงบ้านเรือนรัก พันธกานต์บอกกับลุงชิดที่ออกมาต้อนรับว่าเราสองคนจะมาอยู่ที่นี่กันสักพัก โดยที่พ่อจะพักที่ห้องแม่ ส่วนเขาก็อยู่ห้องตัวเองหลังจากขนกระเป๋ามาวางให้พ่อที่ห้องนอนแม่ พันธกานต์หันมาบอกพ่อ

“เราจะอยู่ที่นี่กันสักพักนะพ่อ...พ่ออยู่ได้ใช่ไหมครับ”