ตอนที่ 14
ทันทีที่รู้จากแม่ว่าพันธกานต์จะหนีกลับอเมริกา ทองเอกอาสาจะไปตามเขากลับมาให้ในเมื่อตนเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องจากไป พระพายกลับบอกทองเอกว่าไม่ต้องไปตาม พันธกานต์ไม่ได้รักเธอ อย่าตามให้เสียเวลาจะดีกว่า เต็มฟ้าไม่เข้าใจทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น
“ถ้าคุณพันรักพายจริง จะต้องทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่เขารัก แต่นี่เขา...พายอาจจะไม่มีค่าพอที่จะให้เขาอยู่” พูดจบพระพายเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของพันธกานต์ กวาดตามองไปรอบๆ เพื่อเก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้ก่อนที่สายตาจะสะดุดเข้ากับกระบอกไม้ไผ่สำหรับฝังใต้ต้นอธิษฐานซุกอยู่ในตู้เสื้อผ้า เธอเดินไปหยิบมาดู เห็นกระดาษข้างในเขียนชื่อตัวเองไว้ถึงกับอึ้ง พลันมีเสียงทองเอกดังขึ้น “คุณพันเขารักพายมากนะ”
จากนั้นเรื่องราวที่พันธกานต์ฝากฝังให้ทองเอกช่วยดูแลพระพายตอนที่เขาไม่อยู่ก็พรั่งพรูออกจากปากทองเอก ทำให้พระพายตระหนักในทันทีว่าพันธกานต์รักและสนใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอไม่ว่าจะเป็นเรื่องกินเรื่องเที่ยวหรือเรื่องอะไรก็ตาม และเธอยังได้รู้อีกด้วยว่าคนที่ซื้อบ้านตาเทียนไม่ใช่ป้าปิ่นแต่เป็นพันธกานต์นั่นเอง พระพายรู้ซึ้งแล้วว่าพันธกานต์รักเธอมากแค่ไหน จึงขอร้องให้ทองเอกช่วยพาไปหาเขา...
เนื่องจากกลัวจะตามไม่ทันเพราะรถติดมาก ทองเอกจึงโทร.หา จส.100 ให้ช่วย ทางผู้ดำเนินรายการช่วยประกาศข่าวตามหาพันธกานต์ แต่แท็กซี่ที่เขานั่งปิดวิทยุเสียก่อนทำให้ไม่รู้ข่าวที่ จส.100 ประกาศ...
นับว่าโชคยังเข้าข้าง ระหว่างที่ทองเอกขับรถมาติดที่สี่แยกไฟแดง รถอีกด้านหนึ่งได้จังหวะไฟเขียวพระพายเห็นรถแท็กซี่ที่พันธกานต์นั่งมาแล่นผ่านหน้าไปช้าๆ ตัดสินใจลงจากรถวิ่งตาม เสียงรถบีบแตรไล่เธอดังสนั่นไปทั้งถนน เธอวิ่งตามรถแท็กซี่ไปพลางตะโกนเรียกพันธกานต์ไปด้วย แต่แรงคนหรือจะสู้แรงรถ
พระพายหมดเรี่ยวแรงทรุดตัวลงนั่งริมฟุตปาทน้ำตาไหลพรากเสียใจที่ตามเขาไม่ทัน ระหว่างที่เดินเรื่อยเปื่อยมาถึงสะพานสวยแห่งหนึ่ง พระพายเดินต่อไม่ไหวหยุดร้องไห้ ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นจากเบื้องหน้าด่าเธอว่ายัยโง่ นี่ทองเอกไม่ได้บอกเธอหรืออย่างไร เธอเงยหน้ามองตามเสียงเห็นพันธกานต์ยืนอยู่ก็ดีใจมาก
“ก็เพราะพี่เอกเขาบอกไงฉันถึงได้ตามนายมา”
“แล้วตามฉันมาทำไม ฉันฝากทุกอย่างไว้กับทองเอกแล้ว มีอะไรก็คุยกับเขา”
“เมื่อไหร่นายจะเลิกยกฉันให้คนอื่นสักที ฉันไม่ได้รักพี่เอก แล้วพี่เอกก็ไม่ได้รักฉันแบบนั้นด้วย พี่เอก เขาบอกเองว่าพี่เขารักฉันเหมือนน้องสาว”










