ตอนที่ 1
“อีบ้า กูต้องหนีหัวซุกหัวซุนเพราะมึง หมดตัวก็เพราะมึง กูไม่รอดหรอกแต่ก่อนติดคุกขอจัดการมึงก่อน” ชายคนนั้นเสือกมีดใส่ วาสนาหลบทันอีก เขายิ่งโมโหไล่แทงไล่ฟันอุตลุดแต่เธอหลบหลีก
ได้หมด แล้ววิ่งหนีไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ เขายังตามมาจะฆ่าเธอให้ตาย เธอคว้าปากกาที่วางอยู่แถวนั้นแทงสวนเข้าใต้รักแร้เขาถึงกับทรุด
ไม่นานนัก ตำรวจมาจัดการรวบตัวชายคนนั้นไปโดยที่มีปากกาปักคาอยู่
วาสนารอจนตำรวจไปแล้วหันไปเล่นงาน
พีอาร์สาวที่ไม่รู้จักจำบอกกี่ครั้งแล้วว่าถ้าใครมาหาให้เช็กดีๆ คราวก่อนก็ปล่อยให้พวกแก๊งค้าสัตว์ป่าเข้ามาเกือบยิงเธอตาย พีอาร์ยกมือไหว้ขอโทษ วาสนาได้แต่ส่ายหน้าเซ็งหันหลังจะไปเจอชาลี
ยืนมองอยู่ เขาอดทึ่งไม่ได้นี่เธอรอดมาได้อย่างไรตั้งสองครั้งแล้ว จากนั้นชะโงกหน้าจะมองรอดคอเสื้อเธอ วาสนาผงะถอยหลังคว้าคอเสื้อแทบไม่ทัน เอ็ดเสียงเขียวว่าทำอะไร
“จะดูว่าคุณห้อยพระอะไร”
“ก็หัวหน้าบอกเองว่าฉันเร็วและแม่น” วาสนาพูดติดตลกไม่อยากให้ชาลีสงสัย...
จากนั้นไม่นาน วาสนากลับถึงบ้านเจอแม่บ้านกำลังเช็ดฝุ่นอยู่ ถามว่าพ่อของเธออยู่ไหน แม่บ้านชี้ไปด้านใน เธอชะโงกไปดูเห็นพ่อยืนคุยมือถือไปหัวเราะไป จึงเดินไปที่ห้องนั่งเล่นเจอจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ทีแรกเธอไม่ได้สนใจอะไรแต่พอเห็นโลโก้บนจดหมายเป็นรูปแปดเหลี่ยมสีดำมีลายมังกรสีขาวอยู่ด้านใน รีบคว้าจดหมายมาอ่านอย่างรวดเร็ว สีหน้าเปลี่ยนเป็นกังวลทันที ครั้นเงยหน้ามองอีกที
เห็นพ่อยืนจ้องตัวเองอยู่
“พ่อ พวกมันส่งจดหมายมาอีกแล้วเหรอ”
“เออ มันบอกให้พ่อลาออกจาก ส.ส.หรือไม่ก็ไปเที่ยวเมืองนอก ลูกไม่ต้องโวยวายไปหรอก จดหมายขยะพวกนี้พ่อได้จนชิน” บุญเลิศเห็นลูกอ้าปากจะพูดบางอย่างชิงพูดขึ้นเสียก่อน “ไม่มีอะไรหรอกน่า ไอ้ของแบบนี้นะมันเป็นของคู่กับนักการเมือง อย่าว่าแต่จดหมายขู่เลย เอาปืนมาจ่อหัวพ่อก็เคยโดนมาแล้ว”
“แต่ครั้งนี้พวกมันอาจจะเอาจริงก็ได้นะคะ”
บุญเลิศไม่สนใจขยำจดหมายทิ้งถังขยะ ชวนวาสนาไปกินข้าวกันดีกว่าแล้วดึงตัวเธอไปที่โต๊ะอาหารไม่อยากให้สนใจเรื่องไร้สาระ
ooooooo
พันตำรวจตรีมนตรี ได้รับมอบหมายจากสำราญผู้บังคับบัญชาของเขาโดยตรงให้สืบคดีระเบิดที่ธนาคารและการระเบิดในรถตู้จนทำให้รัชกรเสียชีวิต หลังจากได้อ่านแฟ้มคดีทั้งหมดมนตรีเรียกผู้หมวดชาติกับทีมสืบสวนมาประชุมที่ห้องเพื่อฟังเขาสรุปคดี










