ตอนที่ 1
อินทรีแดงรู้สึกผิดที่ตัดหน้ามนตรีคว้าข้อมูลจากเปรื่องทั้งที่ผับและที่โรงพยาบาล เพื่อเป็นการขออภัยก็เลยจะแบ่งข้อมูลที่ได้ให้มนตรี โดยเอาเอกสารข้อมูลใส่ซองไปเสียบไว้กับที่ปัดน้ำฝนหน้ากระจกรถของเขา และยังบอกไว้ในจดหมายที่แนบไปด้วยว่าอินทรีแดงจะช่วยเขาสู้กับองค์กรร้ายที่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันชื่อไป่หลง
มนตรีเอาจดหมายและข้อมูลที่ได้จากอินทรีแดงให้ชาติไปตรวจหารอยนิ้วมือ แต่ไม่ได้เบาะแสอะไรเลยไม่พบรอยนิ้วมือ ส่วนกระดาษและปากกาก็หา
ซื้อได้ทั่วไป แม้วันนี้จะยังไม่รู้ว่าอินทรีแดงเป็นใคร
แต่มนตรีมั่นใจว่าสักวันมันจะต้องเผลอให้เราจับทางได้...
ขณะที่อินทรีแดงแชร์ข้อมูลคนร้ายที่ได้มากับตำรวจ วาสนาพยายามเสิร์ชหาโลโก้รูปแปดเหลี่ยมสีดำมีลายมังกรสีขาวที่ปรากฏบนจดหมายขู่ซึ่งส่งมาให้พ่อของเธอจากในเน็ต แต่ไม่ได้เบาะแสอะไร ชาลีรู้เรื่องนี้ก็ต่อว่าเธอว่าเอาคอมพิวเตอร์ของบริษัทไปใช้เรื่องส่วนตัว เธอไม่คิดว่านี่เป็นแค่เรื่องส่วนตัว
“ก่อน ดร.ปรีชาตัวจริงจะตายท่านก็เคยได้รับจดหมายที่มีเครื่องหมายแบบนี้เหมือนกันค่ะ
แปลว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวกับคดีระเบิดธนาคาร ข้อมูลนี้
ยังไม่มีสำนักข่าวไหนรู้”
ชาลีอยากรู้ว่าวาสนาหาข้อมูลรูปนี้นานหรือยัง เธอหามาสองวันแล้ว เขาถึงกับออกปากเก่งกาจอย่างเธอมีของที่หาไม่เจอด้วยหรือ เธอตั้งใจมั่นไม่ว่าจะอย่างไรต้องหามันให้เจอ...
ด้วยความมุ่งมั่นเอาจริงเอาจัง ในที่สุดวาสนาก็เจอเบาะแสจากภาพข่าวภาพหนึ่งของประเทศในแถบอเมริกาใต้ มีชายชุดสูทคนหนึ่งยืนดูการจลาจล ในมือของเขาถือซองเอกสารที่มีสัญลักษณ์ที่เธอตามหา แม้มันจะเล็กมากแต่เธอก็ตาดีมองเห็น
ooooooo
โรมเล่าความคืบหน้าของคดีให้ป้าเกรซฟังว่าตอนนี้เขารู้แล้วว่าองค์กรไป่หลงอยู่เบื้องหลังการวางระเบิดฆ่าวิทยากรทั้งห้าคน สาเหตุคือปกปิดข้อมูลบางอย่างที่จะถูกเปิดโปง
“แล้วพวกไป่หลงเป็นใครมาจากไหนต้องการอะไร”
“โชคร้ายที่ไอ้เปรื่องตายก่อน แต่ผมคิดว่าต่อให้มันไม่ตาย มันก็อาจจะรู้ไม่มากเพราะเท่าที่ดู มันยังเป็นชั้นปลายแถว”
ป้าเกรซอยากรู้แล้วทางด้านสารวัตรมนตรีเป็นอย่างไรบ้าง โรมบอกเขาทุกอย่างที่ตัวเองรู้ เธอทักท้วงนี่ไว้ใจเขาขนาดนี้เลยหรือ โรมยอมรับว่าไว้ใจเขาทั้งแง่ความสุจริตและฝีมือเขาเป็นหนึ่งในตำรวจดีที่น่าเคารพ
“ถ้ารู้แต่แรกว่ามีตำรวจดีๆแบบนี้ บางทีเธออาจไม่ต้องเป็นอินทรีแดงก็ได้”










