อินทรีแดง

“ลาก่อนครับผู้หมวดที่รัก” อินทรีแดงวิ่งหายไป ในความมืด ชาติมองตามทั้งหงุดหงิดและเสียหน้า...

โรมในคราบอินทรีแดงทิ้งตัวลงบริเวณจุดอับไร้ผู้คน เดินผ่านรถกระบะที่จอดอยู่ พอเดินพ้นรถเท่านั้นชุดอินทรีแดงหายไป กลายเป็นโรมเดินเมาแอ่น แทนที่

ooooooo

จากนั้นไม่นาน ตำรวจเข้ามาเคลียร์ในผับ เจ้าหน้าที่กู้ชีพเอาเปรื่องใส่เตียงเข็นออกมา สมุนของเปรื่องถูกตำรวจคุมตัวให้มานั่งเรียงกัน โดยมีพวกพนักงานในร้านนั่งอยู่ด้วย คงคานั่งห่างจากคนอื่นเล็กน้อย มนตรีเข้ามาใกล้ๆคงทำเป็นหยิบบัตรประชาชนมาเช็ก พลางกระซิบถามว่ามีปัญหาอะไรไหม

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ ไม่ต้องห่วง”

“เสร็จงานที่นี่แล้ว เธอถอนตัวได้” มนตรีคืนบัตรประชาชนให้ แล้วพยักหน้าเล็กน้อยเป็นทำนองขอบคุณก่อนเดินไปตรวจเอกสารคนอื่นต่อ ตำรวจเข้ามารายงานเขาว่าพบรถของเปรื่องจอดอยู่ด้านหลัง ครู่ต่อมา มนตรีเดินมาดูรถคันที่ว่า เจอชาติกำลังรื้อค้นข้าวของในรถอยู่ก่อนแล้วถามว่าเจออะไรไหม ชาติส่ายหน้าไม่เจออะไรแถมอินทรีแดงก็หนีไปได้ แล้วถามว่าทางเขาได้ข้อมูลอะไรไหม

“ไม่ ดูเหมือนว่าสิ่งที่เราต้องการน่ะจะโดนอินทรีแดงเอาไปก่อนแล้ว”

“ไอ้สารเลว”

มนตรีปรามชาติอย่าเพิ่งไปด่าอินทรีแดงแรงๆ เรายังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ที่สำคัญตนคิดว่าเขาเพิ่งช่วยเรา ตอนที่เรากำลังจะติดกับพวกสมุนแต่มีพวกมันคนหนึ่งถูกถีบออกมา ไม่อย่างนั้นเราคงโดนพวกมันเล่นงาน ชาติหาว่ามนตรีจินตนาการมากไป ตนไม่เห็นเหตุผลอะไรที่อินทรีแดงจะช่วยเรา

“ผมก็ไม่รู้ เรื่องนี้เราเถียงกันไปก็ไม่มีประโยชน์ สำหรับตอนนี้เขาเป็นบุคคลปริศนาที่เรายังไม่รู้ที่มาที่ไป”

ชาติทักท้วงมนตรีพูดแบบนี้เหมือนจะได้เจออินทรีแดงอีก มนตรียอมรับว่าใช่ ชาติเสียงกร้าวหากเจอมันอีกจะอัดให้หายบ้าไปเลย จังหวะนั้น โรมเดินเป๋เข้ามา มนตรีร้องถามว่าไหวไหม เขาพยักหน้ายังไหวอยู่

“แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้ ตำรวจให้ลูกค้ากลับกันหมดแล้วนี่”

โรมก็อยากกลับเหมือนกันแต่หารถไม่เจอไม่รู้จอดไว้ตรงไหน หรือว่านั่งรถเมล์มา ชาติขอร้องถึงหารถเจอเขาก็ไม่อยู่ในสภาพจะขับได้ เดี๋ยวพวกเราไปส่งจะดีกว่า โรมแกล้งถามว่ารู้จักเขาหรือ ชาติแนะนำตัวเองว่าชื่อเรียงเสียงใด เป็นตำรวจเหมือนพี่ชายของเขา รู้จักและนับถือรัชกรพี่ชายของเขามาก ถ้าได้ช่วยน้องชายของรัชกรถือเป็นเกียรติ แววตา เมาๆของโรมฉายความซาบซึ้งใจขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปเมาๆเหมือนเดิม

“ผมชื่อโรม ฤทธิไกร”

“ผมพันตำรวจตรีมนตรีครับ”