อินทรีแดง

“ไม่หรอกครับ อินทรีแดงคล่องตัวกว่าตำรวจเยอะ ไม่ต้องทำตามกฎหมาย ไม่ต้องกังวลเรื่องสิทธิมนุษยชน อินทรีแดงกับตำรวจมีทั้งข้อดีข้อเสียที่ต่างกัน ถ้าเราทำงานเสริมกันก็จะสืบเรื่องไป่หลงได้ง่ายขึ้น”...

ทางด้านชาติยังไม่ไว้ใจอินทรีแดงจึงทักท้วงมนตรีว่าข้อมูลที่ได้จากมันอาจเป็นกลลวง เขาไม่ได้บอกว่าเชื่ออินทรีแดงร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าเป็นข้อมูลที่มีประโยชน์ เราจะโยนทิ้งทำไม แล้วหยิบกระดาษที่ตัวเองเพิ่งปรินต์เสร็จออกมาหน้าห้อง ดึงป้ายเก่าที่เขียนว่า “คดีระเบิดธนาคาร” ออกแล้วปิดป้ายใหม่ “คดีไป่หลง” ลงไปแทนที่...

ฝ่ายวาสนารู้แค่ว่าไป่หลงคือเจ้าของสัญลักษณ์รูปแปดเหลี่ยมสีดำมีลายมังกรสีขาว แต่ไม่รู้รายละเอียดจึงเอาเรื่องนี้มาถามโรมที่เมาแอ๋ถูกบริกรร้านอาหารหรูเชิญออกจากร้าน เธอต้องพาเขาไปนั่งดื่มกาแฟร้อนชงเข้มข้นพอให้สร่างเมา จึงสอบถามเขาว่ารู้จักไป่หลงมากน้อยแค่ไหน เขาเกือบสำลักกาแฟ แต่พยายามเก็บอาการไว้ โกหกว่าไม่รู้จักชื่อนี้ เธอเล่าว่าไป่หลงอยู่เบื้องหลังการตายของพี่ชายเขา

“คดีระเบิดธนาคารเหรอ แล้วไง” โรมทำท่าเซ็ง วาสนาดักคออย่าบอกว่าเขาไม่สนใจคดีนี้ เขายอมรับว่าใช่ พี่ของเขาตายไปแล้ว คดีนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก เขาเป็นนักธุรกิจ ไม่สนใจเรื่องที่ทำให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เธอยอกย้อนแล้วการที่เขากินเหล้าเมาเละจีบสาวไปทั่วได้ประโยชน์อย่างนั้นหรือ โรมสวนทันทีนั่นมันเรื่องของเขา วาสนาผิดหวังในตัวเขามาก

“มันเรื่องของคุณ” พูดจบโรมลุกออกจากร้านอย่างหัวเสีย วาสนารีบวิ่งตามมาขอร้องอย่าเพิ่งไป เธอเดือดร้อนจริงๆ ไป่หลงขู่ฆ่าพ่อของเธอ เขาชะงักหันกลับมา เธอเล่าว่าพวกมันส่งจดหมายขู่มาให้พ่อของเธอ พวกมันลึกลับมากไม่มีข้อมูลอะไรเลย เธอเลยคิดว่าเขาน่าจะรู้อะไรเกี่ยวกับองค์กรนี้บ้างเพราะเขามีเงิน สามารถเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่าคนทั่วไป เขาอยากรู้ว่าเธอรู้ได้อย่างไรว่ามันชื่อไป่หลง

“ฉันเสิร์ชหาอยู่เกือบสามวันถึงได้ชื่อไป่หลงมาแบบโชคช่วย”

“แล้วพ่อคุณไปทำอะไร มันถึงขู่ฆ่าพ่อคุณ”

วาสนาเองก็ไม่รู้เหมือนกันท่านทำอะไรตั้งหลายอย่าง พวกมันก็ไม่ได้บอกแล้วขอร้องเขาช่วยบอกความจริงว่ารู้อะไรเกี่ยวกับพวกมันบ้าง เขายืนยันคำเดิมว่าไม่รู้ เสียใจที่ช่วยอะไรเธอไม่ได้เขาเองเพิ่งเคยได้ยินชื่อนี้ เธอมองเขาอย่างไม่ค่อยจะเชื่อนัก อยู่ๆเธอก็ร้องไห้คร่ำครวญว่าจะทำอย่างไรดี