นางทิพย์
ตอนที่ 11
“ผมรู้...ที่เราทุกคนเห็นมันคือร่างน้องหนูแต่หัวใจไม่ใช่ คุณรู้เรื่องทุกอย่างใช่ไหมรวิปรียา คุณกับคุณปู่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ยังไง เล่าให้ผมฟังบ้างได้ไหม”
“ฉันพูดไปคุณก็ไม่เชื่อ บางเรื่องคุณต้องสัมผัสด้วยตัวเอง”
“โอเค คุณไม่เล่าแต่คุณต้องรู้วิธีช่วยน้องหนูเอาน้องหนูคนเดิมกลับมา”
รวิปรียาลองแล้วแต่ไม่สำเร็จ คุณหลวงบอกอะไรทินเทพบ้างไหม เขาเคยอ่านเจอในบันทึกของคุณปู่ที่เขียนแนะนำไว้ว่าให้นั่งวิปัสสนากรรมฐาน แต่เขายังทำไม่ได้สักที เธอขอร้องให้เขาพยายามดูอีกที ถ้าเขาทำได้ปริตตาจะต้องกลับมาหาเราได้แน่นอน
“ผมจะพยายาม แล้วผู้หญิงที่มาอยู่ในร่าง
น้องหนูล่ะ เขาจะหายไปได้ยังไง”
“เขาจะไม่ไปจนกว่า...เขาจะได้ตัวภาธรไปด้วย” รวิปรียาสีหน้าเคร่งเครียด
ooooooo
ชาดาเดินไปเดินมาอยู่ที่มุมหนึ่งในมหาวิทยาลัยรอการมาถึงของภาธรอย่างกระวนกระวายใจก้มมองนาฬิกาข้อมือทำไมป่านนี้ยังไม่มาสักที ครั้นเงยหน้าขึ้นมองอีกทีเห็นเขาเดินมาแต่ไกล ดีใจรีบวิ่งไปหา
“ภาธร ฉันมีเรื่องต้องบอกคุณ ปริตตาเป็นคนผลักแสงจันทร์ตกตึกลงไป ฉันเห็นกับตา” ชาดาเห็นภาธรนิ่งเงียบกลัวไม่เชื่อ “จริงๆนะภาธร ฉันไม่ได้ใส่ร้ายปริตตา ฉันเห็นจริงๆ ปริตตาน่ากลัวมาก”
“ปริตตาไม่ใช่คนผลักแสงจันทร์แต่เป็นเธอ ชาดา เธอผลักแสงจันทร์ตกลงไป” ผีสมชายที่แปลงร่างเป็นภาธรคว้าแขนชาดาบีบอย่างแรง เธอยืนยันว่า
ปริตตาเป็นคนทำไม่ใช่เธอ ภาธรยังคงพูดอย่างเดิมว่าชาดาผลักแสงจันทร์แล้วบีบแขนเธอหนักมือขึ้นแถมมองเธอด้วยสายตากระด้าง
“ภาธรทำไมมองฉันแบบนี้”
“เธอจะฆ่าแสงจันทร์ เธอจะฆ่าปริตตา”
“ไม่ใช่” ชาดาตกใจสะบัดมือภาธรออก วิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว โดยมีผีสมชายในคราบภาธรเดินตามมา อารามรีบร้อนไม่ทันมองทางชาดาวิ่งชนกับนะโมและหว่าหวาที่เดินกินไอศกรีมสวนมา ขอร้องให้ช่วยตนด้วย ภาธรจะฆ่าตน สองสาวตกใจมองข้ามไหล่ชาดาไปแต่ไม่เห็นใคร
“ไม่มีนะคะ ไม่มีใครตามอาจารย์มาเลย” นะโมปลอบ ชาดาหันไปมองไม่เห็นใครถึงกับหน้าเสีย
“ฉันไม่ได้ตาฝาดจริงๆนะ ฉันคุยกับภาธร เขาทำร้ายฉัน” ชาดาเสียงสั่นสีหน้าหวาดกลัวสุดๆก่อนจะวิ่งหนีต่อไป นะโมกับหว่าหวาเม้าท์กันสนุกปากทันที
