ตอนที่ 11
“คุณเป็นใครมาจากไหนมันก็ไม่สำคัญเท่าคุณจะอยู่กับผม เราจะอยู่ข้างๆกันตลอดไป” ว่าแล้วภาธรจับมือรวิปรียามาแตะที่อกข้างซ้ายตัวเองแล้วใช้อีกมือหนึ่งโอบตัวเธอไว้ รวิปรียารู้สึกอบอุ่นใจที่มีเขาเคียงข้าง...
หลังจากภาธรกลับไปแล้ว รวิปรียานึกถึงคำพูดของผีเจ้าฟ้าทิพฉายที่ว่าชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต ลมหายใจแลกเพื่อต่อลมหายใจ ถ้ามีใครต้องตายเพื่อให้อีกคนมีลมหายใจ แล้วอดเป็นกังวลไม่ได้
“ทิพฉายอย่าฆ่าคนเพื่อความรัก...ความรักที่ดีคือการเสียสละไม่ใช่ทำลายชีวิตใคร”
ooooooo
ที่มหาวิทยาลัย ชาดากำลังจะเดินไปสอนหนังสือเจอนะโมกับหว่าหวาเดินสวนมาไม่เห็นปริตตาอยู่ด้วยก็ถามหาว่าหายไปไหนพักนี้ไม่เห็นหน้า สองสาวเองก็ไม่รู้เหมือนกันขนาดพวกเราสนิทกันยังไม่เจอหน้า
“เขาหายไปไหนหรือว่าจะไม่เรียนแล้ว”
“เรียนค่ะ แต่คงมีเรื่องที่บ้านมั้งคะ แล้วก็เรื่องช่วยอาจารย์ภาธร”
ชาดาได้ยินชื่อภาธรก็หน้าตึงขึ้นมาทันที บอกให้สองสาวไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว ตนก็จะไปสอนหนังสือ ครั้นสองสาวเดินพ้นสายตา ชาดามองไปที่ระเบียงตึกเรียนนึกถึงตอนที่เห็นปริตตาทำให้แสงจันทร์ตกตึกรู้สึกสยองขวัญขึ้นมาอีกครั้ง สะบัดหัวไล่ความคิดนั้นทิ้งหันหลังจะเดินไปเข้าห้องสอนต้องตกใจมือไม้อ่อนของร่วงตกพื้นเมื่อเจอปริตตาที่ถูกผีร้ายสิงเดินเข้ามาหาเธอก้มเก็บของจะเดินหนี ปริตตาตามมาคว้ามือไว้
“อย่านะปริตตา เธอจะผลักฉันตกตึกเหมือนที่ทำกับแสงจันทร์ไม่ได้”
“อาจารย์พูดอะไรคะ” ผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตายิ้มสยอง ชาดายืนยันว่าตัวเองพูดความจริง ตนเห็นเธอผลักแสงจันทร์ตกตึก อีกฝ่ายขอหลักฐานมายืนยันคำพูด ไม่อย่างนั้นจะถือว่าชาดาใส่ร้ายเพราะอิจฉาที่ ภาธรมาสนใจตนมากกว่า ชาดาต่อว่าลูกศิษย์ที่พูดจาไม่ดี แล้วสั่งให้ปล่อยมือตนเดี๋ยวนี้ แต่เธอไม่ยอมปล่อย
“ใจเย็นๆสิคะ ฉันแค่มาขอให้อาจารย์ช่วย”
“ไม่ ฉันไม่ช่วยเธอ ฉันต้องพูดความจริงเรื่องเธอผลักแสงจันทร์ตกลงไป” ชาดาพูดจบสะบัดมือออกแล้ววิ่งหนี ผีเจ้าฟ้าทิพฉายมองตามตาวาวน่ากลัว ชาดากึ่งเดินกึ่งวิ่งมาตามทางเดินในมหาวิทยาลัยหยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาภาธรไปด้วย นัดให้เขามาเจอ มีเรื่องจะคุยด้วย เรื่องปริตตาซึ่งเป็นเรื่องด่วนมาก
“โอเคชาดาเดี๋ยวผมไปหา ผมขอทำธุระเดี๋ยวเดียว” ภาธรวางสาย เดินไปเคาะประตูร้านขายของเก่าเรียกรวิปรียาให้ออกมาหา แต่ไม่มีเสียงขานตอบ
คนที่ภาธรแวะมาหากำลังเยี่ยมไข้ทินเทพอยู่ที่ห้องพักฟื้น เขาที่หายป่วยเกือบเป็นปกติ เล่าให้เธอฟังว่าเมื่อคืนฝันเห็นปริตตามาห้ามไม่ให้ผีสมชายฆ่าเขา
รวิปรียาอธิบายว่าปริตตาพยายามช่วยชีวิตเขา










