นางทิพย์

“ถ้าผมนั่งสมาธินานๆผมจะมีพลังช่วยให้น้องหนูฟื้นได้ไหม”

รวิปรียาอธิบายว่าการนั่งสมาธิไม่ได้ทำให้ทินเทพมีพลังวิเศษ ส่วนที่เขาเห็นปริตตาเพราะจิตเขาผูกพันกับเธอ ทินเทพหงุดหงิดขึ้นมาทันทีแล้วนี่เขาจะทำอะไรได้ดีกว่านี้บ้างไหม รวิปรียาขอร้องให้เขาใจเย็นๆ เขามาได้ไกลมาได้เร็วกว่าคนอื่นเพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา เขานิ่วหน้าสงสัยถ้าอย่างนั้นเขาเป็นใคร เธออึกๆอักๆไม่กล้าบอกว่าเขาเป็นเทพอยู่บนยามาภูมิมาก่อน ทินเทพเห็นท่าทางของเธอก็ยิ่งหัวเสีย

“บอกไม่ได้ อะไรๆก็บอกไม่ได้ บอกแล้วโลกจะถล่มทุกอย่างมันจะหายวับไปเหรอรวิปรียา”

“ตั้งสติก่อนทินเทพ คุณต้องพิสูจน์ ต้องเชื่อด้วยตัวเอง อย่าเชื่อแค่เพราะฉันบอกว่าคุณเป็นอะไร ถ้าคุณนั่งกรรมฐานให้ลึกซึ้งกว่านี้ คุณจะเห็นความจริง เห็นทุกอย่างโดยที่ฉันไม่ต้องบอกคุณเลย แต่ตอนนี้เรามาคิดเรื่องช่วยปริตตาก่อน”

เมื่อได้ยินคำว่าช่วยปริตตา ทินเทพใจเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด

ooooooo

รวิปรียาพยายามโทร.หาภาธรเพราะนัดกันจะไปเยี่ยมชาดาแต่ติดต่อไม่ได้ ด้วยความเป็นห่วงความปลอดภัยของชาดาจึงวานให้ทินเทพช่วยติดต่อเธอให้

ชาดานอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงได้ยินเสียงมือถือสั่น ลืมตาเอื้อมมือไปหยิบ ผีสมชายที่เฝ้าอยู่ปัดมืออย่างแรง เธอหันไปเห็นผีเต็มสองตาแหกปากร้องแต่ไม่มีเสียงออกมา ตุ้มที่มัวแต่เล่นเกมในมือถือไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ชาดาตกใจจนสิ้นสติไป ส่วนมือถือของเธอสั่นจนสายหลุดไปเอง

นางฟ้าตกสวรรค์ถึงกับหน้าเครียดที่ติดต่อทั้งภาธรและชาดาไม่ได้...

ทันทีที่ภาธรหลงกลพาผีเจ้าฟ้าทิพฉายมาที่เรือนไทยในหนองพราย เธอสะกดจิตเขาไม่ให้คิดถึงคนอื่น ให้คิดแค่ว่าโลกนี้มีเพียงเขากับเธอเท่านั้น ภาธรที่เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นขยับเข้าไปโอบกอดเธอไว้ยื่นหน้าเข้าไปจะจูบ เธอมองผ่านไหล่เขาไปเห็นร่างเจ้าพระยามหศักดิ์จ้องมองมาก็ตกใจ ผละออกจากอ้อมกอดเขา ครั้นมองไปอีกทีร่างนั้นหายไปแล้ว ภาธรงงมีอะไรหรือ เธอไม่ตอบเดินไปยังจุดที่เห็นร่างชายแปลกหน้าแต่ไม่เจอใคร

“ทิพฉายคุณหาอะไร”

ผีร้ายบอกเสียงเครียดว่ามีคนอยู่ที่นี่ ภาธรมองไปรอบๆไม่เห็นใครสักคน หรือว่าเธอเห็นสิ่งที่เขาไม่เห็น ใช่วิญญาณไหม เธอปฏิเสธทันทีว่าเปล่า สงสัยจะตาฝาดไปเอง แล้วหันหลังเดินจากมา ภาธรมองรอบๆอีกครั้งไม่เห็นใครหรืออะไรผิดปกติ รีบเดินตามเธอไป ผีเจ้าพระยามหศักดิ์มองตามทั้งคู่ด้วยแววตาน่ากลัว...

ในขณะเดียวกัน ทินเทพกับรวิปรียาพากันไปนั่งสมาธิที่ห้องพระ เธอจิตสงบกว่านั่งพักเดียวก็เข้าฌานได้...