นางทิพย์

“ความเห็นแก่ตัวมาจากความอยากมีอยากได้ใช่หรือไม่ เจ้าอยากมีความสุข อยากได้เป็นที่รักของมนุษย์ผู้นั้น เจ้าเพียรทำความดีทำกุศลเลี้ยงดูพ่อแม่ สั่งสมบุญในยามเป็นมนุษย์จนได้ขึ้นมาอยู่บนสวรรค์ชั้นยามา ไร้กลางวัน ไร้กลางคืน มีสุขเป็นทิพย์ เจ้ายังไม่พอใจอีกหรือรวิปรียา”

“ลูกเคยพอใจจนกระทั่งลูกได้เห็นได้รู้กับตาตัวเองว่าโลกมนุษย์นั้นวุ่นวายด้วยกิเลส คนดีๆถึงถูกทำร้าย”

“เพราะพวกเขามีกรรมผูกพันกันมา เกลียวเชือกแห่งกรรมรัดร้อยพวกเขาไว้ด้วยกัน ลูกเอ๋ย เจ้าเปลี่ยนแปลงกรรมของพวกเขาไม่ได้”

รวิปรียาทักท้วง แต่คุณหลวง ปริตตาเป็นคนดี พระสุยามะเชื่อว่าความดีจะคุ้มครองพวกเขา ไม่ช้าก็เร็วผลกรรมจะตามทันผู้กระทำอย่างยุติธรรมที่สุด แล้วสั่งให้เธอสงบจิตสงบใจอยู่บนนี้ อย่าลงไปยุ่งกับกรรมในโลกมนุษย์อีก เว้นเสียแต่ว่าความรักของผู้ชายคนนั้นมีอำนาจต่อใจเธอมากกว่าคำเตือนของท่าน...

ทางด้านภาธรทั้งหงุดหงิดทั้งใจหายที่ตามหารวิปรียาไม่เจอ กังวลใจว่าการหายไปครั้งนี้ของเธอจะทำให้เขาไม่ได้เห็นหน้าเธออีก

ooooooo

ผกาชวนทินเทพ ป้าสม จรวยกับมั่นมาใส่บาตรเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่บ้าน ใส่เสร็จทุกคนพากันมากรวดน้ำ ป้าสมนึกถึงสมชายขึ้นมา

“ป้าขออุทิศบุญกุศลนี้ให้สมชาย มารับไปนะสมชาย”

บุญกุศลที่ป้าสมทำให้ ผีสมชายที่กำลังเฝ้ารังควานชาดาตามคำสั่งของผีเจ้าฟ้าทิพฉายเหมือนรับรู้ได้ พนมมือรับส่วนบุญนั้นแล้วมองไปที่ชาดาที่นอนละเมอเพราะความกลัว

“อย่าปริตตา...อย่าฆ่าฉัน ฉันกลัวแล้ว ปริตตาฉันกลัวแล้ว”

ผีสมชายเห็นชาดาทุกข์ทรมานใจก็รู้สึกผิด...

ภาธรว้าวุ่นใจมากที่รวิปรียาหายตัวไป เช้านี้จึงแวะมาดูที่ร้านขายของเก่าอีกครั้งก็ไม่เจอ หยิบมือถือขึ้นมาโทร.ถามทินเทพว่าเธอไปที่บ้านสีหมนตรีหรือเปล่า ปรากฏว่าเธอไม่ได้ไปที่นั่น เขาวางสายอย่างผิดหวัง ทินเทพคุยสายกับภาธรเสร็จหันไปบอกผกาว่าเขาตามหารวิปรียาอยู่

“เอ๊ะ! คู่นี้เขายังไงกัน เมื่อวานหนูรวิปรียาตามหาคุณภาธร”

ทินเทพสรุปว่าคู่นี้งอนกันชัวร์ ผกาเตือนอย่าพูดแบบนี้ให้ภาธรได้ยินเด็ดขาด แทนที่จะกลัวทินเทพกลับกระเซ้าท่านว่าไม่ดีใจหรือที่จะมีหลานสะใภ้สวยแถมนิสัยดีอีกต่างหาก ท่านหาว่าเขาชอบพูดเล่นไปเรื่อย เขายืนยันไม่ได้พูดเล่น สองคนนั่นมีใจให้กัน คอยเป็นห่วงเป็นใยกันตลอด ในที่สุดก็มีสาวสวยมาทุบกำแพงหินในใจของภาธรได้สำเร็จ ผกาปรามให้เขาระวังปาก

ทินเทพแหย่อีกว่าตกลงไม่ดีใจใช่ไหม

“ดีใจสิ” ผกาอมยิ้ม

“โอเค เรื่องนี้ผมยอมให้อาภาธรนำไปก่อน”