นางทิพย์

ในเวลาเดียวกันทินเทพที่ยังนอนไม่ได้สติอยู่ในห้องพักฟื้นผู้ป่วย ฝันว่าได้นอนหนุนตักปริตตาไปพลางดีดกีตาร์ร้องเพลงให้เธอฟังไปด้วยอย่างมีความสุข อยู่ๆเขานอนกระสับกระส่ายหายใจติดขัด โดยไม่รู้ว่าถูกผีสมชายบีบคอ...

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายยังคงพูดเป็นทำนองข่มขู่กลายๆว่า ในเมื่อมีส่วนเกินขึ้นมา ทางง่ายที่สุดก็ต้องมีใครบางคนสละชีวิต รวิปรียารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล ดักคออีกฝ่ายอย่าทำลายชีวิตคนอื่นเพื่อตัวเองจะเป็นบาปไม่ใช่ความรัก ผีร้ายตวาดแว้ดไม่ต้องมาสอน ความผิดทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะรวิปรียาไม่ใช่ตนเอง

“เธอทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี่ คนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตทุกคนคือเธอ”

ภาธรเกรงเหตุการณ์จะบานปลายขอให้ผีเจ้าฟ้าทิพฉายกลับไปก่อนที่นี่โรงพยาบาลต้องการความสงบ เธอตัดพ้อ นี่เขายังมองไม่ออกหรือว่าใครจริงใจด้วย

เขายืนยันตัวเองมองออกว่าใครเป็นอย่างไรแล้วจับมือรวิปรียามากุมไว้ ผีเจ้าฟ้าทิพฉายถึงกับน้ำตาร่วงที่เห็นภาพบาดใจ

“ทุกคนมีกรรมที่ต้องชดใช้ ไม่ใช่แค่ฉัน ไม่ใช่คุณ ผู้หญิงอย่างรวิปรียาคือต้นเหตุทั้งหมด รวิปรียาต่างหากที่มาเพื่อทำลายทุกคน”

“กลับไปก่อนเถอะนะทิพฉาย ผมขอร้อง...ได้ไหม”

ในเมื่อถูกไล่ซึ่งหน้าผีเจ้าฟ้าทิพฉายได้แต่มองภาธรด้วยความน้อยใจก่อนจะผละจากไป ขณะที่รวิปรียาสังหรณ์ใจชอบกลรีบชวนเขาเข้าไปเยี่ยมคุณหลวง เห็นไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับท่านก็เบาใจ...

แม้ตอนนี้ผีสมชายจะเปลี่ยนนายใหม่เป็นผีเจ้าฟ้าทิพฉาย แต่ภาพความหลังเมื่อครั้งที่เคยสนิทสนมกับทินเทพสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ทำให้ผีสมชายที่บีบคอเขาอยู่มีน้ำตาไหลออกมา

“คุณทิน ยกโทษให้ผมด้วย ผมต้องฆ่าคุณทินทั้งที่ผมไม่อยากทำ”

ร่างปริตตาที่เลือนรางแทบมองไม่เห็น ปรากฏตัวขึ้นอ้อนวอนผีสมชายทั้งน้ำตาอย่าฆ่าพี่ทินเลย อย่ารับใช้คนผิด อย่ายอมทำบาปฆ่าคนที่รักเขา หวังดีกับเขา ผีสมชายชะงักหันมองร่างเลือนรางของเธอก่อนตัดสินใจปล่อยมือจากทินเทพ แล้วหายตัววับไปโผล่ตรงหน้า

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายซึ่งรู้ทันทีว่าเขาทำงานไม่สำเร็จ แค่ถลึงตาใส่ร่างเขากระเด็นล้มกลิ้งไปราวกับถูกมือล่องหนจับเหวี่ยง เธอแผดเสียงอย่างโกรธเกรี้ยว

“ในเมื่อแกไม่ฆ่าทินเทพก็ต้องมีอีกชีวิตที่ทำให้รวิปรียากลับไปยามา”...

เย็นวันเดียวกัน ภาธรพารวิปรียามาส่งที่ร้านขายของเก่าเห็นเธอเดินไปทิ้งตัวลงนั่งหน้าเศร้าสร้อยที่เก้าอี้เข้าไปนั่งข้างๆจับมือมากุมไว้ เขาจะไม่ถามว่าเธอเป็นใครมาจากไหน ทำไมมาอยู่ที่นี่เพราะมันไม่สำคัญอะไรอีกแล้วขอแค่มีเธออยู่ตรงนี้เป็นพอ เธอถามย้ำว่าเขาไม่สนใจที่มาที่ไปของเธอจริงๆหรือ