กุหลาบเกราะเพชร

“คนอย่างมันเนี่ยนะ พ่อนี่พ่อเป็นคนจัดแจงปลอมพินัยกรรมย้อนหลัง พ่ออยากให้ลูกมาอยู่ข้างๆตัวพ่อ แล้วหุ้นในบริษัททั้งหลายแหล่นั่น เจสันมันก็เป็นคนสร้างเรื่องให้ลูกรู้สึกผิดที่ธรณ์เทพตาย”

“ผมควรจะดีใจใช่ไหม” เตชิตว่าประชด

“คิดมากน่า  ไปกลับไปพักผ่อนซะ ความยิ่งใหญ่กำลังรอเราสองพ่อลูกอยู่”

เตชิตไม่รู้จะคิดหรือทำอย่างไรดี ตัดสินใจเดินหนีไปขึ้นรถตัวเอง พิพัฒน์มองตามก่อนจะหันไปชมฉัตรรัศมีว่าตั้งรับกับเรื่องที่ตนเป็นพ่อของเตชิตได้ดีกว่าเจ้าตัวมากนัก

“โดยทางเทคนิคแล้วก็แปลว่า คุณนอนทั้งกับฉันแล้วก็กับแม่ฉัน”

“ไม่ต้องห่วง เธอเด็ดกว่าเยอะ...ไป ฉันยกเตชิตให้ ส่วนที่เหลือเธอไปจัดการเอาเองนะ จะกินที่ไหนหรือจะห่อกลับไปกินบ้านก็แล้วแต่” พิพัฒน์พูดราวกับเป็นเรื่องธรรมดาที่พ่อลูกแบ่งผู้หญิงกัน...

ทางด้านเตชิตยังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น พยายามไม่คิดฟุ้งซ่านแต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้รู้ว่าพิพัฒน์เป็นคนวางแผนทั้งหมดเพื่อดึงเขามาอยู่ข้างกายก็ยิ่งอัดอั้นจนต้องร้องตะโกนออกมา

ooooooo

ณัฐวราใช้กิ๊บติดผมไขกุญแจที่ล็อกตัวเองเกือบสำเร็จอยู่แล้ว แต่การ์ดสาวย้อนกลับมาเสียก่อน ยืนเกาะกรงขังสั่งให้นิรมนถอดนาฬิกาส่งให้ เธอไม่ยอมทำตามอ้างเป็นของที่แม่ให้มา ระหว่างนั้นณัฐวรายังคงพยายามไขกุญแจด้วยกิ๊บติดผม การ์ดสาวยืนกรานให้นิรมนส่งนาฬิกามาให้ เธอยังคงไม่ยอมทำตามเช่นเดิม

“น้องหนู ถอดนาฬิกามาอย่าให้พี่ต้องเข้าไปเอา”

“อยากได้ก็เข้ามาเอาเองสิ” ณัฐวราท้าทาย การ์ดสาวไขกุญแจห้องขังเข้าไปหานิรมนโดยไม่รู้ว่าณัฐวราปลดล็อกตัวเองได้แล้ว จึงโดนหมัดของเธอเต็มหน้าหงายเงิบ สองสาวเปิดฉากบู๊ใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร จังหวะหนึ่งการ์ดสาวพลาดท่าถูกณัฐวราล็อกคอไว้ได้ เริ่มหายใจติดขัดใกล้ขาดอากาศหายใจ...

ฝ่ายชยธรกลับถึงบ้านยังไม่ทันเข้าข้างใน มีรถเลี้ยวตามเข้ามาเสียก่อน ทีแรกเจ้าของบ้านไม่รู้ว่า

เป็นใครเพราะแสงจากไฟหน้ารถแยงตา จึงชักปืนขึ้นมากระชับในมือพร้อมกับตะโกนถามว่าใคร ไม่มีเสียงตอบ แล้วไฟหน้ารถก็ดับลง เครื่องยนต์ดับคนขับรถลงจากรถ พอสายตาปรับแสงได้เขาจึงเห็นว่าเป็นเตชิตนั่นเอง

“มอบตัวซะดีๆไม่อย่างนั้นยิง”

เตชิตหยิบปืนออกมาโยนไปข้างๆ บอกกับชยธรว่าไม่ได้มาที่นี่เพื่อมอบตัว แต่ถ้าคิดจะจับตัวกันคงต้องใช้วิธีรุนแรงมากกว่าคำพูด ชยธรยินดีจัดให้ โยนปืนทิ้งแล้วเข้าไปชกต่อยกับเขา ทั้งคู่ผลัดกันรับผลัดกันรุก เตชิตเพลี่ยงพล้ำถูกชยธรขึ้นคร่อมต่อยซ้ายต่อยขวาไม่ยั้ง

“ทำไมๆๆ ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้”

“แกคิดว่าฉันอยากเป็นอย่างนั้นเหรอ” เตชิต