กุหลาบเกราะเพชร
ตอนที่ 15
อีกมุมหนึ่งบนถนนห่างไปไม่มากนัก ฉัตรรัศมีทำหน้าที่พลขับโดยที่การ์ดสาวของตัวเองซึ่งเป็นคนลักพาตัวนิรมนขึ้นมาบนรถไล่ตบไปตามเสื้อผ้าเหยื่อเช็กว่ามีอะไรหรือเปล่า ก่อนจะหันไปบอกเจ้านายสาว
“ปลอดภัยไม่มีเครื่องติดตามตัว”
“นึกว่าจะซุ่มอยู่ในรูได้นานสักแค่ไหน” ฉัตรรัศมียิ้มสะใจ นิรมนโวยวายพวกแกต้องการอะไรอีก เธอขับรถต่อไปไม่พูดอะไร โดยไม่ล่วงรู้เครื่องติดตามตัวอยู่ที่นาฬิกาข้อมือของนิรมน...
ที่องค์กร ONE เตชิตเดินหน้าเครียดมาหาณัฐวราที่ห้องขัง ตะคอกใส่หน้านี่เธอรู้เรื่องพ่อแท้ๆของเขาว่าเป็นใครมาตลอดแต่ยังทำเหมือนกับไม่รู้ ทำเหมือนเขาเป็นคนโง่
“คุณรู้แล้วได้อะไร ไม่รู้แล้วได้อะไร มีแต่คุณจะตัดสินใจยากขึ้นระหว่างคุณธรรมกับความกตัญญู”
“แล้วคุณคิดว่าทุกวันนี้ผมทำอะไรได้ง่ายขึ้นงั้นเหรอ”
“แต่ก็ยังง่ายกว่าตอนนี้ใช่ไหมล่ะ มองในแง่ดี อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เป็นคนฆ่าพ่อคุณ ปลดล็อกความ รู้สึกที่คุณไม่ได้มีอะไรกับน้องสาวร่วมสายเลือดตัวเอง”
“หยุดพูด” เตชิตเกรี้ยวกราด
“คุณกำลังพาล คุณทำร้ายตัวเอง” ณัฐวราเตือนด้วยความเป็นห่วง เตชิตกำลังโมโหไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
“ใช่ผมโกรธ ผมเกลียด ผมชิงชังทุกอย่างที่ผลักผมมาอยู่ตรงนี้”
ณัฐวราพยายามพูดอย่างใจเย็นว่าเธอเข้าใจเพราะเธอเองก็เคยเป็นเหมือนเขา เมื่อตอนที่เธอต้องถูกผลักจากกัญญาวีร์ให้มาเป็นณัฐวรา แต่ขอให้เขาเชื่อเธอว่าไม่มีใครทำอะไรให้เราเป็นอะไรได้นอกจากเราที่ทำตัวของเราเอง เตชิตพยายามข่มความโกรธแต่ไม่สำเร็จ
“ชีวิตผมทั้งชีวิตอยู่ๆกลายเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีอยู่จริงงั้นเหรอ...ที่คุณบอกว่าผมทำตัวผมเองน่ะ พูดสิพูดมา ผมทำตัวเองตรงไหน”
“แล้วคุณต้องการอะไร”
“ผมไม่รู้ แต่คุณต้องรับผิดชอบทุกอย่าง” เตชิตพาลหาเรื่อง ณัฐวราโต้ไม่ยอมแพ้ทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง ด้วยความโมโหทำให้เขาหลุดปากบอกเหตุผลว่าเป็นเพราะเขายังรักเธออยู่ ณัฐวราถึงกับอึ้ง เตชิตเองก็ตกใจที่ตัวเองหลุดปาก สองคนมองกันนิ่งงัน สุดท้ายเตชิตทำลายความเงียบ
“ใช่ ผมยังรักคุณอยู่ แต่เชื่อผมเถอะให้ผมเกลียดคุณตอนนี้ ผมว่าคุณยังจะเจ็บน้อยกว่าเลย การถูกทำร้ายโดยคนรักน่ะ มันทรมานแค่ไหนผมรู้ดี...คุณตายไปแล้ว คุณโชคดีที่ลืมผมได้แล้ว ผมยังรักคุณอยู่มาก...มากเท่าที่ผมเกลียดตัวเอง” เตชิตกัดปากตัวเองจนเลือดซึม ขณะที่ณัฐวรามองเขาอย่างเห็นใจ
จังหวะนั้น ชัชเดินเข้ามา “อ่ะอีนี่หมดประโยชน์แล้วสินะ มันแสบเนอะว่าไหม รุมกระทืบซะดีไหม”
ขาดคำชัชถูกเตชิตอัดไม่ยั้งระบายแค้นจนสลบ เหมือด แล้วหันมองณัฐวราด้วยสายตาทั้งรักทั้งชัง
