กุหลาบเกราะเพชร

“ดูแล้วบอกผมว่าผู้หญิงคนนั้นเกลียดคุณ แล้วอยากให้คุณตาย ตั้งใจให้คุณตาย”

เตชิตเปิดคลิปซึ่งเป็นภาพเอียงกระเท่เร่ขึ้นมาดู เป็นตอนที่เขาจมน้ำหยุดหายใจไปแล้ว ณัฐวราพยายามรั้งชีวิตเขาไว้ ทุกอิริยาบถและทุกคำพูดบ่งบอกชัดเจนว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขา เป็นห่วงเขามากแค่ไหน เตชิตถึงกับน้ำตาซึมเสียใจที่เข้าใจเธอผิด บ่นกับชยธรนี่ตัวเองทำอะไรลงไป

“หลายสิ่งที่ผมไม่รู้ว่าคุณทำลงไปได้อย่างไร คุณฆ่าพี่สาวของดุจดาว คุณ...โยนน้องชายของสิตางค์ลงมาจากดาดฟ้า คุณทำร้ายเจ้าพนักงาน คุณ...ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไงวะ”

“ผมไม่ได้ฆ่าพี่สาวของผู้หญิงคนนั้น เธอโดนแทงมาแล้ว ผมพยายามช่วยชีวิตเธอ”

“แต่เท่าที่ผมฟังดุจดาวเล่า เธอบอกว่าคุณเป็นคนทำ”

“ผมเกลียดตัวเอง ผมขอเวลาเคลียร์ตัวเองก่อนที่จะมอบตัวให้คุณดำเนินคดี”

ชยธรเห็นใจเตชิต แต่จะให้ปล่อยตัวไปคงทำไม่ได้เพราะนั่นเท่ากับตนละเลยหน้าที่ เตชิตขอร้องให้ปล่อยเขาไป ยังมีอะไรบางอย่างที่เขาต้องไปทำ ชยธรนิ่งไปอึดใจ

“ผมปล่อยคุณไปไม่ได้ นอกเสียจากว่าผมจะเข้าไปในครัวเพื่อหาเชือกมามัดคุณ แต่ระหว่างนั้นคุณหนีไป ซึ่งถ้าผมเจอคุณอีก คุณรู้ใช่ไหมว่าเราก็ยังคงยืนอยู่

คนละฟากกัน”

“ขอบคุณมาก”

“ขอบคุณอะไร...อยู่ตรงนี้นะอย่าหนีไปไหน ผมจะไปหาเชือกมามัดคุณ” ชยธรว่าแล้วเดินหายเข้าไปในครัวทำเป็นรื้อค้นไปทั่วเพื่อหาเชือก กระทั่งได้ยินเสียงรถของเตชิตแล่นจากไป ก็พึมพำคนเดียว “คุณต้องยกโทษให้ตัวเองให้ได้นะ สารวัตรเตชิต”

ooooooo

ระหว่างขับรถอยู่บนถนน เตชิตปรับกระจกส่องหลังให้เห็นหน้าตัวเอง รู้สึกดีขึ้นที่มองตัวเองได้เต็มตาอีกครั้ง แล้วนึกถึงคลิปที่ชยธรเอาให้ดู รับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่ณัฐวรามีให้ถึงกับยิ้มออกมา

“คุณ...ต้องยกโทษให้ผมนะกัญญาวีร์ เพราะผมยกโทษให้ตัวเองได้แล้ว ผมไม่ผิดอะไรเลย  ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ผมอาจจะโง่ แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด”...

คนที่เตชิตนึกถึงนอนกระสับกระส่ายกำลังฝันถึงบางอย่างอยู่ พลันเลือดกำเดาไหลทะลักออกมาอีก เธอสำลักเลือดตัวเองจนตกใจตื่น รีบเช็ดเลือดหันไปดูนิรมนเห็นหลับไม่รู้เรื่องก็ถอนใจโล่งอกไม่อยากให้น้องเป็นห่วง อยู่ๆเธอเกิดปวดหัวขึ้นมาอย่างหนักกัดฟัน

ไม่ให้ส่งเสียงร้อง คราวนี้ไม่ใช่แค่เลือดกำเดาออก ที่หูก็มีเลือดไหลอีกด้วย เธอเอียงหูข้างนั้นให้เลือดหยดให้หมดแล้วเอาเสื้อตัวเองเช็ดจนหมดคราบ...