กุหลาบเกราะเพชร
ตอนที่ 15
“เราจะยิ่งใหญ่ไปด้วยกันลูก เห็นแก่ความเป็นพ่อเป็นลูกกัน ออกมาเถอะลูก”
ooooooo
วรมันมองนัธมนน้ำตาซึม ปาดน้ำตาทิ้งพบว่ามันเป็นเลือดเหมือนกับณัฐวรา ตัดสินใจลุกขึ้นตะโกนบอกพิพัฒน์ว่าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป แล้วเดินชูมือ
ออกจากที่กำบังไปหา ทั้งนัธมน นำบุญกับชยธรและเตชิตคิดว่าเขาทรยศคิดเอาตัวรอดคนเดียว ปอมเห็นวรมันทำท่าจะกระโจนใส่พิพัฒน์ต้องแตะบ่าห้ามไว้
“มา...เข้ามา อย่างน้อยแกก็ยังเป็นสินทรัพย์
ของฉันอยู่...เตชิตลูกรัก เห็นไหม มันเป็นคนอื่นแท้ๆ
ยังเห็นดีเห็นงามกับพ่อเลย แล้วแกเป็นลูกจะอกตัญญูพ่อได้ลงคอเหรอ”
เตชิตลุกขึ้นยืนพร้อมปืนในมือ ตะโกนถามพิพัฒน์ว่าถ้าต้องเลือกระหว่างลูกกับอำนาจจะเลือกใครแล้วหันปากกระบอกปืนเข้าหาตัวเอง วรมันที่ตอนนี้ไปยืนอยู่ข้างๆพิพัฒน์มองเตชิตสีหน้าครุ่นคิดหนัก เตชิตต่อรอง
ให้พ่อปล่อยทุกคนไปแล้วเขาจะอยู่กับท่าน เราจะชดใช้ทุกอย่างที่ท่านทำมาร่วมกัน ณัฐวราส่ายหน้าเป็นทำนองไม่ให้เขาทำแบบนั้น แล้วกวาดตาหารีโมตที่เอามาจากฉัตรรัศมีแต่ไม่เจอ
“อะไรทำให้คิดว่าพ่อจะต้องเลือกวะ”
“พ่อต้องเลือกแล้วล่ะ” เตชิตว่าแล้วเอาปืนจ่อคอตัวเองย้ำอีกครั้งให้พิพัฒน์เลือกมา คนที่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเองอย่างพิพัฒน์เลือกข้างอำนาจอยู่แล้ว
เตชิตเสียใจน้ำตาคลอ นัธมนมองไปทางวรมันเห็นถือรีโมตอยู่ เขายิ้มให้เธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะกดรีโมตระเบิดตัวเอง เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว พิพัฒน์ ปอมกับปอม 4 รวมทั้งวรมันแหลกไม่มีชิ้นดี แรงระเบิดทำให้เตชิตที่ยืนห่างออกมากระเด็นหงายหลัง
พวกสมุนเห็นเจ้านายตายต่างทิ้งปืนเผ่นหนี
ณัฐวรารีบเข้ามาดูเตชิต ร้องเรียกให้รู้สึกตัว เขาเห็นเธอมีเลือดกำเดาไหลเป็นทาง ลุกขึ้นดึงเธอมากอด
“ตัวเองต้องไม่เป็นอะไรนะ ตัวเองต้องไม่เป็นอะไร เราได้เจอกันแล้วนี่ เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว”
ฉัตรรัศมีฟื้นขึ้นมาเห็นเศษซากมนุษย์และหุ่นยนต์กระจายเกลื่อน เห็นมือที่ขาดของพิพัฒน์ยังกำปืนอยู่ คลานไปหยิบปืนขึ้นมายิงใส่ณัฐวราที่อยู่ในอ้อมกอดเตชิต เธอกระอักเลือดออกมาแล้วแน่นิ่งไปโดยเขาไม่รู้ว่า
เกิดอะไรขึ้น ที่ด้านหลังกะโหลกของเธอมีรูขนาดใหญ่
จากกระสุนของฉัตรรัศมี เลือดไหลทะลักนองพื้น
เตชิตดึงมือออกจากกะโหลกเธอ มีเลือดติดมาเต็มกำมือ ชิปที่ฝังอยู่ในหัวเธอหลุดออกมาด้วย ฉัตรรัศมีที่ถือปืนอยู่ท่ามกลางเศษซากระเบิดหัวเราะสะใจ
“ฉันฆ่าแกได้ ฉันฆ่าแกแล้ว”
