กุหลาบเกราะเพชร

“รู้จักเป็นห่วงคนอื่นเหมือนกันเหรอ เด็กในท้องตัวเองยังเอาออกได้” นำบุญแดกดัน กานดานิ่งเฉยไม่ตอบโต้ สิตางค์กับดุจดาวคันปากยิบๆอยากเล่าความจริงแต่กานดาส่งสายตาเป็นเชิงห้ามไว้ นำบุญไล่ตะเพิดกานดาจะไปไหนก็ไปแต่ต้องไม่ใช่ไปลุยกับคนร้าย

“คุณจะมาห่วงอะไรฉันอีก ลูกคุณก็ไม่ได้อยู่ในท้องฉันแล้วด้วย ฉันไปได้ ฉันจะไป” กานดายืนกราน

นำบุญถึงกับสะอึก ทุกคนเงียบกริบไม่มีใครกล้าพูดอะไร ก้มหน้าทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป...

สมุนหัวแถวของพิพัฒน์ตายไปสามคนทำให้ณัฐวราอยู่รอพ่อที่ห้องขังต่อไปไม่ได้ พานิรมนหนีมาตามทางเดิน แต่ต้องรีบซ่อนตัวเมื่อได้ยินเสียงฉัตรรัศมีถามสมุนว่ามีใครเห็นการ์ดสาวของตนไหม ทุกคน

ส่ายหน้า ฉัตรรัศมีสั่งให้หาตัวการ์ดสาวให้เจอ ต้องมีอะไร

เกิดขึ้นแน่ๆ เธอไม่เคยเหลวไหลแบบนี้

ณัฐวราเห็นท่าไม่ดี ดึงมือน้องหลบไปอีกทาง บอกน้องว่าเรายังออกไปตอนนี้ไม่ได้ ร่างกายตนไม่พร้อม นิรมนมองพี่อย่างพิจารณาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า

“ไม่เป็นอะไร พี่ต้องไม่เป็นอะไร พี่กำลังกลับมาแล้วนิรมน” ณัฐวราฝืนยิ้มให้ ก่อนทั้งคู่จะพากันก้มหลบเมื่อเห็นพวกสมุนกำลังเดินตรงมาทางที่ตัวเองซ่อนตัว...

อีกด้านหนึ่งในห้องทดลอง กฤตนัยมองปอมกับธรณ์เทพด้วยสีหน้าหม่นหมอง บ่นกับตัวเองนี่เขาสร้างอะไรขึ้นมา นี่ตัวเองกำลังทำบ้าอะไรอยู่

“แก...ไอ้ธรณ์เทพ ฉันรู้ว่าแกยังมีความรู้สึกอยู่ในชิปที่ฝังอยู่ในหัวแก คงคิดไม่ถึงสินะว่าวันหนึ่งแกจะต้องมาเป็นสินค้าที่แกขายเอง” กฤตนัยบ่นอยู่คนเดียวธรณ์เทพไม่รู้สึกรู้สมอะไรด้วย พิพัฒน์เดินเข้ามาในห้อง

“วันนี้แล้วสินะที่อาวุธของเราจะได้ไปแสดงแสนยานุภาพให้กองทัพเห็น ประเทศเราจะได้ปลอดภัยจากการก่อการร้ายสักที”

“แกไม่สามารถหยุดความรุนแรงได้ด้วยความรุนแรงกว่าหรอกนะ”

พิพัฒน์บอกให้กฤตนัยเก็บคำคมๆไว้โพสต์ในเฟซบุ๊ก แล้วสั่งเดินเครื่องให้ดูหน่อย ลองปอมดูก่อน เพราะตัวนี้เป็นหุ่นยนต์เต็มตัว เขาอธิบายว่าหุ่นตัวนี้

ไม่มีความเป็นมนุษย์เหลืออยู่เลย สั่งให้ฆ่าพ่อฆ่าแม่

มันก็ทำตามโดยไม่คิด ส่วนธรณ์เทพเป็นรุ่นกึ่งชีวกล ยังเหลือซากความเป็นมนุษย์อยู่ในหัว

“อ๋อ...ชิปมหัศจรรย์ผลผลิตของนำบุญ อ่ะ ซ้อมให้ดูหน่อยสิ”

กฤตนัยต่อรองขอเจอลูกก่อน พิพัฒน์เตือน

ไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ใหญ่ระดับรัฐมนตรีรอดูผลงานของเขาอยู่ กฤตนัยไม่สนใจ ยืนกรานต้องเจอตัวณัฐวราก่อน เพื่อยืนยันว่าลูกยังอยู่ดีไม่โดนทำร้าย

ooooooo

ที่ชั้นใต้ดิน ฉัตรรัศมีเดินมาตามทางจะไปห้องขังณัฐวรา ต้องตกใจที่เห็นศพฤกษ์กับฟ่างนอนตายอยู่ รีบวิทยุแจ้งสมุนว่านักโทษหลบหนี สั่งให้ปิดล้อมทางเข้าออกอย่าให้มันหนีออกไปได้ สั่งการเสร็จจะเดินกลับต้องชะงักเมื่อเห็นขาของการ์ดสาวโผล่ออกมา เธอแค้นใจมากจนต้องกรีดร้องออกมา