คุณหนูเรือนเล็ก

คนร้ายเบอร์สองชักปืนออกมาจะยิง แต่ฤกษ์

จับปืนไว้ ส่วนขาสองข้างหนีบคอคนร้ายอีกคนเอาไว้ เขายื้อแย่งปืนกับคนร้ายเบอร์สองก่อนจะจับมือบิดปากกระบอกปืนจ่อไปที่ขาเจ้าของปืน

พลันปืนลั่นดังปังถูกขาคนร้ายเจ้าของปืนอย่างจังถึงกับร้องลั่น คนร้ายเบอร์สามมัวแต่ตกใจทำให้ฤกษ์สบช่องถีบมันกระเด็น แล้วกระโจนใส่หัวหน้าโจรที่กำลังขับรถอยู่ ทั้งคู่ยื้อแย่งพวงมาลัยรถกันทำให้รถเสียหลักพุ่งลงข้างทางที่เป็นป่าหญ้าก่อนรถจะจอดนิ่ง ฤกษ์วิ่งหนีลงจากรถ พวกคนร้ายตามไปช่วยกันจับตัวไว้

“จะหนีไปไหน รีบช่วยกันฆ่ามันเร็วๆสิวะ” คนร้ายเบอร์สามโวยวาย

เทวัตย่องมาด้านหลังใช้ท่อนไม้ที่เก็บได้แถวนั้นไล่ฟาดพวกคนร้ายแตกกระเจิง หัวหน้าโจรเห็นท่าไม่ดีถอยรถจะชนเทวัต แต่ฤกษ์พุ่งไปดึงเขาหลบได้ทัน หัวหน้าโจรตะโกนบอกลูกน้องให้ขึ้นรถ สองคนร้ายไม่รอให้สั่งซ้ำพากันโดดขึ้นรถตู้ก่อนจะขับหนีไปอย่างรวดเร็ว ฤกษ์จะเอาเรื่องให้ได้รีบวิ่งตาม เทวัตเป็นห่วงความปลอดภัยของเขาจึงตามไปอีกทอดหนึ่ง แต่รถตู้แล่นฝุ่นตลบไปไกลแล้ว

ฤกษ์ชกลมด้วยความเจ็บใจแล้วรู้สึกปวดจี๊ดที่ท้องถึงกับทรุด เทวัตต้องช่วยประคองพลางถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ฤกษ์ส่ายหน้าเป็นทำนองว่าไม่เป็นอะไร ขอบคุณเขามากที่ตามมาช่วย แต่ทีหน้าทีหลังอย่าเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยงกับคนสวนขี้คุกอย่างตน หากเป็นอะไรไปไม่คุ้ม

“ทำไมมองตัวเองต่ำต้อยอย่างนั้นล่ะครับลุง ชีวิตลุงเป็นแบบนี้ก็เพราะโดนคนอื่นกลั่นแกล้งทำร้าย ลุงต้องมีชีวิตอยู่สู้ต่อไปเพื่อตามหาลูกชายลุงให้พบนะครับ”

“ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจที่ให้ผม ผมหวังเหลือเกินครับถ้าลูกชายผมยังไม่ตายขอให้เขาเติบโตมามีจิตใจดีเหมือนกับคุณ” ฤกษ์มองเทวัตอย่างซาบซึ้งใจ เขาขอร้องอย่าเพิ่งพูดอะไร ไปหาหมอกันก่อนดีกว่า ฤกษ์อิดออดไม่อยากไป เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้นดันหลังฤกษ์ขึ้นรถ ขับตรงไปโรงพยาบาลทันที...

ฝ่ายรังสรรค์รู้ข่าวจากคนร้ายว่าทำงานพลาด

ด่ากราดว่าทำงานประสาอะไรไปกันตั้งสามคนฆ่าคนคนเดียวไม่ได้ แถมยังทำปืนลั่นใส่ขาตัวเองอีกต่างหาก คนร้ายต้องการเงินค่าจ้างตอนนี้เพราะต้องเอาไปรักษาตัว รังสรรค์ไม่มีให้ แต่ถ้าได้เงินมาเมื่อไหร่จะรีบโอนไปให้แล้วกำชับให้ทั้งสามคนหายหัวไปให้พ้นอย่าติดต่อเขาอีก...