คุณหนูเรือนเล็ก

“ใช่ สองคนนั่นบอกฉันว่าไอ้สามมา แต่มัน

ไม่รู้ว่าไอ้สามทำร้ายคุณเทวัต แต่เอ็งรู้เจ้าเกิด เพราะเอ็งเป็นคนไปช่วยคุณเทวัตใช่ไหม” วิจารณ์เสียงเขียว ฤกษ์ตกใจมาก ท่านทราบเรื่องนี้ได้อย่างไร พี่สาวคุณหนู

ชี้ที่อกตัวเองว่าเป็นคนเล่าให้คุณปู่ฟังเอง แต่ฤกษ์ไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงเธอ

“เอ็งไม่ต้องถามว่าใครบอก เอ็งนั่นแหละมี

เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นในบ้านฉัน ทำไมเอ็งถึงไม่บอกห๊ะ”

“ผมกราบขอโทษครับท่าน ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดท่านเลย ผมอยากจะบอกท่านใจแทบขาด แต่คุณเทวัตขอร้องผมให้ปิดเรื่องนี้ไว้เพราะไม่อยากทำให้ท่าน

ต้องคิดมากจนล้มป่วยลงอีก”

วิจารณ์อยากรู้ว่าเทวัตเป็นอย่างไรบ้าง ฤกษ์รายงานว่าเขาเจ็บที่ไหล่ถูกจักรินตีด้วยเสียม ท่านถึงกับร้องเอะอะทำแบบนั้นคิดจะฆ่าเทวัตให้ตายเลยหรือ

อย่างไร ฤกษ์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าถ้าเข้าไปช่วยไม่ทันจักรินได้พลั้งมือฆ่าเทวัตแน่เพราะตอนนั้น

จักรินโกรธจัดที่เห็นเทวัตเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้

“ไอ้ลูกเลว มันไม่มีสิทธิ์มาโกรธเพราะฉันเป็นคนอนุญาตให้คุณเทวัตเข้ามาอยู่”

ooooooo

จักรินทนเก็บความลับคับอกต่อไปไม่ไหว  ตัดสินใจจะสารภาพความจริงเรื่องหนูเล็กให้พ่อรับรู้ เปิดโหมดวิดีโอในมือถือแล้วตั้งกล้องถ่ายคลิปคำสารภาพ

ของตัวเอง

“เอ่อ คุณพ่อครับ ผม...มีเรื่องบางเรื่องอยากจะบอกคุณพ่อ...” จักรินพูดได้แค่นั้นมีเสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น เขาวางมือถือลงกับโต๊ะปิดฝาเคสแต่ไม่ได้ปิดการถ่ายคลิป กล้องยังคงบันทึกเสียงต่อไปแม้หน้าจอ

จะดับ แล้วเดินไปเปิดประตู เจอเหิมยืนถือกระเป๋า

เอกสารรออยู่ จักรินถามทันที

“ลูกชายหนูเล็กไม่ได้อยู่บ้านแกแล้วใช่ไหม”

เหิมตกใจ มาถามตรงนี้ได้อย่างไรเกิดมีใครมาได้ยินได้เป็นเรื่องแน่ สั่งให้เข้าไปคุยข้างในแล้วเดิน

เข้าห้อง จักรินปิดประตูตามหลังเดินมานั่งโซฟา ถามว่าตอนนี้ลูกชายของหนูเล็กอยู่ที่ไหน เหิมส่ายหน้าไม่รู้

ตนเฉดหัวมันออกจากบ้านไปแล้ว นึกแปลกใจจักริน

รู้ได้อย่างไรว่ามันไม่ได้อยู่บ้านของตนแล้ว

“รู้สิทำไมจะไม่รู้เพราะฉันไปเจอมันเข้าไปอยู่ที่บ้านพ่อฉัน แกรู้ไหมไอ้เหิม ไม่ใช่แค่ไอ้มารหัวขนนั่นคนเดียวที่เข้าไปอยู่ในบ้านพ่อฉัน ยังมีไอ้ฤกษ์ ไอ้ครูสอนดนตรีกระจอก ไอ้ขี้คุกพ่อของมันก็ไปอยู่ในบ้านพ่อฉันด้วย”

“เอาเรื่องห่าเหวอะไรมาพูดห๊ะสาม เป็นไปไม่ได้ แกเมาจนหลอนไปแล้ว”