คุณหนูเรือนเล็ก

“นี่มึงตามกูไปถึงบริษัทเลยเหรอ แบบนี้เอาไว้ไม่ได้แล้ว”

ooooooo

เทวัตเป็นห่วงความปลอดภัยของดาญ่า แม้ฝนจะย้ายมาอยู่เรือนเล็กด้วย แต่เธอเองก็ยังไม่หายดีจากถูกเหิมซ้อมหากมีอะไรคงช่วยเจ้านายสาวไม่ได้ที่สำคัญคุณหนูเรือนเล็กซึ่งคอยปกป้องดาญ่ามาตลอด ตอนนี้ก็ไม่รู้หายไปชาร์จพลังถึงไหน จึงตัดสินใจนอนค้างที่เรือนเล็กเป็นเพื่อนและเป็นบอดี้การ์ดให้...

ด้านฤกษ์ยังไม่หลับเดินมาชะเง้อคอยาวที่ประตูรั้วรอเทวัตกลับ เหิมซึ่งนั่งซุ่มอยู่ในรถเห็นเขาเต็มสองตา ยกมือถือถ่ายคลิปเขาเอาไว้ ด้วยความแค้นแน่นอกหันไปหยิบปืนในกระเป๋าเอกสารขึ้นมาเล็งไปที่ฤกษ์ ยังไม่ทันได้เหนี่ยวไก มีเสียงโทรศัพท์บ้านวิจารณ์ดังขึ้น ฤกษ์วิ่งกลับไปที่ตัวตึกเสียก่อน เหิมเจ็บใจสตาร์ตรถขับออกไปทันที

ฤกษ์กลับเข้าตัวบ้านเห็นวิจารณ์กำลังคุยสายอยู่กับเทวัตซึ่งโทร.มาบอกว่าคืนนี้จะค้างบ้านเพื่อน พรุ่งนี้ถึงกลับ ท่านตกใจถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าหรือว่าปวดแผลที่ถูกไอ้สามตีจนต้องเข้าโรงพยาบาล เขาปฏิเสธว่า

ไม่เป็นอะไร ตอนนี้อยู่บ้านเพื่อนไม่ได้อยู่โรงพยาบาล แล้วถามท่านว่ารู้เรื่องคุณสามได้อย่างไร ลุงเกิดบอกหรือ

“เจ้าเกิดไม่ได้บอกอะไรฉันหรอก เอาเป็นว่าฉันรู้ก็แล้วกัน”

เทวัตนึกถึงพี่คุณหนูเรือนเล็กขึ้นมาได้ รู้แล้วว่า ใครบอกท่าน ต้องเป็นเด็กผมจุกคนนั้นแน่นอน ท่าน

ยอมรับว่าใช่ แล้วขอโทษเขาแทนลูกชายที่ทำร้ายเขา ขอให้เขาอภัยให้มันด้วย เทวัตไม่ถือโทษโกรธอะไร

คุณสาม ท่านไม่ต้องเป็นกังวล วิจารณ์ขอบใจเขามาก ฤกษ์ที่ยืนฟังอยู่ด้วยแค้นใจสุดๆพึมพำในใจ

“ถ้าท่านรู้ว่ามันฆ่าคุณหนูเล็ก ลูกสาวที่ท่านรอคอยมายี่สิบกว่าปี พรากเอาหลานชายท่านไปอย่างไม่รู้ชะตากรรม ท่านจะยังให้อภัยมันอยู่ไหม”...

เทวัตไม่ได้ขึ้นไปนอนบนห้องพัก แต่ขอนอนที่โซฟาในห้องรับแขกเรือนเล็กแทน ดาญ่าเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้ เขาก็เลยดึงตัวเอาไว้ ให้นอนที่โซฟาด้วยกัน อ้างว่าง่าย

ต่อการปกป้อง...

ตั้งแต่เลือกอยู่ข้างดาญ่าแทนที่จะเลือกข้างคุณน้าของตัวเองทำให้รังสรรค์เงินขาดมือ วันนี้หน้าเกือบแตกเมื่อเครดิตการ์ดรูดค่าเหล้าไม่ผ่าน เขาต้องควักเงินสดที่มีอยู่ให้ไปหมดกระเป๋า ยังไม่ทันออกจากผับ เหิมโทร.มาหา เสนอจะให้เงินก้อนหนึ่งแต่เขาต้องทำงานอย่างหนึ่งให้ก่อน รังสรรค์สงสัยงานอะไร