ตอนที่ 12
“ผมเองก็อยากทำให้เจ้าพันเห็นเหมือนกันนะว่าคุณสำคัญกับผมมากแค่ไหน”
“แต่ความสำคัญมันไม่ได้วัดกันที่ต้องจัดงานนี่คะเราไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้ แต่ถ้าคุณอยากทำเพื่อช่อจริงๆ ช่อขอทำในสิ่งที่ช่ออยากทำได้ไหมคะ”
ooooooo
พระพายมาถึงบ้านเรือนรักเจอพันธกานต์
ที่ยังโกรธเกรี้ยวเรื่องที่พ่อจดทะเบียนสมรสไม่หาย เธอพยายามจะอธิบายว่าอาช่อของเธอไม่ได้จดทะเบียนกับแสนคมเพราะอยากได้ทรัพย์สินหรืออะไรของเขาทั้งสิ้น
“ถึงพวกเธอต้องการอะไรฉันก็ไม่สน เพราะพวกเธอจะต้องออกจากบ้านฉันไปโดยไม่ได้อะไรไปแม้แต่อย่างเดียว” ไม่พูดเปล่าพันธกานต์เดินรุกไล่พระพายอีกด้วย เธอขอร้องเขาให้ฟังกันก่อน แต่เขาไม่อยากได้ยินคำอธิบายอะไรอีกไล่ตะเพิดเธอไปให้พ้น พอเห็นเธอไม่ยอมขยับเขาลากแขนเธอออกไปเหวี่ยงไว้หน้าประตูรั้วโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของลุงชิด
“กลับไปซะ แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก ฉันไม่อยากให้พวกปลิงที่จ้องแต่จะสูบเลือดอย่างพวกเธอเข้ามาเหยียบในบ้านแม่ฉันอีก” พูดจบพันธกานต์ปิดประตูรั้ว แล้วเดินเข้าตัวบ้าน...
ในเวลาเดียวกัน ทองเอกกลับมายังห้องทำงานตัวเอง นภชลไม่อยู่ในห้องมีเพียงแฟ้มเอกสารบางอย่างวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเธอ เขานิ่วหน้าสงสัยเดินเข้าเปิดแฟ้มดูพบว่าเป็นบัญชีภายในของบริษัท เจ้าตัวกลับมาพอดีเห็นเขากำลังดูแฟ้มที่ตัวเองวางไว้บนโต๊ะก็รีบออกตัว
“พอดีฉันอยากจะเปรียบเทียบดูน่ะค่ะระหว่างงานป้ายโฆษณากับงานแอปเซย์เพลย์ของบริษัทคุณ ว่ากระแสอนาคตมีแนวโน้มจะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนมากกว่ากัน”
“ผมนึกว่าคุณจะดูพวกงานโฆษณาดีๆหรือการวางแผนงานโฆษณายุคใหม่อะไรอย่างนั้นซะอีก ผมจำได้ว่าคุณบอกว่าชอบพวกเรื่องงานโฆษณา...แล้วนี่คุณทราบเรื่องที่คุณแม่ผมจดทะเบียนสมรสกับอาแสนหรือยัง”
นภชลรู้ทันว่าทองเอกหลอกถามจึงแกล้งดีใจเหมือนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน เขาหลงเชื่อ ไม่ได้ติดใจจะถามอะไรอีก แถมยังชวนเธอไปงานทำบุญที่บ้านวันพรุ่งนี้แทนการจัดงานฉลองสมรส เนื่องจากคุณแม่ขอไว้ไม่อยากให้จัดงานฉลองอะไร นภชลอาสาจะดูแลอาหารให้ถือเป็นการมอบของขวัญให้แก่ท่านทั้งสอง ทองเอกไม่อยากให้เธอต้องลำบาก เนื่องจากแม่บ้านที่บ้านทำอาหารอร่อยอยู่แล้ว
“แต่ร้านที่ฉันรู้จักทำอาหารไทย อาหารชาววังอร่อยมากนะคะโดยเฉพาะฉู่ฉี่กุ้งใครทานก็ต้องติดใจ”
“ถ้าอย่างนั้นยิ่งต้องให้ป้าชื่นทำ เพราะคุณแม่ผมแพ้กุ้ง อาการแพ้ของท่านค่อนข้างรุนแรงจะกินอะไรต้องระวังเป็นพิเศษ” ทองเอกออกตัวขนาดนี้แล้ว นภชลยังพยายามจะขอจัดการเรื่องอาหารจนเขาเริ่มสงสัย แต่ยังไม่ทันจะว่าอะไรกุ๊กไก่เปิดประตูเข้ามาเสียก่อน










