พันธกานต์รัก

นภชลเดินหลบมุมจะโทร.หาพ่อแต่เจอกับเต็มฟ้าเดินสวนมาเสียก่อน ก็เลยเล่นงานเธอฐานเอาเรื่องที่ตนอยู่ในครัวเมื่อวานนี้ไปฟ้องทองเอก และเตือนไม่ให้เธอมาอยู่ใกล้ๆคู่หมั้นของตนอีก

“ทำไมคะ ก็ในเมื่อคุณชลเองก็ไม่ได้รักพี่เอก

นี่คะ ที่คุณชลแต่งงานกับพี่เอกก็เพราะคุณชลต้องการเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของคมน์พิมุกต์แค่นั้นไม่ใช่เหรอคะ”

“ทำไมเธอถึงได้คิดอย่างนั้น”

“ฟ้าพูดไปตามความจริง กับสิ่งที่ฟ้าเห็นเท่านั้นค่ะ ขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ” พูดจบเต็มฟ้าเดินจากไป นภชลมองตามอย่างหมายหัวเอาไว้...

ที่บ้านเรือนรัก พระพายกำลังเช็ดหน้าเช็ดตาให้พันธกานต์ที่ยังคงนอนไม่ได้สติ ลุงชิดยกกะละมังใส่น้ำเอาเปลี่ยนให้ พลางถามว่าเขาเป็นอะไร เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พักนี้เขามีอาการแบบนี้บ่อย สักพักพันธกานต์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาเห็นพระพายมองอยู่อย่างเป็นห่วงถามว่าเจอเขาได้อย่างไร

“ฉันมาหานายที่นี่แต่ลุงชิดบอกว่านายไม่อยู่ ฉันก็เลยเดินตามหาแถวๆนี้ แล้วฉันก็เจอรถนายจอดอยู่ที่สวนสาธารณะ ก็เลยคิดว่านายน่าจะยังอยู่แถวนี้ไงล่ะ...

ไงอึ้งไปเลยสิ นี่ขนาดฉันไม่ใช่นักสืบนะ”

พันธกานต์ยิ้มมุมปากให้ก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้น พระพายจะเข้ามาช่วยพยุงเขาร้องห้าม อ้างลุกเองได้ ลุงชิดขอร้องให้เขาอยู่ที่นี่ไปก่อน เขาไม่อยากทำให้แกต้องเดือดร้อนลุกออกไปเลย พระพายรีบตามไปถาม

ถ้าไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหน เขาเงียบไม่ยอมตอบอะไร เธอขู่ถ้าไม่ยอมให้ช่วย เธอจะไปบอกทุกคนว่าเธอเป็นคนเอากุ้งใส่ในไข่ตุ๋นเอง แล้วหยิบมือถือขึ้นมา

จะโทร.หาใครบางคน พันธกานต์คว้ามือเธอไว้

“เธอคิดว่าใครจะเชื่อคำพูดของเธอ เป็นฉันน่ะดีแล้ว เพราะเรื่องชั่วๆอย่างนี้มันต้องเป็นฝีมือคนชั่วๆ

อย่างฉันทำนี่แหละ” พันธกานต์ประชดประชันตัวเอง พระพายอัดอั้นใจเข้ามาทุบอกเขา คาดคั้นให้บอกว่าเขาช่วยเธอทำไม เขาจับมือเธอไว้อยากบอกใจแทบขาดว่าทำไปเพราะรักแต่เลือกที่จะเดินจากไป

“นี่มันโมเมนต์พระเอกจะบอกรักนางเอกชัดๆ... ใช่เหรอวะพระพาย ไม่...ฉันจะไม่ยอมคิดไปคนเดียวอีกแล้ว” พูดกับตัวเองจบ พระพายเดินตามพันธกานต์จนทัน สั่งให้บอกมาว่าช่วยเธอทำไมไม่อย่างนั้นเธอจะโทร.ไปบอกทุกคนว่าเป็นคนทำไม่ใช่เขา หากต้องติดคุกวานให้เขาเอาข้าวผัดไปเยี่ยมด้วย

ไม่ว่าพระพายจะขู่อย่างไรพันธกานต์ยืนกรานไม่ยอมบอกเหตุผลที่ช่วย แถมไล่ให้เธอกลับไปอีกด้วย เธออยากรู้ว่าเขาจะไปไหน เขาตวาดแว้ดไม่ใช่เรื่องอะไรของเธอแต่เป็นเรื่องของเขา

“เรื่องของนายซะเมื่อไหร่ ฉันรู้หรอกว่าตอนนี้นายเองก็ไม่มีที่ไป นายก็คงจะขับรถไปเรื่อยๆแล้วก็ไปจอดนอนในรถที่ไหนสักแห่ง แล้วก็ไม่ได้เปิดกระจกแล้วนายก็จะไหลตายบนรถ แล้วก็ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เห็นไหมว่าเรื่องของนายมันทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนอีกตั้งเยอะตั้งแยะ”

“พอได้หรือยัง”