หลงเงาจันทร์

“ไม่ต้องพูดกันแล้วล่ะครับคุณแม่ ภาพที่ผมเห็นเมื่อครู่นี้มันบอกความจริงทุกอย่างดี” นิติมองพิมพ์ชนกด้วยสายตาตำหนิ เธอทนเห็นสายตาของพ่อไม่ไหว

วิ่งหนีไปทั้งน้ำตา ธนาคิมพยายามจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น แต่นิติห้ามไว้ สั่งให้ไปคุยกันที่บ้านแล้วเดินนำออกไป

ทางด้านพงษ์เดินโซเซมาด้วยความเสียใจที่ครอบครัวแตกแยก ผ่านหน้าแอ๋วที่ยืนอยู่หน้าบ้านพัก เธอร้องถามว่าจะไปไหน ท่านไม่ตอบเดินผ่านเลยไปไม่สนใจจะมองด้วยซ้ำ ด้วยความเครียดอย่างหนักทำให้พงษ์สติหลุด เดินลงทะเลหวังจะฆ่าตัวตายเพราะคิดว่าเป็นความผิดตัวเองที่ทำให้ครอบครัวทะเลาะกันไม่เว้นวัน...

ทุกคนยกเว้นพิมพ์ชนกพากันกลับมาที่บ้านพัก อารีย์เห็นแอ๋วยืนรออยู่หน้าบ้านถามว่าพงษ์กลับมาแล้วใช่ไหม แอ๋วส่ายหน้า เห็นคุณท่านเดินผ่านหน้าไป

คนเดียวทางโน้น สีหน้าท่าทางไม่ค่อยดีเลย อารีย์ตกใจ

“แย่แล้วตาติ หมอบอกว่าอย่าปล่อยให้พ่ออยู่คนเดียว”

“งั้นเรารีบไปตามหาคุณพ่อกันก่อนเถอะครับ” สิ้นเสียงนิติทุกคนแยกย้ายกันตามหาพงษ์...

อีกมุมหนึ่งใกล้กับจุดที่พงษ์เดินลงทะเล พิมพ์ชนกเดินร้องไห้เสียใจมาคนเดียว ไม่คิดว่าผู้ชายที่ตัวเองหลงรัก แท้จริงแล้วต้องการทำร้ายเธอ ทำให้พ่อของเธอเข้าใจผิดคิดว่าเธอจะแย่งคู่หมั้นน้อง พลันเธอเหลือบไปเห็นคุณปู่เดินลงไปในทะเล รีบวิ่งตามพลางร้องห้าม แต่ท่านไม่ได้ยิน ยังคงเดินต่อไปจนน้ำเกือบจะมิดจมูก พิมพ์ชนกตามมาคว้าตัวไว้ทันดึงท่านให้หันหน้ามาทางตัวเองขอร้องอย่าทำแบบนี้

“ปู่ผิดเองพิมพ์ ที่ลูกหลานไม่มีความสุขก็เพราะปู่เป็นต้นเหตุ พิมพ์ก็รู้ว่าปู่เองเป็นคนบังคับให้พ่อของพิมพ์ไปแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ปู่ผิดเอง ปล่อยปู่ไปเถอะ ปู่ไม่อยากอยู่อีกแล้ว”

“ไม่...พิมพ์ไม่ยอม คุณปู่จะตายไม่ได้ พิมพ์รักคุณปู่...คุณปู่อย่าทิ้งพิมพ์ไปเลยนะคะ” พิมพ์ชนกโผกอดท่านไว้แน่น นิติกับพวกที่ตามหาพงษ์อยู่ริมชายหาดเห็นเธอกำลังดึงรั้งพงษ์อยู่ในทะเลก็ตกใจ นิติกับธนาคิมตั้งสติได้รีบลงไปช่วย อารีย์ตกใจมากเซจะเป็นลมทิพย์อาภา กับเขมจิรารีบพยุงไว้

ครู่ต่อมา นิติกับธนาคิมประคองพงษ์ขึ้นมาบนฝั่งสำเร็จ ทุกคนรีบเข้าไปดู พงษ์ซึ่งอายุมากแถมยังเจอเรื่องเครียดๆก็ทรุดลงหมดสติ พิมพ์ชนกปรี่เข้าไปจับชีพจร ก่อนบอกว่าคุณปู่เป็นลมรีบพาไปโรงพยาบาลดีกว่า นิติกับธนาคิมช่วยกันอุ้มท่านไป โดยมีอารีย์ ทิพย์อาภากับแอ๋ว วิ่งตาม พิมพ์ชนกจะไปด้วยเขมจิราขวางไว้

“เพราะแก...เพราะแกคนเดียว ถ้าคุณปู่เป็นอะไรไป มันเป็นความผิดของแกจำไว้ด้วย” เขมจิราผลักพิมพ์ชนก หงายหลังแล้วตามคนอื่นไป ทิ้งให้พี่สาวต่างมารดานั่งร้องไห้เพียงลำพัง

ooooooo