หลงเงาจันทร์

“ไอ้คิม ตกลงคุณเขมหรือคุณพิมพ์กันแน่ที่เป็นพิมพ์ชนกของไอ้พีท แต่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ะว่า

คุณพิมพ์จะเคยคบกับไอ้พีท”

“เขาหลอกเราไอ้เอก พิมพ์ไม่รู้จักไอ้พีทด้วยซ้ำ”

“อะไรนะ!! แล้วเขาจะหลอกเราทำไมวะ” เอกรัฐมองเพื่อนรักอย่างรอคำตอบ...

อานนท์รู้ข่าวพิมพ์ชนกไม่สบายรีบมาเยี่ยม

ที่ห้องพักฟื้น เจอริสานั่งเฝ้าอยู่ถามว่าเธอเป็นอะไร ริสาเฉลยว่าร่างกายเธออ่อนเพลียเลยหมดสติ หมอให้นอนให้น้ำเกลือหนึ่งคืน ตนจะโทร.บอกที่บ้านแต่เธอไม่ยอมให้โทร. อานนท์รู้จักนิสัยเธอดีว่าเป็นห่วงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ ริสาจะไปเอาเสื้อผ้าที่หอมานอนเฝ้าเธอคืนนี้

“พิมพ์น่าจะเครียดมากนะครับ”

“ค่ะ ก่อนเป็นลมไปพิมพ์ก็เอาแต่พร่ำเพ้อว่าตัวเองเลวตัวเองทำให้เขมเสียใจ ไม่รู้จะอะไรกันนักกันหนากับน้องสาวคนนี้ ถ้าเป็นริสานะ ริสาจะตัดพี่ตัดน้อง

ไปเลย น้องแบบนี้ไม่มีซะดีกว่า”

ไม่นานนักอานนท์เดินคุยกับริสามาตามทางจะไปหอพักพยาบาล เรื่องที่คุยกันไม่พ้นเรื่องของพิมพ์ชนก

“มีคนเคยพูดว่าเพื่อนคือญาติที่เราเลือกได้เอง แต่กลับกัน พี่น้องคือเพื่อนที่เราไม่ได้เลือกและเลือกไม่ได้ ความสัมพันธ์ของพี่น้องถึงเป็นความสัมพันธ์ที่แปลกสุดๆ ก็เหมือนกับพิมพ์และเขม ถึงไม่ชอบแต่ก็เปลี่ยนคนไม่ได้ ความสัมพันธ์แบบอื่นทนไม่ไหวก็เลิกคบกันไป แต่ญาติพี่น้องทนไม่ไหวก็ต้องทนต่อไปเพราะเราไม่มีวันเลิกเป็นพี่น้องกันได้ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพิมพ์ก็ยังทนเขมได้ทั้งที่เขมร้ายกาจกับตัวเอง”

“ริสาเข้าใจแล้วล่ะค่ะ วันหลังริสาจะไม่ว่าพิมพ์อีก”

“ครับ” อานนท์รับคำด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ริสานิ่วหน้าสงสัยยิ้มอะไร เขายิ้มดีใจที่วันนี้ได้เดินมาส่งเธออีกแล้ว คราวนี้เธอฉีกยิ้มบ้าง คุยทับว่าเธอต่างหากที่หลอกให้เขาเดินมาส่ง

“เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ” ริสาว่าแล้วเดินเข้าหอ อานนท์มองตามเห็นความหวังรำไร...

นิติเห็นสภาพของเขมจิราขอร้องทิพย์อาภาให้พาลูกไปหาจิตแพทย์ เธออ้างหากลูกได้แต่งกับธนาคิมอาจจะหายจากโรคหลงผิดนี้ก็ได้ เขาส่ายหน้าระอาใจนี่ลูกเป็นขนาดนี้แล้วยังจะไม่พาไปหาหมออีกหรือ

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคุณ แต่ฉันกลัวเขมจะไม่ยอม”

“ไม่ยอมก็ต้องพาไป ผมว่าปล่อยไว้แบบนี้มีแต่จะแย่ขึ้นเรื่อยๆ”

ทิพย์อาภารับปากจะลองหาวิธีดู แล้วมองไปทางเขมจิราที่ยังหลับเพราะฤทธิ์ยาด้วยความเป็นห่วง...

ธนาคิมเอาแต่นั่งซึมคิดถึงสิ่งที่พิมพ์ชนกบังคับให้ตัวเองทำคือแต่งงานกับเขมจิราก็ยิ่งเศร้าหนัก เอกรัฐเห็นสีหน้าทุกข์ใจของเพื่อน เข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ตกลงเขาจะเอาอย่างไรดีกับชีวิต

“ในเมื่อพิมพ์อยากให้ฉันแต่งงานกับเขมฉันก็จะแต่ง”

“เฮ้ย ไอ้คิมนี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะเว้ย แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเหมือนตกนรกทั้งเป็นไปตลอดชีวิตเลยนะแก”