หลงเงาจันทร์

อารีย์ พงษ์และนิติไม่เชื่อว่าพิมพ์ชนกจะทำอย่างนั้น ทิพย์อาภาโพล่งขึ้นทันทีว่าพิมพ์ชนกเป็นคนสารภาพเรื่องนี้กับตนเอง นิติตวาดเมียให้เงียบ เธอถึงสงบปากได้ ธนาคิมยอมรับว่าพิมพ์ชนกก็สารภาพผิดกับเขาเช่นกันแต่เขาไม่เชื่อ อารีย์เองก็ไม่เชื่อ ทิพย์อาภาโวยวายว่าไม่ยุติธรรมทุกคนเข้าข้างพิมพ์ชนกกันหมด

“เพราะเรารู้จักพิมพ์ดีต่างหากคุณทิพย์ แล้วถ้าคุณไม่ร้อนตัวก็คงไม่มีใครคิดว่าเป็นเขม”

พงษ์ตกใจหันไปถามธนาคิมว่าเป็นเขมจิราจริงๆหรือ เขาไม่รู้จะตอบอย่างไรได้แต่ตอบเลี่ยงๆว่าเธอไม่ยอมรับ อารีย์พูดขึ้นลอยๆผู้ร้ายที่ไหนจะ

รับสารภาพง่ายๆ ทิพย์อาภาตัดพ้อต่อว่าที่ทุกคนรุมใส่ร้ายลูกของตน นิติตำหนิเมียถึงขนาดนี้แล้วยังปกป้องลูก

ไม่ลืมหูลืมตาอีกหรือ

“นึกว่าที่ผ่านมาผมไม่รู้หรือไงที่คุณกับเขมใส่ความพิมพ์แล้วพิมพ์ก็มารับผิดแทนน้องตลอด นึกว่าผมกับคุณพ่อคุณแม่โง่เหรอ”

“ที่เราไม่พูดเพราะเกรงใจเธอคิดว่าสักวันเธอจะสำนึกรู้ตัวได้เอง” พงษ์เสริม อารีย์ก็ช่วยเสริมอีกแรงหนึ่ง

“เราเองก็ผิด...ผิดที่ยอมจนทำให้เขมเป็นแบบนี้”

ทิพย์อาภายังคงโยนความผิดให้คนตายบอกว่าลูกตัวเองไม่ผิด พลาทิปเจ้าชู้เขมจิราก็เลยบอกเลิกแล้วเขาขับรถไปชนตายเอง นิติต่อว่าเธอว่ารู้ทั้งรู้เต็มอกว่าเขมจิราเป็นคนอย่างไร แต่เพราะความรักลูก เธอถึงได้ปิดหูปิดตาไม่ยอมรับว่าลูกตัวเองไม่ดี แต่ความเชื่อของเธอเปลี่ยนความจริงไม่ได้ พงษ์ช่วยเตือนยิ่งทิพย์อาภาปกป้องลูกในทางที่ผิดยิ่งเป็นการทำร้ายลูก ถ้าเธอรักลูกจริงเลิกทำแบบนี้สักที ทิพย์อาภารับไม่ได้วิ่งหนีออกไป

“ผมมีเรื่องจะสารภาพอีกอย่างครับ ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้จักตัวตนของพิมพ์ ผมจึงทำร้ายพิมพ์ หาทางแกล้งเขาทุกอย่างเพื่อให้เขาเสียใจครับ ผมผิดเองครับ ผมเสียใจจริงๆ ทุกคนจะลงโทษผมยังไงผมก็ยอมรับครับ” ธนาคิมยอมรับผิดอย่างกล้าหาญ นิติ อารีย์และพงษ์

ต่างมองหน้ากันไม่รู้จะทำอย่างไรกับเขาดี พงษ์อยากรู้แล้วพิมพ์ชนกว่าอย่างไร

“พิมพ์จะยกโทษให้ผม ถ้าผมยอมแต่งงานกับเขมครับ”

ooooooo

การนัดเจอเอกรัฐครั้งนี้ พิมพ์ชนกอยากรู้ว่าธนาคิมตั้งเงื่อนไขการแต่งงานกับเขมจิราไว้อย่างไร เขาไม่รู้เรื่องเงื่อนไขนี้เลย ธนาคิมไม่ได้บอกอะไรกับเขาสักอย่าง พิมพ์ชนกครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะบอกเขาว่า

“คุณเอกรู้จักคุณพ่อคุณแม่ของพีทไหมคะ ช่วยพาพิมพ์ไปพบพวกท่านได้หรือเปล่า”