หลงเงาจันทร์

“เลิกโกหกเถอะเขม ที่พีทตายมันอาจจะเป็นอุบัติเหตุที่เขมไม่ได้ตั้งใจพี่พอให้อภัยได้นะ แต่สิ่งที่พี่ รับไม่ได้ที่สุดคือการที่เขมทำผิดแล้วโยนความผิดให้

คนอื่น โดยเฉพาะพี่สาวแท้ๆ จิตใจเขมทำด้วยอะไร พี่รับไม่ได้จริงๆ”

“พี่คิม...พี่เข้าข้างพิมพ์ พี่คิมรักมันใช่ไหม รักมันแล้วใช่ไหม”

ธนาคิมขอร้องเขมจิราอย่าดึงพิมพ์ชนกมาเกี่ยว เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราสองคน เธอหาว่าเขาปกป้องพิมพ์ชนก เพราะเขาได้มันเป็นเมียแล้วใช่ไหมไม่พูดเปล่าเธอทุบตีเขาไปด้วย ทิพย์อาภาพยายามปลอบให้ใจเย็นๆก่อนเธอก็ไม่ฟัง เขาขอร้องให้เธอมีเหตุผลหน่อย เรื่องนี้เกี่ยวกับ นิสัยของเราสองคนไม่เกี่ยวกับคนอื่น

“ไม่จริง พี่คิมไม่รักเขม พี่คิมหาข้ออ้างเพื่อจะไม่แต่งงานกับเขม พี่คิมไม่รักเขมเเล้วพี่คิมมาหมั้นกับเขมทำไม” เขมจิราทุบอกธนาคิมร้องไห้ฟูมฟาย เขายืนยันคำเดิมว่าจะแต่งงานกับเธอ แต่เธอต้องไปสารภาพผิดแล้วขอโทษพ่อกับแม่ของพลาทิปก่อน

“ไม่...ไม่ไป เขมไม่ผิด เขมไม่ไป” เขมจิราวิ่งหนีออกไปทั้งน้ำตา ทิพย์อาภาจะวิ่งตามแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นนิติยืนจ้องมาจากอีกมุมหนึ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาถามนี่มันเรื่องอะไรกันจะมีใครบอกตนได้ไหมว่ามันเรื่องอะไรกัน เสียงเกรี้ยวกราดของเขาทำเอาทิพย์อาภาถึงกับหน้าถอดสี ขณะที่ธนาคิมเตรียมใจไว้แล้วว่าวันนี้จะมาสารภาพผิดทุกอย่าง...

ทางด้านเขมจิราวิ่งหนีมาคว้ามือถือโทร.หาพิมพ์ชนก ว่าอยู่ไหน เธอซึ่งยังอาการไม่ค่อยดีนักบอกว่ามาทำธุระที่ห้างฯของคุณพ่อ น้องมีอะไรหรือเปล่าถึงโทร.หา

เขมจิราไม่ตอบวางสายแล้ววิ่งออกจากบ้าน

ooooooo

พิมพ์ชนกมองมือถืองงๆยังไม่ทันรู้เรื่องว่า

เขมจิราโทร.หาทำไมฝ่ายนั้นก็วางสายไปเสียก่อน จังหวะนั้น เอกรัฐที่นัดเจอกันมาถึงพอดี เธอก็เลยลืมเรื่องน้องไปสนิทใจ...

นิติเห็นว่าเรื่องที่ธนาคิมจะสารภาพเป็นเรื่องสำคัญจึงเชิญพงษ์กับอารีย์มาร่วมรับฟังด้วย เมื่อมากันพร้อมหน้า นิติจึงบอกให้ธนาคิมมีอะไรจะพูดก็พูดมาได้เลยแต่ต้องพูดความจริงเท่านั้น

“ผมอยากสารภาพผิดครับ คุณปู่คุณย่าครับความจริง แล้วที่ผมหมั้นกับเขม ที่ผมเข้ามาในครอบครัวพวกท่านเพราะผมต้องการแก้แค้นผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุทำให้พลาทิปเพื่อนของผมตายครับ”

ทั้งพงษ์และอารีย์ต่างตกใจ นิติซักว่าใครกันที่ทำให้พลาทิปตาย ธนาคิมมองหน้าทิพย์อาภาซึ่งพยายามส่ายหน้าเป็นทำนองไม่ให้พูด แต่เขาตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะพูดทุกอย่างให้หมดเปลือก

“ผู้หญิงคนนั้นใช้ชื่อว่าพิมพ์ชนกครับ”