หลงเงาจันทร์

“ผู้หญิงร้อนรักที่เห็นผู้ชายเป็นของเล่นอย่างฉันจะรักใครเป็นล่ะคะ ถ้าคุณรู้สึกผิดกับฉันจริงอย่างที่ปากคุณพูด กลับไปแต่งงานกับเขมแล้วลืมเรื่องของเราซะ” พูดจบพิมพ์ชนกเดินจากไปเลย ธนาคิมไม่ยอมแพ้วิ่งตาม ทั้งคู่ต้องชะงักเมื่อเห็นเขมจิรายืนน้ำตาไหลพรากที่เห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกัน พิมพ์ชนกรู้สึกผิดต่อน้อง

“เขมฟังพี่ก่อน พี่มาที่นี่เพราะ...” พิมพ์ชนกยังอธิบายไม่ทันจบ เขมจิราสติแตกกรีดร้องแสบแก้วหู ก่อนจะลงไปชักเกร็งมือจีบ ทั้งพิมพ์ชนกและธนาคิมต่างตกใจ เธอรีบเข้าไปกอดน้องไว้ ส่วนธนาคิมวิ่งไปหยิบถุงพลาสติกมาให้เพื่อช่วยให้การหายใจของเขมจิราสะดวกขึ้น...

หลังพาไปให้หมอตรวจเรียบร้อย พิมพ์ชนกกับธนาคิมพาเขมจิรากลับบ้านสุวรรณเวศน์ ทิพย์อาภาเห็นสภาพลูกที่นอนนิ่งไม่พูดไม่จาก็ไม่สบายใจถามว่าเป็นอะไร เธอนิ่งเงียบไม่ตอบ ธนาคิมขอร้องอย่าเพิ่งซักอะไรตอนนี้ให้เขมจิราได้นอนพักก่อนจะดีกว่า ทิพย์อาภา วานให้เขาพาเธอไปที่ห้องเลย ธนาคิมรีบอุ้มเธอไปนอนบนเตียงโดยมีพิมพ์ชนกตามมาดูแล ทิพย์อาภาเข้าไปหาลูก

“เขม...เขมเป็นอะไรลูก ใครทำอะไรลูกบอกแม่สิจ๊ะ”

เขมจิราไม่ตอบค่อยๆหลับตาลง พิมพ์ชนกแจ้งทิพย์อาภาว่าน้องเครียด แต่หมอให้ยาแล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรให้กลับมาพักผ่อนที่บ้านได้ ทิพย์อาภาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกของตน เธอทำอะไรลูกของตนใช่ไหมแล้วปรี่เข้าหาอย่างเอาเรื่อง ธนาคิมรีบเข้าไปกั้นกลางขอร้องให้ท่านใจเย็นๆ อารีย์เห็นด้วย ถ้ามีอะไรให้ไปคุยกันข้างนอกจะได้ไม่รบกวนเขมจิราที่กำลังนอนอยู่

ครู่ต่อมา พิมพ์ชนก ธนาคิมและทิพย์อาภามานั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นปล่อยเขมจิราไว้กับอารีย์ ทิพย์–อาภาสั่งให้เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้ว่าที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะไปเจอพิมพ์ชนกอยู่กับธนาคิมที่บ้านที่อยุธยา ทิพย์อาภาฉุนขาดตบพิมพ์ชนกหน้าหันด่าซ้ำว่าสารเลว นังงูพิษ คิดจะแย่งคู่หมั้นน้องตัวเอง เธอพยายามอธิบายแต่แม่เลี้ยงตัวแสบไม่ฟังตบตีเธออีก ธนาคิมต้องเข้าไปช่วยห้าม พิมพ์ชนกไม่ผิดเขาผิดเองเป็นคนพาเธอไปที่นั่น

“ผู้หญิงร่าน ผู้ชายก็ร้าย เลว...เลวทั้งคู่”

“คุณน้าจะว่าผมเลวยังไงก็ได้นะครับ แต่อย่าว่าพิมพ์เพราะที่พิมพ์ทำไปทั้งหมดเพื่อเขมเพื่อคุณน้า”

“ไปอยู่กับคู่หมั้นน้องทั้งคืนนั่นเหรอทำเพื่อน้อง ทุเรศ พูดออกมาได้”

“แล้วใครกันที่ส่งพิมพ์มาหาผมล่ะครับ ใครกันที่ส่งให้พิมพ์มารับผิดแทนเขม” เจอประโยคของธนาคิม เข้าไปทำเอาทิพย์อาภาใบ้กิน

ooooooo

นิติได้ข่าวเขมจิราไม่สบายก็รีบกลับบ้าน