หลงเงาจันทร์
ตอนที่ 11
“คุณตำรวจคะ คือ...ความจริงแล้วเขม...ตามไปช่วยฉันค่ะ คือตอนรถเสียฉันโทร.ไปหาเขมให้ช่วยแวะมาดูหน่อยน่ะค่ะ ไม่คิดว่าระหว่างนั้นจะเกิดเรื่องขึ้นก่อน”...
ขณะพิมพ์ชนกกำลังให้ปากคำกับตำรวจ เขมจิราที่อยู่กับคนอื่นๆหน้าห้องผ่าตัดนั่งไม่ติดกระสับกระส่ายไม่สบายใจกลัวพิมพ์ชนกจะให้ปากคำพาดพิงตัวเอง นิติเห็นท่าทางลูกสาวคนเล็กถามว่าเป็นอะไรถึงได้ดูร้อนรนนัก เขมจิรายังไม่ทันตอบ ทิพย์อาภาพูดแทรกขึ้นเสียก่อนว่า เธอเป็นห่วงตาคิมจะเป็นอะไรได้
“ไม่เป็นไรนะคะลูก เดี๋ยวพี่คิมก็ออกมาแล้ว
พี่คิมต้องไม่เป็นอะไร”
“ใช่ ตาคิมต้องไม่เป็นอะไร” เอมอรปลอบใจตัวเอง เขมจิราทนอยู่เฉยต่อไปไม่ไหวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ทิพย์อาภาจะโทร.ตามทันทีหากธนาคิมออกจากห้องผ่าตัด เขมจิราไม่ได้สนใจฟังอะไรทั้งนั้นเดินลิ่วไปเลย เอกรัฐมองตามสงสัยกับท่าทางแปลกๆของเธอ
ooooooo
เขมจิราไม่ได้ไปห้องน้ำอย่างที่บอกกับแม่แต่มารอที่หน้าห้องประชุม สักพักพิมพ์ชนกเดินออกมา เธอปรี่เข้าไปถามบอกตำรวจว่าอย่างไร ร้อยเวรเดินออกมาพอดี ขอสอบปากคำเธอหน่อย เธอตกใจแอบสะดุ้ง
“คุณพิมพ์ชนกเธอบอกว่าคุณเป็นคนตามไปช่วยเธอกับคุณธนาคิมไว้ใช่ไหมครับ”
พิมพ์ชนกรีบบอกกับน้องซึ่งเป็นการเตี๊ยมให้น้องรู้ข้อมูลที่ตัวเองพูดกับตำรวจ “พี่จำหน้าคนร้ายไม่ได้ นึกได้ว่าพี่โทร.ให้เขมตามไปช่วย ตอนเขมไปถึงเขมเห็นหน้าคนร้ายไหมจ๊ะ”
“ถ้างั้นเชิญให้ปากคำเพิ่มเติมหน่อยดีกว่าครับ เผื่อเป็นประโยชน์อะไรบ้าง”
“ได้ค่ะ” เขมจิราว่าแล้วเดินตามร้อยเวรเข้าห้องประชุมไป พิมพ์ชนกยังไม่ไปไหน รอเขมจิราอยู่หน้าห้อง ในใจแอบหวังว่าน้องจะสำนึกผิดชอบชั่วดีได้และสารภาพกับตำรวจเอง แต่เธอคิดผิด เขมจิราออกมาจากห้องประชุมโดยไม่ได้สารภาพอะไรเลย รอจนตำรวจไปแล้ว พิมพ์ชนกตบหน้าน้องฉาดใหญ่ เขมจิราตะลึงงัน ไม่เคยเห็นพี่สาวโกรธเกรี้ยวขนาดนี้มาก่อน
“พิมพ์ตบเขมเหรอ”
“สำหรับสิ่งที่เขมทำนี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
พิมพ์ชนกมองหน้าน้องสาวใจร้ายด้วยน้ำตาคลอเบ้า
“เขมทำแบบนี้กับพี่ได้อย่างไร เขมจ้างคนมาข่มขืนพี่ได้อย่างไร”
“ถ้าพิมพ์ไม่คิดแย่งพี่คิมของเขม...เขมก็ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก พิมพ์นั่นแหละที่ผิด” เขมจิราโทษแต่คนอื่น
