หลงเงาจันทร์

อาการหงุดหงิดของธนาคิมเพิ่มขึ้นทุกวัน อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจก็จะอาละวาด เอมอรเห็นแล้วกลุ้มใจมาก

ooooooo

เอกรัฐแวะมาหาพิมพ์ชนกที่โรงพยาบาล

บ่นให้ฟังว่าตั้งแต่สูญเสียการมองเห็น ธนาคิมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหวี่ยงวีนตลอดเวลา เธอถือว่าเป็นเรื่องปกติของผู้ป่วยที่ยังปรับสภาพกับสิ่งที่ตัวเองเผชิญไม่ได้ก็จะหงุดหงิดเป็นธรรมดา เอกรัฐสงสัยตอนอยู่โรงพยาบาลไม่เห็นธนาคิมเป็นหนักขนาดนี้

“ไม่แปลกหรอกค่ะ ที่โรงพยาบาลผู้ป่วยนอนอยู่แต่บนเตียงซะส่วนใหญ่ ยังไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างปกติจึงยังไม่รับรู้ถึงความแตกต่างมากนัก แต่พอกลับบ้าน อะไรที่เคยทำได้เองกลับทำไม่ได้ต้องคอยหวังพึ่งพาคนอื่นตลอด ก็ทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะเครียดได้ค่ะ”

“โดยเฉพาะคนอย่างไอ้คิมที่ไม่ชอบพึ่งพาใคร มันคงเครียดอีกเท่าตัวเลยล่ะครับ ผมเป็นห่วงไอ้คิม

จังเลยครับ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไงดี”

“เวลานี้กำลังใจผู้ป่วยเป็นสิ่งสำคัญค่ะ” พิมพ์ชนกเองเป็นห่วงธนาคิมไม่แพ้เอกรัฐเช่นกัน...

นอกจากจะหงุดหงิดอารมณ์เสียแล้ว ธนาคิมยังไม่ยอมกินยาตามหมอสั่ง พยาบาลคะยั้นคะยอให้กิน เขาปรี๊ดแตกขึ้นเสียงใส่แถมปัดยาในมือเธอทิ้ง เอมอรได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลฟ้องว่าเขาไม่ยอมกินยา เอมอรต่อว่าลูกถ้าไม่กินยาจะหายได้อย่างไร

“ก็บอกแล้วไงว่ากินแล้วมันง่วง ทำไมถึงอยากให้กินนัก หรืออยากให้ผมหลับๆไปซะจะได้ไม่ต้องเป็นภาระ ถ้าผมเป็นภาระนักก็ไปๆซะ ผมอยู่คนเดียวได้” ไม่ใช่แค่หงุดหงิด ธนาคิมพาลหาเรื่องแม่ตัวเองอีกด้วย...

เอมอรกลุ้มใจมากที่ลูกเป็นแบบนี้จึงโทร.หาทิพย์อาภาเพื่อขอให้เขมจิราช่วยมาดูแลธนาคิม เธอรู้ดีว่า

เขมจิรากำลังเรียนหนัก แต่ก็มองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ ตอนนี้พยาบาลพิเศษที่จ้างมาก็ร่ำๆจะขอลาออก ทนอารมณ์

ธนาคิมไม่ไหว ทิพย์อาภาสวนทันทีพยาบาลยังทนไม่ไหวแล้วลูกของตนจะทนไหวได้อย่างไร เอมอรได้ยินไม่ค่อยถนัดถามว่าเมื่อครู่นี้พูดอะไร ทิพย์อาภารู้ตัวว่าหลุดปากรีบเปลี่ยนคำพูด

“ฉันหมายถึงยังไงคนที่จะดูแลคนป่วยได้ดีที่สุดก็ควรจะเป็นพยาบาลนะจ๊ะอร”

“ฉันจะหาพยาบาลพิเศษใหม่ แต่อยากให้

หนูเขมมาอยู่ด้วยเผื่อตาคิมจะมีกำลังใจขึ้น ตอนนี้ตาคิม หงุดหงิดเหลือเกิน ฉันกลัวลูกจะรับไม่ไหว”

ทิพย์อาภาจะลองถามเขมจิราดูว่าจะว่างช่วงไหน เอมอรขอบใจเธอมาก วางสายอย่างสบายใจขึ้น

เขมจิราที่นั่งฟังอยู่ด้วยต่อว่าแม่ทันทีที่วางสายว่าทำไมไม่ปฏิเสธไปเลยว่าตนไปไม่ได้ ท่านเห็นเอมอรกำลังเครียดก็เลยไม่อยากหักหาญน้ำใจกันตอนนี้ เขมจิรายืนกรานไม่ไปเฝ้าไข้ธนาคิม ยิ่งไปอยู่ต่างจังหวัดกันดารแบบนั้นยิ่งไม่ไปแน่นอน ทิพย์อาภาทักท้วงที่นั่นไม่ได้อยู่ไกลจากกรุงเทพฯ นั่งรถไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง