หลงเงาจันทร์

ทิพย์อาภาเห็นด้วย อย่าไว้ใจพิมพ์ชนกเด็ดขาดมันคอยแย่งเขมจิราทุกอย่างตั้งแต่เล็กๆแล้ว มันขี้อิจฉาจะตาย เอมอรหันไปทางเขมจิรา ถ้าเธอว่างเมื่อไหร่มาพยาบาลพี่คิมดีไหมจะได้คอยกันไม่ให้พิมพ์ชนกมายุ่งวุ่นวายกับเขาไปในตัว เขมจิราจำต้องรับปากหากวันไหนไม่มีเรียนจะมาเฝ้าไข้เขา

“โถ...ลูกแสนดีจังเลยแม่คุณ คราวนี้พี่คิมต้องเห็นความดีของหนูแล้วไม่เหลวไหลอีกแน่ๆ” เอมอรว่าแล้วยิ้มให้เขมจิราซึ่งยิ้มตอบแบบเจื่อนๆเริ่มไม่อยากได้พี่คิมอีกต่อไปแล้ว...

ธนาคิมถือโอกาสตอนที่พยาบาลเอายามาให้กิน ถามถึงพิมพ์ชนกไม่ได้ทำงานแผนกนี้หรือ ได้ความว่าเธอทำงานอีกแผนกหนึ่งไม่ได้มีหน้าที่ที่นี่ วันก่อนที่เธอมาเฝ้าไข้เขาพอดีว่างก็เลยมาช่วย

“นั่นสินะ ที่นี่ไม่ใช่หน้าที่ของเขาสักหน่อย”

ธนาคิมผิดหวังที่ไม่เจอพิมพ์ชนก...

เอมอรดื่มกาแฟเสร็จจะกลับมาที่ห้องพักฟื้นลูก เห็นพิมพ์ชนกมาด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้องก็ไม่พอใจจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่ต้องชะงักเมื่อพยาบาลที่เอายามาให้ธนาคิมออกมาจากห้องเสียก่อน พิมพ์ชนกปรี่เข้าไปถามว่า ธนาคิมเป็นอย่างไรบ้าง

“คุณหมอบอกว่าแผลผ่าตัดดูดีไม่มีอะไรน่าห่วง เห็นว่าอีกวันสองวันถ้าไม่มีอะไรก็ให้กลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว...เอ่อ เมื่อกี้คุณธนาคิมเขาถามถึงพิมพ์ด้วยนะ เข้าไปเยี่ยมเขาสิท่าทางเขาคงอยากเจอ”

พิมพ์ชนกนึกถึงคำพูดของเอมอรที่ห้ามเข้าใกล้ธนาคิมทำให้เธอไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ฝากพยาบาลดูแลเขาให้ด้วย แล้วรีบผละจากไป เอมอรมองตามไม่ชอบใจ...

ที่เคาน์เตอร์พยาบาลวอร์ดศัลยกรรม ริสาเปิดดูในเฟซบุ๊กกับไอจีว่าอานนท์อัปเดตตัวเองบ้างไหม ปรากฏว่าไม่เห็นแม้เงา ตัดสินใจจะโทร.หา แต่เปลี่ยนใจไม่โทร.ดีกว่า จังหวะนั้นพิมพ์ชนกเดินซึมเข้ามา ริสาเห็นสีหน้าก็เดาออกว่าเธอไม่ได้เข้าไปเยี่ยมธนาคิม

“พิมพ์ไม่อยากทำให้คุณน้าเอมอรโกรธอีกค่ะ แค่นี้ก็สร้างเรื่องให้ครอบครัวเขามากพอแล้ว”

“พิมพ์ไม่ผิด พิมพ์ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ ความจริงแม่เขาน่าจะภูมิใจแทนลูกชายที่เป็นคนดีกล้าหาญ ช่วยเหลือคนที่เขากำลังมีภัย”

“แต่ลูกตาบอดมันก็ไม่ใช่เรื่องที่คนเป็นแม่จะรับได้ง่ายๆนี่คะ”

ริสาชักสงสัยตกลงธนาคิมเป็นคนอย่างไรกันแน่ ท่าทางเหมือนจะเกลียดพิมพ์ชนก กลั่นแกล้งสารพัด แต่พอเธอเกิดเรื่องทีไรเขาก็เอาชีวิตเข้าเสี่ยงช่วยเธอทุกที ทำตัวเหมือนเด็กผู้ชายที่ชอบแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตัวเองแอบชอบ พิมพ์ชนกรู้แค่ว่าเนื้อแท้ของเขาไม่ใช่คนเลว แต่เขามีเหตุผลอะไรบางอย่างที่บอกไม่ได้ ริสาอยากรู้จริงๆว่าเหตุผลที่ว่าคืออะไร พิมพ์ชนกเองก็อยากรู้เช่นกัน...

ตกค่ำริสาเพิ่งกลับจากทำงานเดินผ่านห้องพักของอานนท์ คิดถึงเจ้าของห้องเหลือเกินไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน

ooooooo