หลงเงาจันทร์

สองสาวหันไปเห็นเอมอรเดินเข้ามาก็ตกใจ ท่านยังบอกอีกว่าท่านเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว ซึ้งใจเขมจิรากับแม่มากๆด้วย เอาเป็นว่าเรื่องถอนหมั้นท่านจะบอกตาคิมเองคิดว่าเขาคงดีใจ ส่วนเธอก็ไปจัดการบอกทางผู้ใหญ่ที่บ้านเองก็แล้วกัน พูดจบเอมอรหันหลังเดินจากไป เขมจิรารีบวิ่งตามจนทันขอให้ฟังเธอพูดก่อน เอมอรไม่อยากฟังเรื่องโกหกของสองแม่ลูกอีกแล้ว เขมจิราไม่พอใจขึ้นเสียงใส่พูดแบบนี้มันเกินไปแล้ว

“ไม่เกินไปหรอก นึกว่าฉันโง่มองไม่เห็นหรือไง ตั้งแต่ตาคิมป่วยพวกเธอก็ทำท่าตีตัวออกห่างลูกฉัน ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าฉันไม่ได้คิดไปเอง ขอบใจที่พูดมันออกมาให้ฉันได้ตาสว่างสักที”

ทิพย์อาภาได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขมจิราชวนแม่กลับบ้าน เอมอรรู้หมดแล้วและยินดีให้ตนถอนหมั้นพี่คิมด้วย แล้วหันไปเล่นงานพิมพ์ชนกที่ตามมาคงจะสมใจอยากแล้วใช่ไหม จากนั้นถอดแหวนหมั้นฝากคืนพี่คิมให้ด้วย หรือเธอจะเก็บไว้ใส่เองก็ได้ อยากได้มากนักเชิญเอาไปได้เลย ยัดแหวนใส่มืออีกฝ่ายเสร็จก็เดินจากไป ทิพย์อาภารีบเดินตาม พิมพ์ชนกมองแหวนในมือแล้วสงสารธนาคิมจับใจ...

เอมอรนั่งร้องไห้เสียใจอยู่ที่มุมหนึ่งของบ้าน พิมพ์ชนกเข้าไปคุกเข่าตรงหน้าขอโทษแทนน้องสาวด้วย น้องยังเด็ก บางครั้งทำอะไรตามอารมณ์ ที่น้องพูดไปเมื่อครู่อยากจะประชดมากกว่าไม่ได้ตั้งใจจะถอนหมั้นจริงๆ เอมอรขอร้องให้พอเถอะอย่ามาพูดเข้าข้างน้องตัวเองเลย ตนรู้แล้วว่าสองแม่ลูกเป็นคนอย่างไร ส่วนเธอจะกลับไปกับแม่เลี้ยงและน้องสาวก็เชิญตามสบายตนไม่ว่า

“พิมพ์จะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ พิมพ์จะอยู่ที่นี่ดูแลคุณธนาคิมจนกว่าเขาจะมองเห็น”

เอมอรชะงัก ไม่คาดคิดว่านี่คือคำตอบของคนที่ตัวเองเกลียดชัง...

นิติเล่นงานทิพย์อาภาทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านโทษฐานไปสั่งให้พิมพ์ชนกลาออกจากโรงพยาบาลไปดูแลธนาคิม เธอปฏิเสธว่าไม่ได้สั่ง พิมพ์ชนกเต็มใจทำเองต่างหาก ความจริงมันก็ถูกต้องแล้วในเมื่อเธอเป็นคนทำให้ธนาคิมเป็นอย่างนั้น ก็ควรต้องรับผิดชอบ

ooooooo