มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 1
มนัสวีหรือแบมเพื่อนรุ่นพี่รู้เรื่องนี้ขณะนั่งกินอาหารเช้าด้วยกันที่ร้านตามสั่งใกล้ออฟฟิศ ถามน้ำหนึ่งว่าอารมณ์ไหนถึงไปว่าอาสามีแบบนั้น น้ำหนึ่งถอนใจเฮือกหนักใจกับความเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของตัวเอง ซึ่งต่อไปนี้คงต้องสืบเสาะหาข้อมูลเพิ่มเติมจากคนรอบข้าง
“ดีนะว่าเป็นหลานสะใภ้ ไม่งั้น...” แบมไม่พูดต่อแต่ทำท่าเอามือเชือดคอตัวเองด้วยสีหน้าสยดสยอง
“เฮ้อ! ก็ใครจะไปรู้”
“รู้อะไร”
“เปล่าๆ”
“นี่! เจ๊จะให้ดูลูกชายหน่อย” แบมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโชว์รูปเด็กผู้ชายน่ารัก แต่น้ำหนึ่งกลับถามว่าลูกชายใคร “ก็ลูกชายเจ๊น่ะสิ เฮ้ย! เช้านี้แกเป็นอะไรไปวะ”
“ขอโทษ เดียวคงมึนๆจากไข้เมื่อวานนี้น่ะ”
“แล้วไป นึกว่าเกิดความจำเสื่อมกะทันหัน เป็นไงลูกพี่ น่ารักไหม”
น้ำหนึ่งมองรูปนั้นแวบหนึ่งแล้วทำเป็นพูดสนุกสนานกลบเกลื่อนในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ แถมยังทำตลกถามว่า
“อย่าว่ายังโง้นยังงี้เลยเจ๊ เดียวลืมชื่อแฟนเจ๊ไปแล้ว เจ๊ช่วยทวนความจำให้หน่อยได้มั้ย”
“แกเป็นอะไรไปฮึ! ก็ไอ้อ๋อไงผัวฉัน”
“อ้อ! ไอ้อ๋อ” ทวนชื่อนั้นแล้วนึกได้ว่าเป็นเพื่อนของตน ตกใจทำแก้วหลุดจากมือแตกเพล้ง
“เออ ก็ไอ้อ๋อน่ะสิ เฮ้ย! ท่าทางแกจะไม่ค่อยดีนะ”
“ใช่...ไอ้อ๋อ เดียวรู้ เพราะถ้าไม่ใช่ไอ้อ๋อแล้วจะเป็นใคร จริงมั้ย”
แบมมองอย่างไม่ไว้ใจ น้ำหนึ่งเสทำยิ้มกับพนักงานที่มาเก็บกวาดแก้วแล้วลอบปาดเหงื่อ หลังอาหารมื้อนั้นสองคนกลับเข้าออฟฟิศเผอิญได้ยินยดาคุยกับเพื่อนพ้องว่าเมื่อคืนอาจารย์เอ๋ยออกข้อสอบจนดึกดื่น พุ่มอยู่ในกลุ่มนั้นแซวยดาว่ารู้ได้ยังไง ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเขาสักหน่อย
“แหม...ไม่ต้องอยู่บ้านเดียวกันก็รู้ค่ะ คุยไลน์กันเป็นประจำ”
“ยิ้ม...พูดอะไรเกรงใจแฟนเขาบ้าง” วันพยักพเยิดไปทางน้ำหนึ่ง
“ศรีภรรยาจ้ะ ไม่ใช่แฟน” น้ำหนึ่งพูดเสียงดังจงใจให้ได้ยินกันทั่ว “เห็นเขาบอกเหมือนกันว่ามีคนโทร.มาหา ผัวเมียเขาไม่มีความลับกันอยู่แล้ว”
ยดาหรือยิ้มเม้มปากแน่นไม่พอใจ น้ำหนึ่งสะใจ หันกลับมาที่แบม
“พี่แบม เย็นนี้ไปธุระเป็นเพื่อนเดียวหน่อยนะคะ”
“ทำไมไม่ชวนแฟน เอ๊ย สามีไปด้วยล่ะ ไหนว่ารักกันนักหนาไง” พุ่มปากยื่นปากยาว
“เขาน่ะอยากจะไปกับเดียวค่ะ แต่เดียว Say no แหม...ถึงจะร้ากกกก...กันยังไงก็ต้องอยู่ห่างกันบ้าง ความรักมันจะได้หวือหวาวี้ดวิ้วตลอด เรื่องแบบนี้คนโฉด เอ๊ย คนโสดไม่มีวันเข้าใจหรอก จริงไหมเจ๊”
“จริงแท้แน่นอน” แบมตอบเสียงใสและยกมือขึ้นตีมือน้ำหนึ่งพลางหัวเราะกันสนุกสนาน แต่ยดาหน้างอหงิก
ooooooo
