มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 1
เมื่อเชิญแขกทั้งสองคนเข้ามาในบ้าน น้ำหนึ่งรีบออกตัวว่าเมื่อคืนตนไม่ค่อยสบาย อาจารย์เอ๋ยเลยแยกมานอนในห้องรับแขก...แต่พอเดินเข้ามาไม่เห็นเขาก็บอกว่าคงจะตื่นขึ้นไปล้างหน้าล้างตาแล้ว ดาราเกรงอกเกรงใจจะขอตัวกลับก่อน น้ำหนึ่งรีบขัด
“ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ คุณครูกับคุณเจ๊อุตส่าห์เอา เอ๊ย! นำของมาฝากอาจารย์เอ๋ย ก็ควรจะต้องพบกับเขาก่อน รอเดี๋ยวนะคะ ฉันจะขึ้นไปตามลงมาให้”
น้ำหนึ่งออกไปอย่างกระตือรือร้น โดยที่สองสาวมองตามอย่างประหลาดใจ ขมิ้นเปรยว่าเมียอาจารย์เอ๋ยเปลี่ยนไป
“นั่นสิ ครูแทบไม่เชื่อสายตาแล้วก็หูด้วย ปกติแกเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจให้เรามาหาอาจารย์เอ๋ย”
“แถวบ้านเจ๊เรียกว่าหึงค่ะ แต่วันนี้ดูแกกระตือรือร้นแบบว่าแทบจะยกอาจารย์เอ๋ยให้เรา เอ๊ย! ให้อาจารย์ดาราเลย”
“ฮื้อ! พูดอะไรอย่างนั้นเจ๊ ครูไม่แย่งของของใครหรอก ขอเก็บไว้ชื่นชมในใจก็เพียงพอแล้ว”
“ดีซะไม่มีล่ะ” ขมิ้นแอบพูดเสียงแผ่ว
ooooooo
น้ำหนึ่งขึ้นไปบอกทรงกลดว่ามีแขกสองคนมาหาเขา ทรงกลดกำลังหวีผม ฟังลักษณะแล้วร้องอ๋อบอกว่าอาจารย์ดาราเป็นครูสอนนาฏศิลป์...เขาพูดไปแล้วเหมือนจะนึกสะกิดใจหันมามองภรรยา
“คุณก็รู้จักเขานี่ เขาเอาดอกกุหลาบมาให้เราบ่อยๆ”
“ไหนสอนไม่ให้คนอื่นพูดสองแง่สองง่าม แล้วตัวเองกลับพูดซะเอง”
“ผมพูดเวลาอยู่กับคุณคนเดียว กับคนอื่นต้องพูดจาให้สมกับเป็นครูบาอาจารย์หน่อย”
“หน้าไหว้หลังหลอก” ว่าแล้วเธอหันหลังจะเดินออกไป แต่เขารวบตัวไว้พลางก้มลงหอมแก้มดังฟอด “ไอ้บ้า!”
“อะไรนะ”
“ไอ้...” เธอพูดไม่ทันจบโดนเขาจูบอีกที เลยพยายามผลักเขาออกเต็มที่
“สามสี่วันมานี่เดียวมีวิธีทำให้เอ๋ยเกิดอารมณ์แปลกๆ แต่ก็ตื่นเต้นดี”
“หยุด! อาจารย์ดารากับเจ๊ขมิ้นดำรออยู่ อย่าเสียมารยาทให้เขารอนาน”
“เสียดาย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับมาต่อ” เขาจูงมือเธอจะให้ออกไปด้วยกัน แต่เธอโก่งตัวขืนไว้เต็มที่ บอกว่าไม่ไป ไม่อยากไปขัดคอ
“เฮ้ย! ทุกทีเห็นชอบตามไปขัดคอ”
“คือ...วันนี้ยังขี้เกียจขัด คุณลงไปเถอะ”
“แล้วเดี๋ยวเดียวตามลงไปนะ”
“ดูก่อน...คุณลงไปเถอะน่า”
ทรงกลดยอมลงไปต้อนรับแขกเพียงลำพัง สองสาว พนมมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม
“เห็นเดียวบอกว่าคุณดารากับเจ๊ขมิ้นนำต้นกุหลาบหนูกับลูกชิ้นปิ้งมาให้ผมอีกแล้ว”
“กุหลาบหนูพันธุ์ใหม่ค่ะ ไม่ใช่สีชมพูแต่ก็สวย ดาราไปเห็นแล้วก็อดนึกถึงคุณเอ๋ยไม่ได้”
“อาจารย์ดาราไม่กล้ามาคนเดียว เจ๊เลยมาเป็นเพื่อน แล้วก็เอา...เอ๊ย! นำ Signature ของร้านคือลูกชิ้นกุ้ง มาให้อาจารย์เอ๋ยด้วย”
“ขอบคุณมากครับ แต่คราวหน้าไม่ต้องนำมานะครับ ผมเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ที่บ้านอาจารย์ดาราทำสวนกุหลาบ”
