มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 1
“สำหรับเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนก็คงจะยาก แต่ถ้าเด็กตั้งใจเรียนก็ไม่ยาก”
“อาจารย์เอ๋ยสอนภาษาไทยใช่ไหมคะ ยิ้มน่ะชอบเรียนภาษาไทย ชอบวรรณคดีไทย ชอบอะไรที่เป็นไทยๆ ยกเว้นสเปกชายในฝัน...สเปกชายในฝันของยิ้มเป็นยังไงทราบไหมคะ”
“เอ้อ...ผมต้องไปดูเดียวเขาหน่อยแล้วล่ะครับ ถึงเวลาทานยาแล้ว”
“เชิญค่ะ” ยดาตอบไปอย่างเซ็งๆ พอวางสายก็บ่นน้ำหนึ่งว่ามารยาแค่จะกินยาก็ต้องให้ผู้ชายเตือน
ทรงกลดลงมาเคาะประตูห้องอาม่าเรียกภรรยา น้ำหนึ่งลืมตาโพลงพูดกระซิบกระซาบให้อาม่าช่วยบอกเขาหน่อยว่าตนหลับแล้ว
“เขามาเรียกอาเดียว ไม่ใช่เรียกอาม่านี่ อาม่าไม่เกี่ยว เรื่องผัวๆเมียๆจัดการกันเอง”
อาม่าพลิกตัวหันหลังให้อย่างไม่รู้ไม่ชี้ น้ำหนึ่งดึงผ้าห่มคลุมโปงหน้าตาเฉย ปล่อยให้ทรงกลดเรียกเธออยู่อย่างนั้นและหยุดไปในที่สุด แต่บ่นทิ้งท้ายอย่างฉุนๆ
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
ooooooo
บรรยากาศยามเช้าสดชื่นสดใส กุหลาบหนูแข่งกันออกดอกบานสะพรั่งบริเวณบ้าน...น้ำหนึ่งแต่งตัวอยู่ในห้องอาม่าด้วยความสบายใจไร้กังวล
“โชคดีนะคะที่เดียวหอบเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่นี่ด้วย ไม่งั้นต้องยืมชุดอาม่าใส่ไปทำงานแน่เลย”
“ฟังพูดเข้า อาเดียวใส่ชุดอาม่าได้ก็ดีสิ”
น้ำหนึ่งแต่งตัวเสร็จเดินมาหอมแก้มอาม่าแล้วยิ้มแย้มออกจากห้อง แต่ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นอาจารย์เอ๋ยในเชิ้ตสีอ่อนกางเกงสีสุภาพยืนรออยู่ พอเธอนึกได้ก็แกล้งไอ เขาแสดงความห่วงใยถามว่าไปทำงานไหวเหรอ
“ไหวค่ะ”
“ไหวแน่นะ ยังไออยู่เลย”
“เอ๊ะ บอกว่าไหวก็ไหวสิ แล้ว...ไม่ไปทำงานหรือไง”
“ไป...แต่จะไปส่งเดียวก่อน”
“เฮ้ย! ไม่ต้อง! ฉันไปเองได้”
“ไม่ได้ ยังไงเอ๋ยก็ต้องไปส่ง อีกอย่างอาม่าหยกสั่งนักสั่งหนาให้เอ๋ยดูแลเดียวให้ดี”
น้ำหนึ่งเบ้ปากแต่ก็เดินไปกับเขาโดยดี อาม่าเปิดประตูมองตามด้วยความพอใจ เมื่อออกไปหน้าบ้านเห็นรถเก๋งราคาค่อนข้างแพง หญิงสาวถามพรวดด้วยความประหลาดใจ
“รถนาย เอ๊ย! รถคุณเหรอ”
“เป็นอะไรไปน่ะเดียว ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ทำเหมือนเพิ่งเคยเจอกัน”
“เปล่า...ฉันแค่สงสัยว่า...อย่าหาว่าดูถูกนะ คือ...”
“เดียวจะถามว่าเงินเดือนกระจอกๆมีปัญญาซื้อรถแพงๆเหรอ...ใช่มั้ย”
เธอชะงักเพราะคิดอย่างนั้นจริง จึงพูดอ้อมแอ้มขอโทษแล้วขึ้นรถไปกับเขาโดยดี เมื่อถึงออฟฟิศเธอรีบขอบคุณเขาและบอกว่าเย็นนี้ไม่ต้องมารับ ตนมีนัดกับพี่แบม แล้วจะให้พี่แบมไปส่ง ทรงกลดไม่ตอบแต่เปิดประตูรถลงมายกมือไหว้สวรสที่กำลังสั่งงานลูกน้องบางคนอยู่มุมหนึ่ง
“สวัสดีครับอาโรส”
“เฮ้ย! ยัย Miss devil นี่เป็นอาคุณเหรอ” น้ำหนึ่งเผลอหลุดปากออกไป ทุกคนแถวนั้นมองมาที่เธอเป็นตาเดียวรวมทั้งสวรสและทรงกลดด้วย
“ขอโทษนะที่ฉันเป็นปิศาจ” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าสวรสเย็นชาจนน้ำหนึ่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เสียให้ได้
