มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 1
เช้าวันจันทร์ผู้คนต่างออกไปทำงาน น้ำหนึ่งก็เช่นกันเธอเข้าออฟฟิศนั่งเปิดโทรศัพท์มือถือค้นหาอะไรบางอย่างง่วนอยู่ ป้ามอลลี่แม่บ้านเดินมาเห็นร้องทักเสียงแหลมจนเธอสะดุ้ง
สองคนพูดคุยกันด้วยดีตามปกติ มอลลี่เห็นน้ำหนึ่งเปิดกูเกิลจึงสงสัยว่าจะปรึกษาอะไร
“อ๋อ เดียวกำลังจะหาที่ตั้งของร้านซีแซ่บเว่อร์น่ะค่ะ ป้ามอลลี่เคยได้ยินไหมคะ”
มอลลี่ขยับจะตอบ แต่แล้วเสียงหนึ่งดังขึ้น ฟังเหมือนเยาะๆ ถึงสุ้มเสียงจะเจือหัวเราะก็ตาม
“ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้เดียวกับป้ามอลลี่คอเดียวกัน”
ยดาหรือยิ้มนั่นเอง ตอนนี้เธอมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าเดิมเป็นถึงหัวหน้ากองบรรณาธิการ จากรุ่นน้องที่น้ำหนึ่งเคยสอนงานมากลายเป็นหัวหน้าของเธอ ยดาเปลี่ยนไปมากจากหญิงสาวอ่อนหวานเคารพน้ำหนึ่ง
ในวันนี้เธอกลายเป็นคนแข็งกระด้างและพูดกับน้ำหนึ่งเหมือนเจ้านายกับลูกน้องจริงๆ ทั้งจิกสายตาและเหน็บด้วยคำพูด
“ยิ้มรอต้นฉบับจากเดียวอยู่นะคะ”
“เดี๋ยวนี้พี่พุ่มให้ยิ้มเป็นคนตามต้นฉบับแล้วเหรอ”
“รู้ตัวว่าตามก็ดีแล้ว ยังไงวันนี้เดียวช่วยทำให้เสร็จด้วยเพราะกอง บก.ที่เหลือเขาส่งต้นฉบับกันครบหมดแล้ว”
ขณะที่ยดาพูด มนัสวีหรือแบมเดินเข้ามา ตามด้วยพงศกรหรืออ๋อ ยดาปากยื่นปากยาวใส่สองคนทันที
“รถติดเหรอคะพี่แบม...อ๋อ”
“คงอย่างนั้นแหละครับคุณยิ้ม”
ยดาเม้มปากเชิดหน้าไม่ชอบใจ ขยับเดินมานั่ง ที่โต๊ะหัวหน้ากองบรรณาธิการ น้ำหนึ่งมองตามแล้วเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ ยดาหันมาสำทับเสียงเข้ม
“ต้นฉบับต้องเสร็จวันนี้นะคะ อย่าลืม”
“ค่ะ ไม่ลืม เพราะยังไม่แก่” คำตอบของน้ำหนึ่งเล่นเอายดาจี๊ดใจแต่ไม่ตอบโต้อะไร ขณะที่แบมปล่อยเสียงหัวเราะพรืดออกมา
“ขำอะไรนักหนาคะพี่แบม”
“ขำตัวเองค่ะ ขำตัวเองที่ชอบขำ ฮ่าๆๆ ขำจริงๆ” แบมแกล้งหัวเราะเป็นวรรคเป็นเวร ยดาหน้าหงิกไม่สบอารมณ์...
ถึงเวลามื้อกลางวัน น้ำหนึ่งรู้จากแบมและอ๋อว่าพี่พุ่มหัวหน้ากองบรรณาธิการคนเก่าโดนโยกไปเป็นเลขา ให้สวรสอาของทรงกลด หรือที่น้ำหนึ่งเรียกเธอว่า “ยัยปิศาจ”
“เขาโยกย้ายกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เดียวควรจะไปเช็กสมองบ้างนะ ยังสาวยังแส้ทำไมขี้ลืม”
“ลืมที่ไหน ก็เมื่อวันศุกร์พี่พุ่มยังนั่งประจำตำแหน่งหัวหน้ากอง บก.อยู่เลย”
“คำสั่งออกมาเป็นเดือนๆแล้ว แต่ทีนี้เลขาเก่าของยัยปิศาจเขาขออยู่ต่ออีก เพราะกำหนดไปเรียนต่อเลื่อนไป ยัยปิศาจก็เกิดเห็นอกเห็นใจ”
“ยัยปิศาจเห็นอกเห็นใจคนอื่นเป็นด้วยเหรอ”
“อ้าว ก็เขาเป็นหลานเพื่อนเก่าแกนี่”
