มนตร์กาลบันดาลรัก

หลานสาวถามเบาๆว่าอาม่ารู้แล้วใช่ไหม อาม่าพยักหน้ายิ้มๆ จูงมือน้ำหนึ่งไปหาเจ้าแม่ซีซ่า แล้วบอกให้ลองขอพรดูบ้าง หญิงสาวลังเลเพราะไม่เชื่อในตัวเจ้าแม่หมึกสีชมพูสักนิดเดียว แต่อาม่าก็คะยั้นคะยอให้เธอลองขอพรดูขำๆ

ที่สุดน้ำหนึ่งก็ยอมตามใจอาม่า เธอซื้อพวงมาลัย ธูป เทียนจากเด็กคนขาย จุดบูชาก่อนยกมือไหว้และขอพรให้เธอได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อสามวันก่อนหน้านี้ อาม่ายิ้มพอใจแล้วชวนเธอกลับบ้านทันที

ooooooo

สายมากแล้ว เมื่อน้ำหนึ่งเริ่มรู้สึกตัวตื่น เธออิดออดไม่ยอมตื่นเพราะมั่นใจว่าเป็นวันเสาร์ หญิงสาวบิดขี้เกียจ แม้หูจะได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งกระซิบปลุกเธออย่างล้อเลียน

น้ำหนึ่งงัวเงียลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อเห็นตัวเองในกระจกรีบขยี้ตาเพ่งมอง เพราะทรงผมที่ซอยสั้นเก๋ทันสมัยกลายเป็นผมยาว เธอลองดึงผมตัวเองแรงๆ เข้าใจว่ามีคนเอาวิกผมมาแกล้ง แต่เจ็บหนังศีรษะจนมั่นใจว่าเป็นผมตัวเองแน่ เธอรีบออกจากห้องน้ำเรียกหาอาม่าหยกอย่างตกใจ ร้องลั่นว่าผีหลอก

ที่สวนหย่อมหน้าบ้าน อาม่านั่งมองไม้ดอกซึ่งบัดนี้เป็นกุหลาบหนูเสียส่วนใหญ่กำลังออกดอกสะพรั่ง หันมองหลานสาวที่วิ่งแจ้นออกมา

“เอะอะอะไรแต่เช้าฮึอาเดียว”

“ทำไมเดียวผมยาว...คือเมื่อวานเดียวยังผมสั้นอยู่เลย ทำไมวันนี้ยาวยังกะผมผี”

“ถามแปลก แล้วทำไมยังไม่อาบน้ำแต่งตัว ไม่ไปทำงานเหรอ”

“อาม่าหลงแล้ว วันนี้มันวันเสาร์ เดียวถึงนอนตื่นสาย”

“อาเดียวนั่นแหละหลง วันเสาร์ที่ไหน” อาม่าเลื่อนหนังสือพิมพ์บนโต๊ะให้ดู น้ำหนึ่งเห็นแล้วสะดุ้งเพราะมันคือวันเดือนปีของอีก 3 ปีข้างหน้า

“เป็นไปไม่ได้ นี่มันปี 60 ไม่ใช่ปี 63 เดียวกำลังฝันอยู่ใช่ไหมคะอาม่า”

อาม่าส่ายหน้า น้ำหนึ่งคิดอย่างไวแล้วอุทานออกมา

“อาม่ากำลังจะบอกว่าเดียว...เดียวข้ามเวลามาในอนาคต” ว่าแล้วน้ำหนึ่งก็นึกย้อนไปตอนขอพรเจ้าแม่หมึกสีชมพู “ใช่แล้ว! ต้องเป็นเพราะเจ้าแม่หมึกซีซ่านั่นแน่ๆ เห็นหน้าตาบ๊องๆไม่นึกเลยว่าจะศักดิ์สิทธิ์จริง เอ...แต่เดียวขอย้อนเวลา 3 วันนี่คะ ไม่ใช่ข้ามเวลามา 3 ปีอย่างนี้ เดียวจะต้องไปหาเจ้าแม่ซีซ่าให้พาเดียวกลับเวลาเดิมเดี๋ยวนี้”

พูดพลางเธอรีบเดินเข้าบ้าน อาม่าร้องบอกให้รอด้วย จู่ๆเธอหยุดเดินหันขวับมาถาม

“เดี๋ยว! เดียวยังทำงานอยู่ที่เดิมหรือเปล่าคะ”

“ถ้าไม่ทำที่เดิมแล้วลื้อจะไปทำที่ไหน”

น้ำหนึ่งพยักหน้าแล้วเดินต่อ แต่แวบเดียวหันกลับมาอีกเหมือนนึกอะไรได้

“ไอ๊หยา ลื้ออย่าหันไปหันมาแบบนี้สิ อาม่าตกใจหมด”

“ขอโทษค่ะอาม่า คือเดียวอยากรู้ว่าผ่านไป 3 ปีนี่มีใครเห็นคุณค่ามาเป็นแฟนเดียวหรือยังคะ”

“ลื้อนี้เป็นเอามาก ลื้อมีผัวแล้ว”