มนตร์กาลบันดาลรัก
ตอนที่ 1
น้ำหนึ่งสะดุ้งสุดตัวพร้อมอุทานเสียงหลง “หา!!”
“ผัวอาเดียวชื่ออาเอ๋ย อาจังเอ๋ย...โน่นไง รูปแต่งงานลื้อ”
อาม่าชี้ไปที่รูปขนาดใหญ่วางเด่น น้ำหนึ่งมองตามแล้วเบิกตากว้างตกใจแทบสิ้นสติ รูปนั้นเธอกับเจ้าบ่าวสบตากันหวานฉ่ำราวกับมีสองคนในโลก
“เนี่ยเหรอคะ ผั...เอ๊ย! สามีเดียว” น้ำหนึ่งกุมขมับเดินไปเดินมาพลุ่งพล่าน “ตายแล้ว...ผ่านไป 3 ปี ทำไม สเปกผู้ชายของเดียวถึงได้รูดลงยังงี้ เดียวเกลียดหน้าตาแบบนี้ที่สุด สเปกเดียวต้องโอปป้า”
“เหลวไหล...โอปป้งโอปป้าที่ไหน”
“แล้วอีตานี่...”
“เขาชื่ออาจังเอ๋ย”
“นั่นแหละค่ะ เขาทำมาหากินอะไรคะ เดียวไม่เข้าใจว่าทำไมเดียวถึงได้มองเขาตาหวานฉ่ำขนาดนั้น”
“ก็บอกแล้วว่าเป็นอาจัง...อาจัง...พูดไม่รู้ฟัง”
“อ๋อ เป็นครู...โธ่เอ๊ย! เดียวชอบนักธุรกิจ คงยากจนด้วยอีกต่างหากถึงได้มาอยู่บ้านเรา โธ่...เดียวนะเดียวไม่รู้ว่าหน้ามืดตามัวยังไงถึงได้ไปคว้าเอาอีตาเอ๋ยมาเป็นผัว เอ๊ะ หรือว่าอาม่าบังคับจับเดียวคลุมถุงชน”
“ถ้าคลุมถุงแล้วลื้อจะมองอีตาหวานฉ่ำยังงั้นเรอะ ไม่ได้คลุมถุงแล้วยังเปิดถุงอีกต่างหาก”
“โอ๊ย! อยากจะตาย...” น้ำหนึ่งเดินกุมขมับ
ขึ้นบันไดไปบนห้อง กวาดตามองโดยรอบเป็นครั้งแรก ทุกอย่างในห้องดูเปลี่ยนไปจากเดิมโดยเฉพาะการจัดห้องที่ดูหวานโรแมนติกมีแจกันกุหลาบหนูวางไว้ตามมุมต่างๆอย่างน่ารัก
“สาบานได้ว่าฉันไม่เคยจัดแจกันดอกไม้ ผู้ชายอะไรชอบกุหลาบหนูสีชมพู เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นเกย์”
เธอมองเลยไปสำรวจตู้เสื้อผ้าที่เพิ่มมาใหม่ เปิดออกเห็นกางเกงจัดอย่างเรียบร้อยเป็นระเบียบ โดยมุมหนึ่งเป็นชุดข้าราชการสีกากี หยิบเสื้อตัวหนึ่งออกมาดูแล้วเบิกตากว้าง
“คุณพระ! นี่เสื้อคนหรือเสื้อยักษ์ โอ๊ย! ทำไมถึงได้ผิดสเปกไปหมดอย่างนี้”
เมื่อเธอเดินมานั่งที่เตียงเห็นหนังสือการ์ตูนชินจังจอมแก่น หยิบมาเปิดดูเห็นรูปชินจังส่ายก้นทะลึ่งตึงตังก็รีบวางลงอย่างเดิมพร้อมเสียงบ่น “ทะลึ่ง นี่ฉันแต่งงานกับอะไรกันแน่” จากนั้นมองไปข้างเตียงอย่างชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะดึงลิ้นชัก แล้วต้องตกใจยิ่งกว่าเดิมถึงกับด่าพรวด “ไอ้ลามก! ไอ้ทะลึ่ง! ไอ้บ้า!”
ภายในลิ้นชักมีถุงยางอนามัยกล่องใหญ่ เธอปิดลิ้นชักแล้วเดินออกจากห้องลงบันไดอย่างเร็วมาที่ห้องอาม่าซึ่งอยู่ชั้นล่าง เคาะประตูเรียกอาม่าแต่ไม่มีเสียงตอบจึงเปิดเข้าไป ปรากฏว่าภายในห้องว่างเปล่า เตียงนอนถูกจัดเก็บเรียบร้อย ที่โต๊ะหนังสือมีกระดาษโน้ตวาง เธอหยิบขึ้นมาอ่าน
“อาม่าไปหาเพื่อน กลับค่ำๆ อาเดียวไม่ต้องเป็นห่วง...อาม่านะอาม่า ทำไมถึงปล่อยให้เดียวอยู่ตามลำพังกับ...กับ...โอ๊ย! เอาไงดี”
น้ำหนึ่งนิ่งคิดครู่หนึ่งแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทร.หามนัสวีหรือพี่แบม
“พี่แบม...ฝากบอกพี่พุ่มด้วยว่าเดียวขอลาหยุด 1 วันนะคะ เดียวเป็นไข้หวัดน่ะค่ะ เดี๋ยวจะพาให้ทุกคนติดกันหมด...ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวแกล้งกระอักกระไอเพื่อความสมจริงก่อนวางสายแล้วขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนกลับลงมานอนบนโซฟาที่ห้องรับแขก หยิบนิตยสารซีซัน
รูปโฉมใหม่มาเปิดอ่านและดูรูปภาพอย่างเพลิดเพลินจนกระทั่งหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
ooooooo
