คุณหนูเรือนเล็ก
ตอนที่ 11
จักรินไม่สนว่าเหิมจะหยุดเทวัตด้วยวิธีไหน ขออย่างเดียวอย่าให้มันไปหาพ่อของตนอีก ไม่อย่างนั้นถ้าพ่อ ลูกและตามาเจอกันแล้วรู้ความจริงทั้งหมด ตนกับเขาได้แก่ตายในคุกแน่นอน
ooooooo
ดาญ่าเห็นสมควรแก่เวลาจึงขอตัวกลับก่อน โดยไม่ลืมขอบคุณเทวัตสำหรับข้อมูลเรื่องพินัยกรรมปลอม เขาสงสัยเธอจะกลับอย่างไร เอารถมาหรือ
“เปล่าค่ะ ฉันเพิ่งมาจากโรงพยาบาลให้แท็กซี่รออยู่” พูดจบดาญ่าผละจากไป เทวัตพยายามหักห้ามใจไม่ตามออกไปส่ง แต่ด้วยความรักแน่นอกทำให้เขา
ทนไม่ไหววิ่งตามออกไปเห็นเธอกำลังจะขึ้นรถแท็กซี่
ก็ร้องเรียกไว้
“ให้ผมไปส่งคุณนะครับ”
ในเวลาต่อมาระหว่างเทวัตขับรถจะไปส่งดาญ่าที่บ้าน เธอเกิดเปลี่ยนใจยังไม่อยากกลับ ขอร้องให้เขาช่วยพาไปดูพระอาทิตย์ตกทะเลหน่อย เขาไม่รอให้พูดซ้ำวกรถกลับทันที เธอมองอึ้งที่เขาทำตามอย่างว่าง่าย
“ที่ไหนที่จะทำให้คุณมีความสุข ผมจะพาคุณไป”...
ระหว่างที่เทวัตขับรถพาดาญ่ามุ่งหน้าไปชายทะเล เนตรสุดาเห็นว่าตึกออฟฟิศอยู่ไม่ห่าง จึงบอกให้อารยะจอดรถ เขากระเซ้าให้จอดไกลๆแบบนี้อายที่มีผู้ชายหน้าตาดีมาส่งหรือ เธอปฏิเสธว่าเปล่า แค่กลัวเหิมกับรังสรรค์มาเจอเข้า แผนล้วงตับหมาจิ้งจอกของเราจะจบเห่ บอกให้เขาเก็บสำเนาเอกสารฉ้อโกงบริษัทไว้
ให้ดี เพราะเธอต้องเอาเอกสารตัวจริงไปคืน แล้วขยับจะลงจากรถ เขาร้องเรียกไว้
“ก่อนคุณจะเข้าไป คุณโทร.เข้าไปเช็กก่อนไม่ดีกว่าหรือว่ารังสรรค์อยู่หรือเปล่า”
“เออเนอะ คุณนี่รอบคอบดี” พูดจบเนตรสุดาโทร.ถามอำนวยว่ารังสรรค์กลับเข้าออฟฟิศหรือยัง เขาเดินถือกาแฟเย็นที่เพิ่งซื้อมาจากร้านค้าใต้ถุนตึก มองไปเห็นเจ้านายกำลังเดินมาทางประตูออกจากลานจอดรถ
“แหมเจ๊ ยังกับเล่นของ คุณรังสรรค์เพิ่งเดินมาจากลานจอดรถพอดี”
เนตรสุดาวางสายหน้าตาตื่นหันไปถามอารยะว่ารังสรรค์เพิ่งเข้าตึกมาพอดีจะทำอย่างไรดี เธอเอาเอกสารนี่ไปคืนในห้องทำงานเจ้านายไม่ทันแน่ อารยะรับรองว่าทัน หอมแก้มเธอหนึ่งฟอดเป็นค่าตอบแทน
ลงจากรถคว้ามือเธอพาวิ่งปรู๊ดไปที่ตึกออฟฟิศ บอกให้เธอหลบๆอยู่ตรงแถวลิฟต์ก่อน เขาจะไปถ่วงเวลารังสรรค์ให้ จากนั้นเดินเข้าไปทักรังสรรค์ ชวนคุยโน่นคุยนี่เบนความสนใจ เนตรสุดารอจนรังสรรค์หันหลังให้วิ่งปรู๊ดไปขึ้นลิฟต์
รังสรรค์สงสัยอารยะต้องการอะไรกันแน่ เขาอ้างว่าอยากคุยด้วยนานๆเจอเพื่อนเก่าสักที
“อยากคุยกับฉันเหรอ ได้เลย งั้นฝากไปบอกไอ้เทวัตเพื่อนเลิฟของแกทีว่าอย่ามายุ่งกับคุณดาญ่าของฉัน ฮึๆๆแค่นี้แหละ ไปเว้ย” รังสรรค์ตบไหล่อารยะยิ้มกวนให้ ก่อนผละไปกดเรียกลิฟต์
“แกนั่นแหละอย่าไปยุ่งกับคุณดาญ่าเขาไอ้เซ่อ” อารยะนึกเป็นห่วงเนตรสุดา “ผมช่วยได้แค่นี้ ที่เหลือคุณจัดการเองก็แล้วกันนะ ยัยโก๊ะ”
ooooooo
